Alle inzendingen over ouderdom

Tot slot nog wat citaten over het ouder worden, want spreken in spreuken past de ouderdom zei Aristoteles al. Ook van hem is: ‘Opleiding is de beste proviand op de reis naar de ouderdom.’ De Franse schrijver Victor Hugo (1802-1885) kwam erop dat veertig de ouderdom van de jeugd is en vijftig de jeugd van de ouderdom!…

Mijn blik vernauwt en versmalt zich tot een enge, beperkte sfeer en kring, tot een klein universum. De machtige vleugels die mij droegen en die ik kon uitslaan dragen mij nog nauwelijks en zij laten het afweten. Op mijn schouders draag ik als een rotsblok het gewicht van de ervaring, van het verdriet en de tranen, maar ook van het geluk, van de schoonheid…

De ouderdom komt met gebreken, de liefde gaat met gebreken.…

Eigen schuld plus ouderdom: ik ben de helft van mijn pseudoniemen vergeten.…

De echte wijze voelt zich meestal zo dom, dat hij tot op hoge ouderdom wil blijven leren om écht wijs te worden.…

wegens haar hoge ouderdom is Koningin Fabiola in een Spaanse paniek geschoten. Immers, op federaal begrotingsniveau spreekt men van een vroegtijdige drastische bevriezingstechniek.…

Maar ergens in de nazomer sloeg de ouderdom toe: de blokjes om werden korter. Op ons fluitje reageerde ze niet meer zodat we haar met haar zwarte vacht in het donker kwijtraakte. In de gang liep ze in plaats van de kamer pardoes de kelder in. En hoe vreemd: ineens ging ze zitten op het Perzisch tapijt om daar een plas of nog erger te doen.…

We hadden om half een afgesproken bij Metrostation Centrum. We waren beiden op tijd. Rustig wandelden we naar het winkelcomplex, waar voor het eerst een kerstmarkt zou worden gehouden. Die van vorig jaar, in Keulen, stond mij nog helder voor de geest. Ik wilde eerst even naar een bloemenwinkel om een boeket voor haar zestigjarige trouwdag te bestellen…

Een term van de initiatiefgroep Uit Vrije Wil en Burgerinitiatief Voltooid Leven. Deze deed er slechts vijf jaar over om gemeengoed te worden (Frits de Lange Ethiek en Religie 30 mei 2015). Een term, speciaal in het leven geroepen voor (hoog-) bejaarde mensen die uit het leven willen stappen. Ethisch gezien een hele kluif als mensen dit wensen zonder…

“Het lijkt wel alsof je al weer gegroeid bent”, zegt de oude vrouw tegen mij. We zwijgen een moment en kijken elkaar aan. Maakt ze een grapje of moet ik haar nu gaan zeggen dat het aan haar ligt? Of verwacht ze solidariteit, moet ik gaan zeggen dat ik ook al bijna aan de krimp ben? Maar ze zegt het zelf. “Tja, ik kan er nog steeds niet aan wennen…

FOPPE ZIJN RONDLEIDING IN BERGHIEM Foppe maakt zich druk om zijn oude dag maar dat blijkt geheel onnodig. Hij wil graag naar de aanleunwoning en krijgt een rondleiding van ina beitske en sabine. Het is er heel mooi vind foppe en hij wordt helemaal gelukkig ! Hij is vlakbij de brug en het parkje en de zusters zijn heel aardig en zijn kamer is groot…

Ze zijn als heel grote geelrode appels met diepgerimpelde schillen van ouderdom. Niettemin zien deze reuze vruchten er smakelijk uit en hebben een hernieuwde jeugdige blos.…

Zij zat voor het raam en staarde met lege ogen naar buiten. Af en toe kwam er iemand langs die even hallo zei of om haar mond die nog een tikje scheef stond af te vegen. Mary liet het zich gedwee welgevallen. Hoe lang ze hier al was wist ze niet; haar geheugen liet haar in de steek sinds die dag dat ze viel in de badkamer, weer wakker had ze zichzelf…

"We worden al behoorlijk oud," zei de zeearend tegen zijn wijfje. De twee grote roofvogels zaten op het strand, terwijl de zon stralend opging. Ze keken weemoedig om zich heen. "Maar ik weet wel wat," zei een heel oud mannetje, dat opeens naast hen stond. "Jullie moeten het zuiverste zoetste water opzoeken, ergens in de oceaan." De kleine…

Eenmaal de zeventig gepasseerd nam haar angst voor verval, ouderdom, ziekte en gebreken rap toe. Ze bewoonde een onopvallend appartement in het Zuidspaanse pensionado-reservaat Estepona, bij Malaga, aan de Costa del Sol. Op 1 augustus 2015 kwam Cilla daar ongelukkig ten val. De volgende dag trof Robert zijn moeder dood aan.…

Of het mijn hangende oogleden zijn die als kleine zonneschermen mijn ogen overhuiven, die mij tot oudere stempelen, is mij soms onduidelijk, en het is zeker niet om mijn verwelkte "charmes" dat zoveel auto's bij zebrapaden voor mij stoppen, maar mijn gedrag schijnt vaak een dusdanige indruk te maken en mijn bewegingen zijn kennelijk zo stuntelig…

Op het terrein aan de overzijde van de snelweg, die mijn woning begrenst, rijden de auto's af en aan die de kinderen komen halen. De kinderen spelen hun dartele en onschuldige spel in de zonneschijn die hun jeugdjaren overspoelt en begeleidt. Het leven ligt nog geheel en al vóór hen. Nog zijn zij zich geheel en al onbewust van haar turbulentie en finesses…

Ik moet tot hun voordeel toegeven dat de gezichtsuitdrukking van de jonge dames en jonge mannen vaak wel meelevend en vriendelijk is. Toch blijft het mij soms onduidelijk waarom dit het geval is. Dat ik mij strompelend voortbeweeg en wankelend op mijn oude aftandse benen mijn evenwicht tracht te bewaren, schijnt het mededogen op te roepen waarvoor ik…

In het hart van mijn donkerblonde kruin nestelt zich een krans van grijsheid, voorheen ongekend, mogelijk een teken of symbool van de wijsheid die zo oneindig moeizaam en traag tenslotte komt met de ouderdom, met de jaren.…

En nog, nu mijn ouderdom nadert, herken ik de klanken, herken ik wat Hij me leerde, mijn mentor, mijn goede, onvergetelijke Vader.…

In mijn vroege tienerjaren zou de ontmoeting aanleiding hebben kunnen zijn tot mijn razende, exorbitante verliefdheid, maar mijn ouderdom beschouwt hem als een zoon, als het kleinkind dat ik nooit het mijne zal kunnen noemen.....…

Ze klemt haar tas, een onmisbaar attribuut van de ouderdom, tegen zich aan alsof deze haar enige bondgenoot is in duistere tijden. De verpleger toont belangstelling. Nee, het valt niet mee in de aanleunwoning. De eenzaamheid is allesoverheersend en het puzzelen en de bingo geven geen voldoening meer.…

De amaryllis was een geschenk aan mijn beste vriend, die leeft onder het regime van AOW en ouderdom. Zij zal binnenkort staan te pronken en mijn gebrek aan Liefde vergoeden, mijn falen en fouten compenseren en mijn liefkozende knuffel vervangen die hij voor de zoveelste keer heeft afgewezen, om een reden die ik nooit zal weten....…

Daar zit ze. Overdag in de rolstoel. En daar ligt ze. ’s Nachts in haar bed. Soms zit ze ook overdag in haar rolstoel naast haar bed. De verpleging heeft haar daar naar toe gereden omdat ze de andere bewoners in de woonkamer onrustig maakt. Volgens de afdelingsarts gaat haar toestand achteruit. Ze is weliswaar blind en ze hoort steeds minder, maar…

Mijn echtgenoot is met de jaren steeds minder gaan zien. Uiteinde­lijk was het zelfs zo slecht met zijn ogen gesteld dat hij een bril moest. Die heeft hij nu, van het ziekenfonds wel te verstaan. Niet bepaald een fok om mee te pronken, maar hij doet het ermee. Tenminste, dat dacht ik. Na amper twee dagen ermee gelo­pen te hebben deed hij hem reeds af…

Tijdens het Dordtse stoomevenement kwam ik hem tegen. Schuilend onder mijn paraplu zag ik hem met zijn begeleider staan, of beter gezegd zitten. De rolstoel met de oude man die de regen opving in zijn schoot. Druppels stroomden langs de achterkant van zijn brillenglazen en vormden een plasje in de onderste plooien van zijn jas. Als vanzelfsprekend ging…

“Dat mens praat alleen maar met haar Chihuahua!” riepen de oude mensen in het bejaardentehuis, “Ze is gek.” Corrie hoorde het wel, maar gaf geen antwoord. Ze roddelden altijd over haar, daarom praatte ze alleen maar met Karel, haar bruine Chihuahua. Hij begreep haar tenminste, hij gaf geen antwoord. Als ze ging wandelen met Karel vertelde ze hem altijd…

Tussen hoge eiken en beuken liep een reekalfje met zijn moeder en zijn broertje mee. Hier en daar een frambozenblaadje of een bloempje kauwen, dat was verrukkelijk! Onder het wandelen genoot het reekalfje van de brede zonnestralen, die zacht trilden in de boomkruinen. "Dat licht roept mij," dacht het kleine dier. "Ik zal wel zien waar die bleekgele…

Vroeger bestond er nog geen Tsunami. Ik kan me in elk geval niet herinneren dat er één plaats vond voor die bewuste Kerstdag in Indonesië. Maar daar wilde ik het eigenlijk helemaal niet over hebben. Ik zag ze zitten vandaag: de eenzame ouderen. De nacht was al in zicht en ze zaten gekluisterd aan de buis. Tegen beter weten in waarschijnlijk. De…

Het meisje dat vóór me in de bus heeft plaatsgenomen toont trots en triomfantelijk aan vriend en vreemdeling en aan eenieder die er maar notitie van wenst te nemen haar uitbundige en stralende schoonheid en jeugd. Haar blonde, warrige haar mondt uit in een frivool vlechtje dat op haar schouder danst. De conversatie met haar vriendin rept zich voort…