Alle inzendingen over sprakeloos

Moet ik nog even kwijt: Humble Pie, Say no more.....…

Op het terras van een café kies ik een tafeltje in de zon. Hoewel het pas elf uur in de ochtend is, heb ik meer trek in een biertje dan koffie. Dat kun je wel eens hebben op Tenerife als het een warme dag is. Een meter of vijf verder zit een echtpaar dat ik rond de zestig schat. Afgaande op hun uiterlijk trek ik de conclusie dat ze tot de lokale bevolking…

Anne kwam in een combinatieklas, een hele kleine groep 3, groep 4 en groep 5. In het begin deed Anne niet mee met het lezen, dus vroeg juf haar mee te doen. Vervolgens vroeg juf Ina haar om met haar mondje de letters en het woord te vormen, zodat juf kon zien dat ze met de klas meedeed. Zonder geluid. Boekjes gingen mee naar huis en daar liet ze horen…

Woordeloos was je, en sprakeloos, verstomd, hulpeloos en machteloos..... Ik bekijk je foto in het oude album. De diepe verbittering spreekt uit je ogen, uit je verkrampte mond en uit je hele gestalte.......…

Hulpeloos keek je me aan, sprakeloos, woordeloos, verbijsterd. De taal, steeds je metgezel, stond niet meer tot je beschikking. Je wilde nooit uit je huisje, aan hun handen overgeleverd worden. Ik moest je afgeven, voor altijd afgeven aan hen, aan hun instrumenten en machines. Je vertrouwde mij. Heb ik je verraden?…

nog veel later, in de stille tuin aan de rand van de stad, die niettemin een doorkijkje bood naar woelig, levendig verkeer in de verte (ten bewijze dat die wereld bestaat, dat er vele werelden zijn) was het onduidelijk of Jezus Christus of de Satan regeerde, want een bloemenpracht vertoonde en ontvouwde zich, maar mijn metgezellin was verlamd door sprakeloosheid…

Sprakeloos en woordeloos lag je op het bed. De verplegers in hun groengele kledij kwamen. Toen de meneer kwam om de crematie te regelen, besloten we jou je zelfgemaakte pakje van lichtbruine, glanzende zijde aan te trekken. Je rust voor altijd op de velden aan de Karel Boddenweg en je bent voor altijd mijn innig-geliefde moeder.…

Het vriendje was sprakeloos. Thijs gaf hem alle tijd om de diepe indruk, die hij zojuist had ondergaan, te verwerken. Tenslotte wees hij naar de man. ‘Jan.’ Het vriendje wierp een vluchtige blik op de man. Zijn ogen dwaalden de kamer rond. Hij maakte een wat verveelde indruk. ‘Ik speel viool,’ zei de man. ‘En ik kan ook goed timmeren.’…

In elk geval ben ik volkomen sprakeloos en verbijsterd over zijn heengaan daar hij ieder van ons heeft opgevrolijkt met melodieuze warme roep en zang in juiste klankkwaliteit tederheid en zachtheid verenigd van waar einde nog niet is geschreven of gesproken.…

Hij stapte in in lijn zeven die halt hield aan het station. Hij was van plan aan de chauffeur van het voertuig zijn bedoelingen en bestemming mee te delen, maar hij stamelde in uiterst wanhopige verbijstering en geestverwarring, stootte klanken uit en was niet in staat over het voetlicht te krijgen wat hij wilde uiten. Nodeloos, gebrekkig en hulpbehoevend…

Mijn toehoorder was eventjes sprakeloos van mijn woordenvloed. "Wat is er verder met uw bruine vriend gebeurd?" klonk het, en hij vermeed het woord allochtoon.…

Na hun innig gevecht gingen zij sprakeloos uiteen. Ze legde haar wijsvinger op zijn getuite lippen die haar naam wouden vormen en ze wees hem de deur. Maar het geheugen is hardnekkig, flarden van haar gezicht lichtten op en belaagden hem. Alsof die nacht zich nooit meer liet herhalen.…

Jaap zakte achterover in zijn stoel, zat een hele tijd sprakeloos, met uitpuilende ogen... "Zo'n enkel streepje... Dat moet voor een teleurstelling zorgen, als een donderslag bij heldere hemel!" tierde hij tenslotte Opnieuw klonk de telefoon. Neerslachtig slofte Jaap naar het toestel. Hij had een lang gesprek met het woningbureau...…

Del kijkt haar sprakeloos aan. ‘Ja, daar heeft u niet van terug hè, mevrouw de lerares Nederlands?’ ‘Ik voel mij een behoorlijke zielpoot na jouw duidelijke uitleg,’ antwoordt Del. ‘Blij dat je het toegeeft,’ zegt Greet tevreden.’ ‘Willen jullie nog wat drinken?’ ‘Ja, doe mij maar een bord vissensoep,’ zeg ik vriendelijk lachend.…

Nee knik ik verstard en ben sprakeloos. Het ding steekt z’n kop op en vervolgt: zoals de macrokosmos zich verhoudt tot de microkosmos zo verhoud ik mij tot het virus. Ik ben een submicroscopische ziekteverwekker althans zo noemt mijn gastheer mij en ben een volmaakt biologische eenheid.…

Hij zal best wel een autodidact zijn, maar je maakt mij niet wijs dat hij niet her en der schilderlessen heeft genoten, zo niet, dan sta ik nog meer sprakeloos, want zijn surrealistische schilderijen fascineren en shockheren, doen mij naar adem happen en achtervolgen me als onuitwisbare schrikbeelden.…

Haar naam bonkt in mijn hart, ik weet dat zij jouw geleidehond was ten tijde van het blinde vergeten, in je zwartgekalkte huis, je weet wel, die angstaanjagende leemte waar hoogstgevoelige dichters geen raad mee weten, waar ze sprakeloos en somber in verdwijnen, als bloedmooie tepels in een holster van kleren, in ruste, slap, gedrogeerd, als oude ezels…

" Stomverbaasd stond Fred op, keek sprakeloos naar zijn eigen kunst. Maar Tanja wist haar woordje wel: "Jouw handen kunnen zoveel meer dan jouw gedachten , Fred. Voortaan moet jij me altijd maar aanwijzingen geven, als ik aan het borduren ben."…

Even ben ik sprakeloos. Maar het is heus waar. De volgende dag praat Maarten weer honderduit over zijn zwemles. Ik grap: ‘die badmeester, hoe heet ie ook alweer: Roderik?! Er zat een Roderik bij mij in de klas vroeger, wist je dat?’ ‘Nee, mama zo heet hij niet’. ‘Oh nee, Blauwerik was het, nou weet ik het weer’, zeg ik flauw.…

Sprakeloos heb ik naar haar geluisterd, haar vastgehouden en getroost. Afwezig spelen mijn vingers door haar haar en haar gezicht is tegen het mijne. Ze geniet van het moment; ze zou het vast willen houden. Ik weet niet goed wat er allemaal gebeurt; zo in de war ben ik. Ze vraagt of ik het niet gevoeld heb dat ze van me is gaan houden.…

op onze bank (ja, ik heb mijn eigen Cor van der Laak thuis) en ik ben sprakeloos. Ruby Wax, de pittige brunette met de kaaklijn van een pitbull. Ruby, de vrouw met de opvallende gulzige mond, nadrukkelijk witte tanden en lichtjes in haar ogen kortom met haar ondeugende smoel, laat mijn T. voluit lachen.…

Blind van woede en verdriet reed ik het dorpje in, jij achtervolgde met de voet maar toen je bij mij aankwam was ik nog steeds sprakeloos van het verdriet. Je ging gewoon door waar je gebleven was, ik verliet je toch niet voor niks?…

Ook fractieleider Henk Krol van 50Plus reageert verbijsterd. ,,Ik ben echt een beetje sprakeloos. Zo ga je toch niet met mensen om?’’ aldus Krol.…

Ze schrikt zichtbaar, ik ook, we staan even sprakeloos oog in oog met elkaar, mijn hart bonst weer als een gek en ik maak met mijn handen een gebaar van 'Wat wil je nou?'. Ze opent haar voordeur en ze vraagt me vriendelijk of ik weg wil gaan. 'Wil je me dan nooit meer zien?', vraag ik nog steeds naïef.…

Ik spaar alle kracht die ik nog heb, om jou mijn stralende lach te schenken, op een moment dat jij mij zo intens verwarmt dat ik sprakeloos ben. Je weet me te raken tot in het diepste van mijn hart, ik ben vertrouwd met je aanraking, je warmte en de geborgenheid die jij me biedt.…

Ik sta sprakeloos. En zeg tegen de juffrouw: maar ik betaal toch huur voor die meter dan ligt de verantwoordelijkheid toch bij jullie. Alleen als hij daadwerkelijk kapot is dan betalen wij het, maar als hij niet kapot is dan kost het u 240 euro.…

Dit alles ging door meneer Foppe heen toen hij in de ogen van het kassameisje keek en afrekende met zijn pinpas en hem sprakeloos liet door deze dagdroom over een ernstige verliefdheid waar mee alleen een echte diepFries wordt geraakt als hij eenmaal aan de liefde begint waarmee ooit zijn leven werd gestoord.…

Lucas ontwaakte, sprakeloos van al die pracht. "Zo maat, we zien elkaar weer eens," klonk het bij zijn oor. "Ha, fijn jullie weer eens te ontmoeten," riep Lucas verschrikt, maar tegelijk verblijd uit. Hij herkende Peter en Paul. Vroeger hadden ze nogal eens overnacht op de hooizolder van vaders boerderij.…

Zijn felle oogjes keken haar strak aan, terwijl zij sprakeloos onder de warme waterstralen naar hem stond te kijken. Hij werd langer en langer, kronkelde zich langs haar benen, haar te vette buik en haar borsten omhoog, sloeg zijn lange lijf twee maal om haar nek en schoof zijn kop zover dat zijn oogjes op gelijke hoogte met de hare waren.…

In 2009 verscheen 'Sprakeloos', over zijn gestorven moeder, die amateuractrice was en die na een beroerte haar spraak verloor. Hilde Van Mieghem zal het verfilmen en half 2013 verschijnt de film in de bioscopen. Kom Tom, vergeet niet te dichten, ook al spekt je proza veel beter de beurs.…