Alle inzendingen over thuis

"Schat, zou je mijn haar willen knippen, het wordt zo lang en ik heb er zoveel last van". Bij de aanhef wist ik natuurlijk al dat er iets aankwam wat ik doen moest, want een schat ben je niet zomaar natuurlijk. Dat vroeg hij gisteren en blijkbaar dacht ie dat ik meteen in het gareel zou schieten, maar dat was dus niet zo, ik had net iets teveel…

de sleutel voor het eerst in het slot van de voordeur gleed ze had ook zo lang gewacht maar nu nu was het zover het slot opende zich evenals de deur en haar nu nog kale ruimtes vulden zich met het geluid van mensenkinderstemmen hun gelach maakt Ettol-Rah blij eindelijk eindelijk kon zij haar taak vervullen haar doel dienen een thuis…

Eindelijk kwam hij thuis.…

Het enige antwoord wat ze geven is: "dat komt omdat we dan THUIS zijn".…

Als je weggaat, ben je thuis. Als je thuis bent, dan behoor je tot de nu levenden...…

Alle andere tabbladen kunnen weg, alleen hier voel ik mij thuis.…

Ik kwam heel klein binnen, want ik dacht dat mijn melk niets te verbrokkelen had, ik heb er nu nog zelfs het zuur van. Ingetogen zond ik u mijn boodschap, verward indien afgewezen, opgetogen want "zomaar een netgedicht". Voor mij een avontuur, kwetsbaar opgesteld, vaker vragend naar uw grens, ik was er nog maar net, dichtend en schofferend zocht…

Ook thuis, ja, ook thuis was het goed. Ik staar naar het stapeltje kleren en de post in mijn boodschappentas. Zo gaat het al bijna een jaar. “Ga naar huis, Jorrit, ga naar huis” Hoe vaak denk ik dat niet? Ze heeft je nodig, ze kan niet zonder je. Naar huis. “Ben je in je hok?’ sms’t ze.…

ik zit even thuis te zitten. want ik voel me niet geweldig. ik bedenk me kort even wat ik fout heb gedaan. want ik voel me niet zo helder. met een bonkend hoofd loop ik de trap af. en hoor een snerpend geluid. er wordt aangebeld, nee toch! ik voel me moe en door het kijkgaatje in de deur zie ik dat mijn ouders er zijn.…

Sindsdien kom ik bij haar thuis.…

Een nieuw thuis. Want hoe de weg ook loopt, linksom, rechtsom, rechttoe rechtaan, zolang we ons hart volgen, komen we allemaal thuis.…

Als mijn broertje en ik vroeger roekeloos met het meubliar omgingen riepen mijn ouders altijd dat ze, zodra wij op onszelf woonden, bij ons ook op de bank zouden komen springen. Als ik het voor me probeerde te zien verloor ik mezelf telkens weer in een lachsalvo. Tegen die tijd waren ze grijs en bejaard! Kende ik toen de kracht van proclamatie nog niet…

Welkom thuis, lieve mannekes. Welkom thuis! Het was een stilte voor de storm.…

Lodderig kijken poezenkind en dementevent mij aan, alsof ze het mij kwalijk nemen weer thuis te zijn.…

Ik weet nog goed dat het sneeuwde (een lichte dwarreling van sneeuwvlokjes) toen ik met mijn moeder, die sinds acht jaar niet meer te midden van de levenden is, naar het flatje ben gaan kijken, zesentwintig jaar geleden. Men noemt de flatjes aan de Nassaustraat, de eerste flatjes van Tilburg, ook "Russische" flatjes, waarom weet ik niet. Hoe het…

Al eerder was een kat met een grijswitte vacht en een bandje om de lieve nek die kennelijk rondzwierf zonder thuis, mij, klaaglijk miauwend, op de voet gevolgd en ook nu deed ze kennelijk een beroep op mijn wel degelijk aanwezige grote ontferming, mededogen en liefde en ze kronkelde zich ruggelings en smekend aan mijn voeten, voor mijn huisdeur, waar…

Op deze schitterende en placide zomerdag, in de zomer van mijn vierenzestigste levensjaar, ver verwijderd en voorgoed vervreemd van de sferen van mijn jeugd, kijk ik vanuit mijn venster uit op die grasgroene weide, de weide van mijn thuis in de wereld, van het sobere en eenzame thuis dat ik tenslotte vond in deze mysterieuze, wrede, harde en onheilspellende…

Voordat de nacht ochtend wordt Worden bitterkoude nachten Ingesloten, bid ik voor jou tot De ochtendstond Omringd door de greep van angst Hoor ik stappen THUIS, THUIS, aangezien wij daar Nog niet zijn Zoals lang geleden is beloofd THUIS, THUIS Het is tijd om terug te keren van Heuvels en vreemde velden Daar is ons thuis# Er…

Nu mijn kinderen uithuizig zijn realiseer ik me pas hoe ik mentaal achter hun ontwikkeling heb aan gesukkeld. Mijn wijk - Alteveer - is met zijn (kleuter)gymzaal, basisschool, speelplekken en sportvelden een google streetview foto van jaren terug. Vol betekenis in een verleden dat steeds verder terug gaat. Historie. Alteveer. Topwijk voor opgroeiende…

Na wat speurwerk is het huren van een stacaravan een eitje...ik besluit erop in te gaan als ik thuis ben wezen melden dat we er weer zijn... Onze huurders zullen wel schrikken, afwachten maar!…

Velen hebben een thuis in deze wereld. Mijn thuis is en was mijn Tilburgse woning.....…

Diep ademhalend zet ze een paar beverige stappen. Weer draait ze zich om, maar ze kan simpelweg niet terug. Zoals iedereen hier. Hier zit je vast, vast. Het scheen prachtig te zijn, en heerlijk, en je was de hele dag vrolijk en gelukkig. Maar de mensen die je normaal om je heen had, gingen niet mee. Die konden niet mee. Nog een stap naar voren. Nog…

Het is niet bepaald haar weer. Woemi hield van mooi warm zomerweer. En als ze daar was was het altijd mooi en warm zomerweer. In haar herinnering dan. En graag liet haar dan zo dromen. Zeker toen ze zo ziek was. Het is fijn om te denken dat je leven vroeger, toen je jong was en kind was, goed was. Dat je een gelukkige jeugd hebt gehad. Dat Cornelis…

De eerste dagen thuis had ik de neiging om "Entschuldigung" te zeggen waar een "sorry" op zijn plaats was. Ik ken zeer weinig Duits, dus moet ik me uit de slag trekken met Frans, Engels en bestoft Spaans. Vervelend vind ik dat!…

Zo is het in de Nassaustraat, in wat mijn domicilie vormt sinds jaar en dag; mijn geliefde thuis waar ik eens mijn leven ten einde zal brengen.…

Als je dat allemaal weet, als je thuis de hel is, dan vraag je aan je juf: ‘Juf, mag ik nablijven?’…

Dertig jaar al is het flatje mij tot thuis geworden; decor van eenzame en gevulde uren; dierbaar en uniek. Ik wil dan ook de rest van mijn levensdagen hier in de Nassaustraat slijten....…

Thuis bij gewone mensen. Want die wonen er ook. Formidabel. Zojuist heb ik bij ex-dictator Salazar aangebeld. Hij was dik bevriend met Joseph Luns, onze langdurigste Minister van Buitenlandse Zaken. Met Lunssnor deed ik me als zijn zoon voor. Maar het hielp niet. Salazar(1889-1970) woonde in een fort. Wel schitterende locatie aan zee.…

Ouderen willen thuis blijven wonen. In een instelling is het verschrikkelijk, je hebt nog maar weinig over jezelf te zeggen, nee, thuis is het veilig en warm. Of? Als je de deur niet meer uit kan? Als je moet wachten op tafeltje dekje, voordat je kunt beginnen met eten?…

Hij komt nooit meer thuis, ondanks dat ie niet gesneuveld is tijdens de lijfelijke oorlogsgevechten.…