Alle inzendingen over verheffing

Al in vroege jeugdjaren fietste ik aan je voorbij, achterop de fiets bij mijn goede, onvergetelijke ouders en huiverde ik om de gekruisigde, om de Christusfiguur aan het kruis, daar in die bocht, die we passeerden, opgesteld. En je gotische torens verhieven zich, verheffen zich nog, zullen zich...

Enkelen op het tabblad beweringen vestigen de indruk het schrijven van reacties te willen verheffen tot een zelfstandige discipline.

Welzijn spreekt voor mij in woorden, die zich gaan verheffen boven intimidatie, manipulatie of destructie. Ik weiger mij te vereenzelvigen met verdriet of pijn: er is namelijk iets héél anders in mij, dat kráchtig uit het vel springt!

Ondanks de tegenberichten ben ik overtuigd van het feit dat Europa, Engeland en Amerika de ware koers volgen. Ik geloof in de verheffing van het Westen en ik blijf onze principes trouw! Ik weet dat de ware verlichtingsuitingen hier plaatsvonden en zullen plaatsvinden!

De nieuw Tweede Kamer moet leren bij ingewikkelde acute situaties de regering niet tussentijds met onmogelijk te beantwoorden vragen te bestoken. Zoals de parlementariërs (zelfs van partijtjes met maar één of een paar zetels) nu rondom Afghanistan tegen de bewindsvrouwen te keer gaan, is geen...

Het persoonlijke beeld en omvang in de ontwikkeling van een mens, zegeviert bij mij boven mijn aandeel of oordeel. Ik was en ben er niet voor, om mezelf te verheffen bóven de ander. Ik loop enkel mee en mag naast een ander mens lopen. Zelf heb ik nog een geheel vrij pad voor me liggen, om...

Waar ik eens rondsjouwde met jou (vertwijfeld, wanhopig, huilend; je zware lichaam in de rolstoel vóór me) verheffen zich nu nog de marktkramen, met wit zeildoek bedekt en bekleed, waarop de blinkende dode vissen liggen opgestapeld en het glanzende, kleurige fruit. Opgewekte, vrolijke kooplui...

De dood heeft zich al aangekondigd en deze heeft zijn schaduw vooruitgeworpen maar zij is niet bang; nooit is zij bang. Zij heeft de zwarte lijkwade al gehaakt die haar lichaam zal moeten omhullen in de kist en ze is al gaan kijken op de natuurbegraafplaats waar de vogeltjes kwinkeleren en waar de...

In de morgen vertoont zich aan de horizon achter de boomgroepen en achter de huizen een rozerode hemel. Vanzelfsprekend gaat de zon, die zich later aan het panorama toevoegt, eveneens op in de Nassaustraat... Later mengen zich de tinten van de hemel als op een palet en zij wordt grijs en...

De langwerpige gebouwen van "Traverse", opgetrokken uit lichtgekleurde stenen, verheffen zich boven het langgerekte, lage gebouw van de "Aldi". Zij bieden onderdak aan de slachtoffers die het niet meer hebben kunnen redden in de harde strijd om "the survival of the fittest" in onze...

Dat doen mensen, stem verheffen om maar gelijk te krijgen, eigen ego zo strelen dat men denkt de waarheid in pacht te hebben. Gelijk reclame, herhaal de boodschap keer op keer, de volumeknop net iets verder opengedraaid. En dan komen er volgelingen, gelovigen, adepten. Zwakkelingen stellen zich op...

Het natuurgebied "De Drunense Duinen" strekt zich uit zoals voor onze geboorte en ongetwijfeld zoals lang na onze dood. Rondom de stammen van de oude eikenbomen heeft het zand zich opgehoopt en taai wortelen ze in de ondergrond. We nemen voetsporen van reeën waar op ons eveneens zanderige pad...

Het televisieprogramma "Rail Away" toonde ons onlangs die vredige en feeërieke landschappen in Baden-Würtemberg, op energieke wijze doorkruist door de treinwagons. Eens het schouwtoneel van de Duitse Romantiek, een geestesstroming die ik in mijn hart draag als het kostbare, dierbare erfgoed van...

De muziek van het wereldberoemde genie Wolfgang Amadeus Mozart, die zijn graf met eeuwen overstegen heeft (als men dat zo kan zeggen) kan nog altijd in hoge mate aanspreken en bekoren, maar zijn kamermuziek mist in mijn optiek de intense verhevenheid en schoonheid die men kan beluisteren in andere,...

Een ander modewoord is de psychiatrische aanduiding "schizofrenie". Een ernstige psychische ziekte die in de volksmond lichtzinnig wordt misbruikt en door nog lichtzinniger mensen daar wordt neergezet waar deze niet thuis hoort. Hoe vaak wordt het woord "schizo" misbruikt ter aanduiding van...

Welke gedegen en hardnekkig en stug volgehouden wegwerkzaamheden her en der in onze stad nog moeten gaan leiden tot grote verbeteringen ontgaat mij soms, maar ik vind het verbazingwekkend en wonderbaarlijk dat aan de Paleisring, in de nabijheid van het Koningsplein, aan de voet van de flats die...

In het vroege jaar 1988, op het tijdstip dat dertig jaar achter ons ligt, begroetten de narcissen in het plantsoen met hun maïsgele en heldergele kopjes mij en heetten zij mij als het ware welkom. Taai leefden zij ondergronds voort en ieder nieuw jaar vertoonden zij zich opnieuw. In lange,...

Mensen die gelijk willen hebben maar het niet krijgen, verheffen hun stem. Gelijk hebben ze, maar ik houd niet van geschreeuw. Lawaaireclames zet ik uit, die producten zal ik nimmer aanschaffen. Overtuigingen en religies, ik wijs ze de deur, rot op met je Wachttoren. Rot op met je bijbel of de...

Stemmen is een democratische verworvenheid, maar er gaan steeds meer stemmen op die het gelijk overstemmend aan hun kant willen krijgen. De schreeuwmaatschappij is geboren, misschien moet ik maar eens een schilderijtje produceren. De mens wordt steeds luider edoch niet verheffend, religieus...

...bereizen maar gedoemd is tot de laagvlakte, zelfs tot het ondergrondse.... Waar is de gouden liefde, de verheffing, de verhevenheid, de hoge sfeer waarin ik eens vertoefde?

De Theresiakerk met haar langwerpige, driehoekige, leistenen dak verheft zich hoog boven de haar omringende bebouwing op het statige, elegante Theresiaplein, en ik herinner me hoe ik eens steun en troost zocht in mijn verre, voorbije jeugd onder haar dak en in haar interieur alsof het geloof van...

In een leeggeplunderde wereld, met een leeggeplunderd hart; de tempels van het consumentisme zwaar verfoeiend, sjokte ik voort met in mijn handen een zak drop, over de Noordhoekring, me bewust dat de "Tractatus Logico Philosophicus" van "wanhoopsridder" en "brokkenpiloot" Wittgenstein nog steeds de...

De beide ranke torens van de Abdij van Koningshoeven verheffen zich sinds de roemruchte negentiende eeuw, die zozeer rijk was aan desolate dieptepunten en glorieuze hoogtepunten, boven het Brabantse landschap nabij mijn geboortestad Tilburg. Mijn eerste prille indrukken van de buitenwereld...

Onlangs ontmoette ik opnieuw de oudere mevrouw aan wie ik jaren geleden als een triomf, als een trofee mijn bundeltje met schrijfwerk durfde te overhandigen. Haar grijze haar ligt als een achtenswaardige krans gespreid over haar schedel en de blik uit haar diepliggende, alwetende, wijze oude ogen...

...schoonheid te midden van lelijkheid, iets van verheffing te midden van grijsgrauwe trieste troosteloosheid, iets van poëzie te midden van proza, iets van gave, zuivere harmonie te midden van gebrokenheid en chaos of iets van warmte te midden van ijzige kilte.... De zaken waarnaar ik op zoek...

De "Hasseltse Kapel", onze oude Tilburgse kapel uit het jaar 1400, bevindt zich als het ware in een oase. Zij is merkwaardig gesitueerd zo vlakbij het "medisch bolwerk" dat het Twee Steden Ziekenhuis vormt en ook vandaag de dag is het er een komen en gaan van vele devote Tilburgers. Het...

Daar, in die buurt, de buurt waarin tien van mijn woelige jeugdjaren voorbijvlogen als de ijlende, rusteloze wind, verheffen zich nu de muren, verheft zich nu de façade waarachter zich een drama ontrolt. Van buiten af kan men die stenen façade nietsvermoedend beschouwen, onwetend als men is van...

Het is een stille buurt en deze heeft helemaal niets bijzonders; ze heeft nauwelijks een uitstraling, is eerder sfeerloos te noemen, maar in een van haar armzalige huisjes kende ik een zeldzame vriendschap die haar aroma verspreidde over de buurt waardoor een gouden licht werd verleend aan het...

In het dorp waar mijn eenennegentigjarige tante haar ongetwijfeld laatste levensdagen nog altijd rekt en voortzet, kennen de ouderen elkaar en zij begroeten elkaar hartelijk. Vandaag was ik welkom in het kleine huisje waar de piano nog stond, waar de oude, pontificale staande klok uit 1910 de uren...

De zee zag ik voor het eerst bij Scheveningen. Ik was nog een kind. Plotseling toonde zij mij haar weidse, overweldigende grandeur, nadat we eerst nog ingesloten en omringd waren geweest door bebouwing en nadat we de barrière van de duinen hadden genomen. Het was op een uitstapje met mijn ouders...