Alle inzendingen over verten

De Middellandse zee heeft bij het opgaan en het ondergaan van de zon een rijkdom van kleuren. Paars, oranje, diep groen en pastelblauw deinen rustig voort, gaan vloeiend in elkaar over. O, dat mooie zeiljacht voer 's avonds zo graag naar het Westen, mee met de ondergaande zon. 's Morgens was het leuker om in Oostelijke richting te gaan, de rijzende…

En zo blijven de verten mij in meerdere opzichten en in zekere zin onbekend.....…

Ik geniet van een eindeloze, maar nabije verte, welke altijd blijft, telkens anders is."…

Lege dozen. Lege schoendozen vertellen ons dat men het op een lopen heeft gezet.…

Uit verre verten ben je gekomen; uit de verste verte..... In de nacht ben je gekomen; om afscheid te nemen? Heel de magie van mijn jongere jaren herleefde; van de jaren, doorgebracht met jou. Is het afscheid gekomen in de nacht? Heeft de schimmige taal van mijn onderbewustzijn gesproken en je gestalte ten tonele gevoerd?…

Tegen haar, tegen mijn vriendin, had ik vaak uitgebreid verhaald over "my secret love" die "no secret anymore" was. Maar mijn vriend verdween in verre tropische sferen en zocht onpeilbare, onnaspeurlijke verre horizonten om daar zijn heil te zoeken.... Met lege handen, met een leeg hart en lege armen bleven zijn vrienden achter, radeloos en nutteloos…

Tegen haar, tegen mijn vriendin, had ik vaak en uitgebreid verhaald over "my secret love" die "no secret anymore" was maar mijn vriend verdween in verre tropische sferen en zocht onpeilbare, onnaspeurlijke, verre horizonten om daar zijn heil te zoeken.... Met lege handen, met een leeg hart en lege armen bleven zijn vrienden achter, radeloos, hopeloos…

Ik/ wij daarentegen zijn gewoon heerlijk uitgewaaid, wind door je haren, blik op oneindig bomen zwiepen in de verte, het riet wat wuifde. Golven met schuimkoppen, schitterend uitzicht. Net als het prachtige uitzicht wat we gisteravond hadden, staande op het balkon. In de verte bliksemflitsen net boven een wolkenpartij.…

Ook die vogels zoeken de verte. Misschien is hun verte wel het leefgebied, waar ze vandaan kwamen." Siebe lag weer op zijn handdoek, verwarmd door de zon. "Kom jongen, we gaan ons aankleden," zie vader. Thuis dacht Siebe over zijn droom na: "Die wonderlijke vogels zochten de verte. Daarom krijg ik ook verlangen om die te zoeken.…

De bui is over, het dondert nog in de verte. Voorzichtig straalt de zon haar warmte over de zilveren belijning van wegtrekkende wolken, de rust keert weder in het bos. Levendig weerspiegelt de wereld zich in plassen regenwater, keert alles om. Alleen de bomen treuren, plengen groene tranen.…

Het licht dat in brede bundels en banen in de verte neerdaalde vanuit asgrauwe wolkenpartijen werd ons geschonken. Je hebt voorgoed een andere woonstede gekozen; een ander land en andere vrienden.…

Drijvend in de verte, om ons eraan te herinneren dat we nietig zijn.…

Niemand zou nog kunnen ontkennen dat in jouw huis, mijn voormalige thuis, mijn twaalfjarige vriendenhuis, nu de leegte regeert, dat het mij voorgoed ontstolen is, dat de ramen nu blikkerend het daglicht weerkaatsen, dat jouw vensterbanken geen orchideeën meer herbergen. En ik ben nog een keer de gang gegaan, de gang die ik talloze malen ging destijds…

Hij ging internationale zakenreizen maken en verdween in onachterhaalbare verten. Het laatste dat ik over hem vernam was dat hij een restaurant had geopend met zijn vriend in Groningen.....…

We schreven begin zestiger jaren van de voorgaande eeuw.... Zo waren onze wandeltochten. We struinden over de Beekse Heide; vaak onafzienbaar en gesierd door een lichtpaarse overvloed of we wandelden in de Rauwbraken, het toentertijd nog onbebouwde natuurgebied ten noorden van onze stad. We waren toen nog samen: de ouders, de zussen en het wilde…

Ik streep op veertig procent, de diepte moet duidelijk zijn, in de verte het donkerblauw. Vurig de zon boven een einder die onbereikbaar is, vlammend een zee van verlangen. Aan de kant, waar ik ben gestrand, teken ik amoebe na amoebe, in ontelbaarheid vormen zij de duinen waarachter ik lig in de warmte van de zon.…

Een zomeravond neigt ten einde Een lichte bries zet het geboomte aan mijn venster in beweging De donder rommelt in de verte Vandaag ben ik achtenzestig jaar oud geworden De levensavond breekt aan maar het leven is rijk geweest rijk door leed en loutering Ik ben een kind van het warmste seizoen, van de zomer die ik liefheb als de Natuur, als…

....en in de verte, aan de horizon, aan de einder van het landschap, geflankeerd door de bebouwing en overwelfd door de lichtblauwe hemel, zag ik de bussen van "Arriva", zo vaak het decor van mijn wanhoop en vertwijfeling in het verleden, af en aan rijden.…

Een kastanjeboom met trotse, witte kaarsjes die in de verte zichtbaar is, vormt een merkwaardig contrast met het geheel verwaarloosde en verloederde interieur en zij kan meneer en mevrouw niet troosten. Zij rijst op tussen bouwvallige panden en ingezakte daken in een achterbuurt.…

In het glanzende zwarte asfalt van de snelweg naast mijn woning weerspiegelen de rode, groene en oranje stoplichten en in de verte is de brede felrode band van neon van het tankstation zichtbaar. Zo legt de nacht zich over de wereld, de magische nacht, die de fantasieën en de dromen tot leven wekt.....…

Deze maand is gearriveerd in de lange sequentie van maanden die mijn leven vormden en tekenden en de opvolgers ervan zullen, zoals ik vurig hoop, verschijnen aan de horizon, in toekomstige verten...…

Zij die mij de handen kust, omdat ik eens bij haar was in haar uiterste nood, toen zij, uitgestrekt en voor Pampus liggend, was opgehaald uit de dood na haar wanhoopspoging, buigt iedere opmerking van mij, als deze ook maar in de verste verte zou kunnen duiden op een - zij het futiele - onthulling over mijn geestes- en gevoelsleven, dat haar totaal…

Ijle, witte berkenstammen tekenen zich in de verte af. De avond valt en een late zon zet de bomen in een schemerachtig licht. De narcissen die mij al begroetten bij mijn vroege komst in deze woning staan weer te pronken met hun licht- en donkergele kopjes. De vogels die zijn teruggekeerd, bevolken de bomen aan mijn venster.…

In de verte opent zich op de ets, die dit alles afbeeldt, de blik op de grijsheid van de haven en de hoogbouw van haar omgeving torent hier bovenuit. Met veel weemoed en melancholie aanschouw ik mijn geboortegrond....…

In de verte zag ik hen wegtrekken, voorbijtrekken in de regen tot zij uit het oog verdwenen waren en boven alles uit klonk die majestueuze, die triomfantelijke maar zo verdrietige en melancholieke muziek......…

Aan het nu beregende venster van zijn flat tekende zich een soort avenue af, omringd door nog groen geboomte en in de verte zag men met enige regelmaat de tram passeren....…

In de verte, echter door mijn raam goed zichtbaar, is sinds kort een kraam opgesteld met feestelijke neonverlichting in felle kleuren die afwisselend oplichten. Zo worden kennelijk de aanstaande feestdagen vroegtijdig ingeluid met de lekkernijen die in de kraam te koop zijn. De dreiging is nog overal maar het feest zal doorgaan!…

Je ogen, melancholiek en vervuld van droefenis, staarden als om oneindige, metafysische verten te doorschouwen en bereiken en ze toonden het blauw van de hemel. Er is alleen nog de foto, gemaakt in het jaar van je kracht, van je mannelijke trots.....…

Het was alsof hen een licht gezonden werd; uit majestueuze wolkenpartijen in de verte vielen bundels van zomerlicht.…

Ik zag ze in de verte vanuit mijn ziekenhuisraam, vanaf de snelweg in de voortrazende auto. En altijd herinneren ze mij, zullen ze mij herinneren aan die vroege tijden, die tijden van gaafheid, van ongeschondenheid, van onschuld......…