Alle inzendingen over walg

, nou 'bar' is het, want ze knallen kogels naar Allah en hun godgelijkgemaakte broeders, dus walg ik van hún Allah, die niets anders dan een primitieve, moordlustige oorlogsgod is! Ook nog eens poeslief gefilmd door de sensatiegeile media van quasi-democratische landen! Allah Amahoela!…

Een en al schranderheid en goede looks, schreed Erik de Boer de winkel binnen. Buiten, op straat, onder schaduwwerpende billboards, waar neonborden als sirenen van de moderne tijd het geld uit de grijpgrage handen van de mensen lokten, regende het zo onbarmhartig dat een vrouw met klein kind, háár portemonnee was net gerold, maar dát wist ze nog niet…

Ik walg van zogenaamd oude jongens krentenbrood en lafhartig handengeklap achter de schermen. Louter om de brave, middelmatige gemoederen koest te houden. Als het niet gaat volgens hun aangeleerde gedragscoden, dan steigeren ze al als schuimbekkende paarden. De beuk erin! Dat is literatuur!…

En walgen van haar status als onvolgroeide slappeling. Deze avond is mijn afscheidsfeest voor haar. Onbegrensde wreedheid in de happen die ik voer. Ik haat het en geniet ervan. Voelen zal ze, de pijn, de vernedering, het weten van nooit-er-te-zijn. Voorgoed volgepropt vernederd en gehaat in de hoek geschopt want morgen is het over.…

Want ook die kaaskoppen, waar ik er net zo goed eentje van ben, walgen van alle ellende die er over de mensheid wordt uitgestort, in de vorm van aanslagen, in de vorm van zinloze dodelijke acties, en dan te bedenken dat Moeder Aarde dit nooit zelf bedacht zou hebben.…

Dan neemt mijn onzekerheid toe en walg ik nog meer van mezelf dan eerst. Hoe moet ik ooit een meid vinden, als ik mezelf niet kan luchten? Kan ik een gelukkig relatie hebben als ik weet dat zij met mij moet leven? Ik wordt er allemaal zo gek van dat ik echt steeds ongelukkiger begin te worden. Ik heb al weken niet meer oprecht gelachen.…

Ik walg van de woonhuizen, die hun ramen als etalages uitstallen vol kitscherige plastic en papieren heiligdommen, alsof Jezus er zelf in neerdaalt, flikkerende kleurlampjes en nepkerstbomen vol nepsterren en nepengeltjes.…

Ik weet dat er in sommige steden niet de minsten zijn ingegaan op deze functie, maar ik blijf vooralsnog aarzelen, tegenstribbelen, om niet te zeggen walgen. Ik heb geen zin om me voor hun karren te laten spannen, om mijn stad commerciëel te steunen en dan met name louter positief natuurlijk, want de suggestieve schijn moet zegevieren.…

Ik ben weer een kind en walg van de lucht van wild en spruitjes. Maar ik ben ook de vader die wild en spruitjes heeft leren eten. Ik ben de tafelbel, ik ben mijn verhaal en ik ben ook de toekomst van het verleden. De telefoon gaat en ik zet mijn net gepoetste bel weer terug in de zilverkast. Hij woont hier bij al die bejaarde stukken.…

Ik walg van vluchtende getuigen. Maar toen verscheen een wankele held, een hoeder van de wet, in uniform, met één streep op de schouder en een scheefgezakte kepie. Hij greep me strak bij de arm en trok me recht. Zijn vingers zouden blauwe afdrukken nalaten.…

Ik weet dat ascese-adorerende religieuzen van mij walgen, maar dat zij ondertussen zichzelf ook vetmesten met Belgische kazen en gebraden rosbief en biefstuk. Ik haat schijnheiligheid, ijsheiligen.…

Ik walg van mezelf. Soms houd ik een gloeiend heet strijkijzer heel even tegen mijn arm, of ik houd mijn arm even tegen het verwarmingselement in de oven. Ik wil dit soort dingen niet doen. Ik vind het “gestoord” en schaam me ervoor. Toch kan ik het niet tegenhouden.…

Laat het mij zelfs walgen want teveel is echt teveel, ook voor mestkevers! Laat ons hopen dat een paar soortgenoten hun neus achterna hollen om zich tegoed te doen aan deze goedbelegen vlaai van naar ik veronderstel een koe met de nodige darmtransitproblemen.…

Van de gedachte dat Meester al die tijd dat handje heeft gezien en daar blijkbaar bepaalde gedachten bij heeft gehad, walg ik zo, dat ik er van moet kotsen.…

Ik walg van mezelf. Om bij te komen, na te denken en wat afstand te nemen van alles, besluit ik op vakantie te gaan. Ik heb niet veel geld dus het wordt een goedkope busreis. Twee weken naar Benidorm. Het is begin maart, dus heerlijk rustig. In Benidorm ontmoet ik Cees, een veertigjarige makelaar.…

. ' Het was de opmerking van rockzangeres Anouk eerder dat jaar geweest die Bjarne deed walgen. Wat wist deze rockbitch over transpersonen? En waar kwam die haat plotseling vandaan?…

Aldus de dichtbundel Had ik armen ik zou niet ophouden naar je te zwaaien wat ik bied: een vlucht geen zelfhulp dus geen keukentip geen bouwdoos zelfs geen sexsuggestie ik walg van morsecodes geef mij de kans naar je te zwaaien ik leg je liefst het zwijgen op nee vertel niemand dat je me mag draag me achteloos in je tas lees me in de kleinste…

Ik walg van de dingen die Meester zegt en doet en wat hij soms thuis met zijn tong bij mij doet. Ik laat merken dat ik het niet wil, dat het pijn doet en dat ik het smerig vind, maar Meester reageert lacherig en negeert het. Constant ben ik op mijn hoede voor hem.…

Je schaamde je dood en je begon van jezelf te walgen, terwijl je van haar had moeten walgen. Zij had zich dood moeten schamen, ik durf zelfs verder te gaan, want zij had een einde aan haar leven moeten maken en niet jij na een leven vol bittere ellende en overlevingspogingen. Meer schunnige details laat ik per uitzondering graag achterwege.…

. ________ DE triomfantelijke moeders achter hun kinderwagens zouden van me walgen als ze wisten hoe opgelucht ik me voelde toen ik merkte dat ik niet zwanger was en geen moord hoefde te plegen om te voorkomen dat door mijn toedoen iemand gedwongen zou worden zich aan het naargeestige leven vast te klampen uit angst voor de dood.…

Juist nu…… met voor haar zoveel aangeleerde hersenspinsels wilde ze zich vrij voelen en zei toch na enige aarzeling: “Tja laten we het zo zeggen, ik geloof wel, maar wil me absoluut geen christen noemen want ik walg van deze zogenaamde christenen die alles beter lijken te weten." En zij maakte een kokhalzend gebaar.…

Ik walg ook vaak genoeg van mezelf, maar wees eerlijk, de meeste tijd zit ik alleen in mijn flat te lezen en te schrijven, omdat ik dat al jaren goed kan en er niet van plan ben mee te stoppen, integendeel, ik ga de boel zelfs opvoeren, zoals men met krakende brommers doet.…

Bovendien zijn er lieden onder die walgen van hun werk, omdat zij mensen moeten aanpakken die buiten hun schuld in moeilijkheden zijn gekomen. Velen zoeken nu een menselijk beroep, terwijl er al een tekort is aan goede ambtsdragers. Eerlijke incasseerders, ga staken zolang er geen fatsoenlijk beleid komt.…

Het idee om met Eugène voor de rest van je leven verder te moeten, deed je walgen. Eugène overleed op 8 december 1849. Hij werd 37 jaar. Je was de inspiratiebron voor Emma Bovary uit de roman 'Madame Bovary' (1857) van Gustave Flaubert.…

Ik besef dat dit een utopie is, waarvan o.a. bankdirecteuren zouden walgen. Wat zou de wereld zijn zonder de economie en de handel en vooral bonussen? Zou ik soms de reïncarnatie van Thomas More zijn? Zijn denkbeeldige eiland had een keur aan godsdiensten, maar ieder noemde zijn God Mithra. Dit idee heeft mij ook altijd al aangesproken.…

Brrr ... ik walg bij de gedachte om mijn tanden in de gefrituurde en minderwaardige restanten te moeten zetten van reeds geruime tijd geleden overleden varkens en koeien. Tussen de golf frituurvet door hoor ik ook nog vaag ‘broodje kaas’ klinken.…

De meeste mensen walgen van haar lawaai-overlast en de wanstaltige aanblik van haar monsterlijk dikke verschijning. De scooterbanden kunnen het gewicht nog maar net verdragen. Zonder die scooter zou ze al die stompzinnige boodschappen van haar lopend moeten doen en zou ze zichzelf als een log gedrocht voortbewegen.…

Ik walg van mijzelf want de lijst van verderfelijkheden is lang. Deserteren bij het Oostenrijkse leger om daarna over te lopen naar het Hollandse waar ik mij ook al vlug uit de voeten maakte. In opstand komen tegen het Franse bezettingsleger. Gewoon een bende bleiters die pas zweeg als hun kelen werden doorgesneden.…

Ik walg er nog steeds van…..of zijn dit ook bijwerkingen……. Net niet echt, maar het had gekund, niet?…

Woedend keek ze naar Martijn en zei: ´´Wat moet dat betekenen, je lag met haar te rommelen, hé, wat ben je toch gemeen, ik walg van je.´´ Ze pakte haar hondje op en liep hevig huilend de gang op. De vader van Martijn hoorde dat lawaai en kwam zijn bed uit en trof Clara met het hondje hevig bedroefd aan.…