Alle inzendingen, jaar 2007, week 24

Er worden uit computers onderdelen gestolen door leerlingen van een scholengemeenschap. Het zou natuurlijk kunnen dat de leraren dat zelf doen, maar het is logischer en ook een stuk eenvoudiger te bedenken dat de leerlingen dat gedaan zouden hebben. De straffen van tegenwoordig zijn niet om over naar huis te schrijven. Dat was vroeger enigszins…

Ik ben niet meer in staat geweest te schrijven, terwijl een ziekelijk verlangen naar- me teisterde. Ik wou zo graag schrijven vanuit deze niet-bestaande wereld en diens euforie, maar ik had het gevoel verlamd te zijn, door de drugs neergeslagen. 's Morgens werd ik wakker, mijn lichaam stram. Overal stijf, de blauwe plekken niet meer te tellen. Ik…

“Goedemorgen! Spreek ik met de ziekteverzekeraar? Ja? Mooi. Verzekerde Oplopers hier. Ik heb begrepen dat uw collega’s van VGZ voortaan reizen naar Mekka gaan vergoeden,” sprak ik monter als altijd in de telefoon, “dus kunt u mij dan een ticket naar Salt Lake City toesturen? Want als ik daar in de tempel verschijn, heeft Gods genade wellicht een heilzame…

Sorry dat ik zo kom binnen vallen, ik heb al enige tijd last van een stalker, een randdebiel die denkt te weten wat goed voor mij is. Na enig aandringen mijnerzijds heeft deze persoon toegegeven dat hij toch ook wel iets geschreven schijnt te kunnen hebben, essays of zoiets. Tegelijkertijd ontzegt deze pleefiguur mij het consumeren van chocolade, daar…

Jean-Pierre is duidelijk op leeftijd en een gewichtig persoon, ik schat zo’n 120 kilo schoon aan de haak. Zijn vrouw Marie doet in beide opzichten niet voor hem onder en met z’n tweeën vormen zij de kern van ons hoekje op de camping. Er kan hier niets gebeuren of het moet hun instemming hebben. Nu zijn zij van het tolerante Franse soort – c’est la vie…

ik vertrouwde ons boekje mijn laatste zinnen toe. zwaarmoedig. opgegeven strijd. ik benoemde het gevoel van falen, het gebrek aan kracht. Wanhopig probeerde ik mezelf te maskeren door te benoemen tegen deze wereld te willen zijn, een wereld die me zoveel pijn doet. Ik zei je dat alles anders zou worden. -voor het eerst verstond je me niet-…

Meer dan alleen Honden In onze bijdrage van 15 juni over de tentoonstelling in Groningen, getiteld Beware of the Dogs, met werken van de schilder Pim de Hart, zou wel eens de indruk gewekt kunnen zijn dat er in de expositieruimte alleen maar schilderijen en eventueel andere kunstwerken zouden worden getoond, die likkebaardende en in niet geringe mate…

Sinds kort loop ik een aantal keren in de week naar het station. En gisteren betrapte ik mezelf er op dat ik heen en terug net een iets andere route loop. Maar heen is altijd hetzelfde en terug ook. Binnen twee weken heb ik daarvoor dus een vaste gewoonte ontwikkeld. Tijdens de vakantie gebeurt het ook dat we binnen twee dagen een vaste plek hebben…

Ik zag een prachtig meisje op tv. Mooi haar, fijn gezichtje en perfect lijf. Ze was net 19 geworden en had van haar moeder een borstvergroting kado gekregen. Nieuwe tieten voor je verjaardag, ik dacht dat het een Amerikaans broodje Bokito was. Maar dit was geen donorshow met een maar-niet-heus-einde. Dit was bloedserieus. Voor de camera trok een stoet…

Er is eindelijk duidelijkheid gekomen. De Nederlandse militairen martelden niet in Irak. Tenminste dat concludeerde de commissie Van den Berg in haar rapport dat is overhandigd aan minister Middelkoop van Defensie, jeweetwel, die man van de Gristen Unie voor wie de bijbel een leidraad is voor het regeren van het land. Wat de bijbel is? Dat boek waarin…

Stond ik ineens in Zevenbergen. Station te vroeg uitgestapt. Had Oudenbosch moeten zijn, maar de gebouwtjes - na Valkenburg de twee oudste stationsgebouwtjes van Nederland - lijken nogal op elkaar en Nick Drake op mijn mp3-speler overstemde de vriendelijke stem die mij een verhaal zou hebben ontnomen als ik haar had gehoord. Hier, ten zuiden van alles…

Een nieuw woord gebruiken, dat spontaan is ontstaan, en iets uitdrukt dat gevoelsmatig wel in ons leeft, maar nog geen plaats heeft gevonden in de officiële woordenboeken, wordt al heel lang neologisme genoemd en na verloop van tijd heel dikwijls alsnog in de daartoe bestemde lexicografische naslagwerken opgenomen. Vandaag zei ik spontaan hardop…

Ik kan niks wegdoen. Wie wat bewaart, die heeft wat. Een afwijking in mijn geval. Ik heb bijna alles nog: hele jaargangen van Voetbal International, oude proefwerken, verjaardagskaarten. Wat moet een Metz ermee. Dat vraag ik mij ook vaak af, maar toch kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om die troep naar de papierbak te brengen. Het lukt me gewoon…

Ze staat er nu 25 jaar. Haar zusje tuintafeltje uit dezelfde familie, is haar voorgegaan. Een rank en kwetsbaar typje. Eén wintertje, voortijdig gaf ze de geest. En dat, terwijl de vakmantuintafelspecialist ons destijds verzekerde: “Deze tafel gaat een mensenleven mee.” Hij zei er alleen niet bij welk mensenleven, want inderdaad onze oude buurman stierf…

Mijn vingers hangen boven het toetsenbord van mijn laptop. Ik wil schrijven… Alleen weet ik nog niet over wat. Ik heb zoveel wat ik op wil schrijven dat ik niet weet welk onderwerp ik nu weer eens aan zal snijden… Intussen verblindt de rook van mijn sigaret me even het zicht en krijg ik een tranend oog. De jazzmuziek van David Sanborn klinkt heerlijk…

Ten dode opgeschreven, mijn leven verkeert in een fase dat het er eigenlijk niet meer toe doet. Blauw en geel is groen, zwart en wit is grijs, rood en geel geven mij een oranjegevoel, maar ik haat het koningshuis. Vier komma zeven milliard, Papendrecht verwelkomt Bea, dat hoort zo want zij is de koningin, maar ondertussen ben ik het spoor kwijt, bijster…

Journaliste van de GPD Floor Ligtvoet meldt dat Professor Kees Hoogduin meent dat een zijdelingse opmerking van een vrouw tijdens een intakegesprek voor straatvrees, dat ze ook een incestverleden heeft, door de therapeut genegeerd moet worden. Professor Kees is firmant van Hoogduin, Schaap en Kladler (HSK), een behandelinstituut dat met protocollaire…