Kritiek
Ten dode opgeschreven, mijn leven verkeert in een fase dat het er eigenlijk niet meer toe doet. Blauw en geel is groen, zwart en wit is grijs, rood en geel geven mij een oranjegevoel, maar ik haat het koningshuis. Vier komma zeven milliard, Papendrecht verwelkomt Bea, dat hoort zo want zij is de koningin, maar ondertussen ben ik het spoor kwijt, bijster zelfs. Een trein rijdt richting Duitsland, via de Nederlandse SpoorBaan, deels ondergronds.
Geplaatst in de categorie: oorlog
kritiek 2.0 met 7 stemmen 
713
713
Geef je reactie op deze inzending:
ook de foto's die er steeds aan toegevoegd zijn bekrachtigen het geheel.
ga zo door, en weet dat je niet de enige bent die zich daar, ergens, in dat nergens, bevindt. nergens vind je beter proza.