Alle inzendingen van Nathalie Mahlstrohm

Je zal maar een gouden ganzenveer in je reet gestoken krijgen. Heb je echt geleefd, toch?…

Ik ben geen man, ik ben geen vrouw. Een minderheid legt mij op dat ik me niet mag profileren als man of vrouw. En dan kom ik in opstand, plas elk openbaar toilet onder, zitten of staan, ik zijk toch wel. Schijten doe ik ook, vooral op deuggleuven die genderneutraal hun geslachtloze kinderen vervoeren op bakfietsen. Een simpele omgeving maakt dankbaar…

Het is laat, het is altijd laat. Tijdstip stipt meedogenloos aan alles een eind en dat is echt laat, misschien wel te laat. Ik heb een vent gekend, lachte iedereen uit en liet scheten op het wereldgebeuren, onnavolgbaar ving hij mij in kleuren zonder weerga. Zo was hij wel, blanke lakens huiverden mijn lichaam, mijn borsten in brand en rokende dijen…

een ezel over het paard getild kikker die van het padje is poes met een kater kippige haan het wordt bijna een gedicht uitgevogeld, de baviaan mieren liggen overhoop, de hond in katzwijm een slak haast zich in slijm in sporen als nooit tevoren…

De droom sublimeert mijn gevoelens, geen woorden voor. Immer weer verlies ik mezelf in slaap gewiegd, de waarheid liegt.…

Ik zou graag zien dat den Heere een keer in mij is...…

U weet niet hoe vergevingsgezind ik kan zijn als ik aan de beurt kom. Er zijn goden van hun geloof gevallen voor mij. Weerspiegelend is er geen ongelijk, wat een mooi wijf is mijn lijf.…

Tsja, Fred is opgerot, dan mag ik weer. Eerlijk gezegd, ik mocht hem niet echt. Een heer in bed, maar een loeder als ik verwacht een beest. En dat is hij nooit geweest.…

Gegroefd, gerimpeld, een leven beproefd, het oude lijf zat pimpelt, krijgt met moeite de schroefdop van de klare, dat was leven, dat was je ware. Vervolgens met een glimlach in slaap vallen, wakker worden is geen optie.…

Het grootste voordeel van 'het toneel verlaten' is dat je 'uit de picture' bent. Heerlijk die rust, geen smalende reacties die op je kont meerijden. Ik ben inmiddels de man van mijn leven tegengekomen en ik heb besloten voor altijd bij hem te blijven. Hij laat mij mezelf zijn, zet koffie en de vuilniszak buiten. Buitengewoon is dat hij nimmer…

Niemand zeggen, hier leg ik mijn zakdoek neer, ruggelings de armen in elkaar gehaakt, het schoolplein om de kring hield de adem in, als de neuzen dezelfde kant op wezen moest er gekust worden, vluchtig en beschaamd, gevoelens ontdekkend die nu puberaal worden genoemd. Hoe anders is het nu, als je als twaalfjarige nog geen gewei vanuit je string kunt…

Absurde situatie, ik sta voor het graf van mijn lieve lief. Geen steen, neen, maar planten en bloemen, ik wil de wortels naar zijn vergane glorie terwijl wormen knagen en insecten zoemen. Zo ken ik hem en zo wil ik hem ook vergeten, en dan vormt zich zomaar een arm om mijn schouder, steels blik ik schuins in een mannenoog en de chemie belooft bliksem…

De trap naar beneden, ik ging terug naar de kroeg waar ik hem tegenkwam. De leegte is overweldigend, eenzaam worstel ik mij door het publiek naar de bar om een glaasje wijn te bemachtigen. Sfeer proef ik, maar niet wat er ooit was. Morgen ga ik terug naar de plek waar ik hem heb achter gelaten, verwacht verwelkte bloemenpracht. Ik troost mezelf met…

Jouw dood was niet vergeefs, want jij gaf mij mijn leven.…

Daar ligt ie dan, gekoeld als z'n favoriete drankje, ik heb hem nog een dag. Gewassen, netjes geschoren, gemakkelijke kleding en ouwe schoenen want, "dat zit zo lekker". Morgen geef ik hem terug aan de zandgronden van zijn geboortestad, zullen wormen en ander ongedierte tot op zijn bot gaan, maar dat was hij al gewend. En ik zal moeten wennen…

Zo maar, zit naast mij op de bank, zakt onderuit, glaasje Beerenburg glipt onnavolgbaar uit zijn ongenaakbare rechterhand, hij trekt een scheef gezicht. "Godverdomme", zeg ik, "doe mij dit niet aan", hersendood glimlacht hij alleen nog maar, alsof hij wil zeggen dat hij toch gelijk had. Fred is dood.…

Dat wilde ik ook worden, later, wist ik veel dat ik daarmee de gelukkigste periode uit mijn leven zou afsluiten. Omdat ik wilde groeien ben ik nu kleiner dan ooit, het meisje dat nieuwsgierig was naar wat die grote mensen in de voorkamer elkaar te zeggen hadden, dat meisje is volwassen geworden. Maar niet groot, speels tikt zij op vingers, beteuterd…

Sorry dat ik zo kom binnen vallen, ik heb al enige tijd last van een stalker, een randdebiel die denkt te weten wat goed voor mij is. Na enig aandringen mijnerzijds heeft deze persoon toegegeven dat hij toch ook wel iets geschreven schijnt te kunnen hebben, essays of zoiets. Tegelijkertijd ontzegt deze pleefiguur mij het consumeren van chocolade, daar…

Heleen van Royen, een vrouw met een verhaal dat weinig om het lijf heeft. En dat heeft ze bewezen, sterker nog, Heleen heeft niets om het lijf, bewijst een en ander met een cupje A en een streepje dat ze voor heeft op andere vrouwen. Ik las en zag dat in de krant. Haar vent heeft geen sixpack, zegt ie, maar ik vermoed dat hij er wel een paar in de koelkast…

De stoel, waarin zij neerzeeg, was veel te groot, echt gemakkelijk zat ze dus niet. Deels kwam dat ook omdat ze vandaag, een soort van feestdag, een koninklijke string had aangetrokken. "Goudbrokaat zit niet plezierig", besefte ze, maar ze droeg haar kruis lijdzaam. Met de billen bloot voor een onwetend gehoor, blosjes sierden haar wangen. Op haar…

Mijn vriend draait de laatste tijd alleen nog maar een bepaald nummer van The Collectors: "One act play". Als er ooit een vrouwvriendelijk muziekstuk is geschreven, dan is dit het wel, die immense spijtbetuiging gewikkeld in een prachtige melodie. Maar ja, je zal die vrouw maar zijn, lig je toch net op dat moment te slapen!! Ik maak me wel zorgen…

Mijn naam is Nathalie, niet zo piep meer maar ook nog niet verbannen naar de geraniums. Anders gezegd, naast de bikinilijn heeft sinds enige tijd ook mijn bovenlip behoefte aan ontharing, de dames onder de lezers herkennen dit waarschijnlijk wel. Ik heb al heel wat strijd moeten leveren in mijn leven, mijn echtgenoot was te mooi voor mij alleen. Een…