Hartenkreten

Eens zag ik het dorp Bavel terug toen in een laat jaar een vroege winter inzette. Het dorp had zich genesteld met haar villa's en landelijke huizen te midden van de mistige landerijen. Eens, in een lang-vergeten jaar; we waren meisjes van veertien jaar, mochten we daar bij de leraar Grieks op bezoe...

We waren deze keer gearriveerd in een soort chocolaterie, een pijpenla of een soort langwerpig lokaal met teksten op de wanden, kennelijk bedoeld om het gebruik of het genoegen van chocolade te propageren, ergens verstopt achter de kolos van het stadhuis dat al maandenlang verbouwd wordt. Maar de ...

Op de zwartwitfoto uit 1953 draagt hij mij als fragiele baby in zijn armen; de dochter die hem geschonken was en die hij zozeer zou vereren en op een voetstuk zou plaatsen en die hij liefkozend "ma fille Cathérine" zou noemen; zijn favoriete kind. In zijn nadagen sprak hij, ijlend in zijn koor...

Men kent elkaar in Oisterwijk en men is die middag bijeengekomen in cultuurtempel "De Tiliander" voor een concert, gegeven door een orkest van senioren. De heren dragen geklede colberts en de dames lijken zo weggelopen uit een modezaak. Het gezelschap waarmee wij gearriveerd zijn bestaat onder a...

De rillingen liepen me van ontsteltenis over m’n rug en daar waar ze verder mogelijk maar kunnen lopen. Dat ontwapenende knuffeldiertje dat probeert te ontsnappen aan de vlammen. Een laatste poging. Half verschroeit klimt het beestje ten einde raad in een boompje – geen weg terug, het einde...

Een paar dagen geleden kwam ik iemand tegen die nogal liep te somberen over de toestand van onze huidige maatschappij. De afstandelijkheid, het politieke landschap, discussies over van alles en nog wat, de gejaagdheid van zijn eigen omgeving, hoe hij soms kwaad wordt om helemaal niets, dat vroeger a...

De eerste jaren op het lyceum waren niet onaangenaam. In de klas zat ik op de voorste bank naast dikke Taetske uit Goirle die zich niet waste en die vioollessen kreeg. Tijdens de Engelse les reciteerden we: "John Robinson is a boy. He is twelve years old". We mochten kalligraferen met een redisp...

De onzichtbare scheidslijnen zijn getrokken die augustus van september, de zomer van de herfst en mijn jeugd van mijn oude dag scheiden. Nu wordt de stad overstroomd en overspoeld door horden studenten en jongeren. Hele generaties overvleugelen mij en streven mij moeiteloos voorbij. De onzichtbare s...

De Le Sage ten Broekstraat bevindt zich centraal in de wijk Theresia. In de avond passeren we met de auto de oude kerk, bekroond door de driehoek van haar leistenen dak en vinden we onze weg door de kronkelige doolhof van de straten. Ik ben genodigd voor notuleerwerk dat ik al dan niet naar tevre...

Ach wij Nederlanders sparen graag, zegeltjes die gratis worden gegeven en waar je een ander dan weer blij mee maakt, want niet alles blijft in huize T natuurlijk, maar vanmorgen na het lezen van de appie- folder, kwam ik erachter dat “onze” koffie een half pond €0.99 was en dat is natuur...

We waren tenslotte gearriveerd in een grote, mooie feestzaal, met zijdelings langs een der wanden een tapkast of buffet waarop pontificaal vele flessen drank waren uitgestald, ook rondbuikige, glanzende flessen..... (De tocht door het herfstachtige landschap had ons doen uitzien op een panorama van...

VERLEDEN Als de eerste sombere klanken klinken van Mozart’s Requiem in mijn geluidsoortjes op de fiets gezeten onderweg van mijn huis in Capelle-Schollevaar naar de begraafplaats Oud Kralingen om de sterfdag van mijn vader te gedenken, vangt de wind mijn eerste emotietranen op om ze te ...

In Tilburg Noord bevindt zich onze mooie zwemzaal van "De Drieburcht", gevestigd in het gebouw met het embleem van onze stad op de gevel, gekenmerkt door drie torens, die ongetwijfeld een symbolische, maar mij onbekende betekenis dragen. Die avond vertrouwden we onze lichamen toe aan het koude, k...

Ze stapte met me in in lijn zeven, de lippen en de ogen zwaar aangezet; het futiele grijze haar verward op de schedel. De leegte van de eindeloos durende dagen in haar flat was zwaar te dragen, daarom was nu de ouderenzorg in beeld gekomen, maar het verzorgen van de oude, hulpbehoevende dame was na ...

Ik was weer in de LocHal geweest en uit een zuidelijk raam had ik de stoere mannen op het nabijgelegen bouwterrein geobserveerd; de gehelmde mannen die daar druk in de weer zijn met enorme heftrucks en machines, kennelijk om weer een bouwwerk toe te voegen aan de lijst van memorabele Tilburgse gebou...

Ik heb mijn eigen zonsopkomst en zonsondergang in de Nassaustraat. 's-Morgens vertonen zich pastelkleurige flarden aan de horizon en in de nacht en ook overdag strekt het panorama van de omgeving zich voor mijn ogen uit. 's-Nachts observeer ik het licht van de straatlantaarns op een terrein aan de o...

Maandagmorgen gaat de bel, ik haal de hoorn van de intercom en vraag de man die voor het schermpje staat, wat of hij wil? Ik kom voor de open dag, zegt hij? Mijn antwoord is meteen een vraag: welke open dag bedoel je? zegt hij, voor uw huis! Ik zeg hem dat hij verkeerd is geïnformeerd zeg ge...

Onaanvaardbaar en onmenselijk en ondraaglijk is de eenzaamheid voor de senioren die zijn bijeengekomen op een zondagmiddag in het langwerpige, sfeerloze kantoorgebouw dat ik van eerdere gelegenheden ken. De eenzaamheid vormt een toch wel merkwaardige nieuwe "trend". Op een placemat staan provisori...

De muziek van Simply Red weerklinkt: "I wasted all those years, I wasted all those tears". Het pulserende ritme van de drums is als van een hart, als van mijn heftig bonkende, levendige hart dat klopt achter mijn ribben, figuurlijk gesproken de zetel van mijn liefdesgevoelens, van warmte en, eveneen...

Met mijn toekomstige mede-studente Annette, het tengere, nog kinderlijke meisje uit een bankiersfamilie uit Breda, dat nog kniekousen droeg, zou ik in de boekhandel het dikke Amerikaanse statistiekboek gaan aanschaffen. Nu ik zesenzestig ben siert het boek nog mijn boekenkast.Professor S. zou vóór...

Ze leek me bij eerste kennismaking in het trapportaal meteen al een schrandere, bezonnen, bedachtzame en zorgzame jonge vrouw en ze draagt nog alle charmes van haar jeugd. Door de glazen deuren die onze appartementen scheiden zie ik in de vroege morgen en de late avond een licht schemeren. Mijn buur...

Ze hadden me gevraagd in de grote eetzaal van de Openluchtschool, die zich bevond in een bosrijke omgeving en bevolkt werd door vele kinderen de tafels te dekken en ook werd ik verzocht tijdens het middaguur het servies en het bestek af te drogen dat een gigantische afwasmachine uitbraakte. De gange...

Het is de kerk in Oirschot die vanaf de snelweg al zichtbaar is en die in de verte haar toren verheft boven het herfstachtige landschap, die we vandaag gaan bezichtigen. Een gids met een pet op de warrige krullen zal zijn eruditie tentoonspreiden en ons overrompelen met een lawine van feitenmater...

Het was een dag in oktober waarop een ijsblauwe hemel als van juni of juli onze dierbare stad overkoepelde. Ik ontmoette haar bij "Portagora", de Kringloopwinkel waar altijd iets te beleven valt. Haar formidabele hangbuik bolde ruimschoots over haar broekband en ze had haar oog laten vallen op dr...

Het is een mooie, heldere voorjaarsdag; de 29e april en vóór het Brabants Natuurmuseum aan de Spoorlaan pronken sinds kort de roomwitte kaarsjes van de kastanje in het groen van haar kruin. De fonteintjes op het Burgemeester Stekelenburgplein spatten vrolijk op. In de LocHal, het nieuwe pronkst...

Ik had velen ontmoet; reizen gemaakt en andere escapades; was aangenomen en ontslagen; had geluk en ongeluk gekend; eenzaamheid en gezelligheid; succes en mislukking; hoop en wanhoop, maar Haar zag ik terug.... Aanvankelijk, op een terrasje, beschouwde ik de gevel van de centraal gelegen kerk en ...

Een eenzame en vervallen berkenboom schijnt maar nauwelijks het leven te houden en zij draagt lijdzaam haar bladertooi vóór het paviljoen waarin mijn broer is gehuisvest. In Nederland is er zorg voor iedereen en in de gangen van het paviljoen verwijzen naamplaatjes met foto's en geboortedata naa...

De stad; mijn geboortestad strekt zich vreedzaam en gelaten uit onder een kalm wolkendek op 27 oktober 2019. In de plaatselijke krant zijn die foto's gepubliceerd van die mannen op die motorfietsen; die dappere, joyeuze, gehelmde jongens. In de Spoorzone zal het vandaag feest zijn. Er zullen ook ...

Het was een kleine kamer in een studentenhuis aan het St.Annaplein in Tilburg. Mijn inderdaad toch wel kolossale bureau vulde de kamer al voor de helft. Daarnaast het divanbed met de gestreepte linnen sprei waarop ik vertwijfeld lag te woelen als de andere meiden in het huis bezig waren met hun minn...

De scheidslijn is getrokken; de bomen verkleuren in het late seizoen. Mijn verre jeugd ligt diep verzonken in een peilloze kloof; de aanzetten van grijsheid tasten mijn haardos als met voorzichtige handen aan. Loutering is mijn deel geworden en de wijsheid die ik wens mag mijn bezit worden. De D...