Alle inzendingen, met trefwoord ironie

April 2025… Even een uitstapje naar wat het nieuws beheerst. Was ik net goed op gang (afleveringen Ben 1 tot Ben 100+) met het oprakelen van een oude geschiedenis over bedrog in het zwartzaadcircuit. En dan werpt de pers zich op een parallel verschijnsel: massadonatie. Wij dachten ze allema...

Dit verhaal speelt zich af in een stad die u misschien kent. Of niet. Ook goed. Het gaat in beide gevallen over een man genaamd Hendrik, die op een donderdagochtend besluit dat hij zijn leven gaat veranderen. Nee, dat is niet waar. Híj́ besluit het namelijk niet: Het wórdt voor hem besloten. “D...

Met gebogen hoofd sjokte Ironie het zandpad af. Verderop was de grensovergang, een oude smokkelroute tussen de weilanden en de bosrand. In dit land van taal was geen plaats meer voor haar. Eigendunk en platvloersheid hadden haar het leven onmogelijk gemaakt. De fijnzinnigste understatements had ze h...

Heel dit leven, hoewel half vervuld in mijn bestaan, spoed ik mij al langs grienden, bossen en helmgras, om perspectieven te zien, die ik zo sterk mis, vooral als ik achter beeldschermen beweringen en hartenkreten verzin, die intrigeren, beleren en irriteren, waarbij de natte vinger op het toetsenbo...

Old angry man Jan Blokker pleit in zijn column van 21 september in de NRC.Next (blad voor de jonge multimediale lezer) ervoor dat mede-columnisten (de Cliteurs, de Holmannen, de Zwagermannen etc.) als één blok hun beste krachten zullen wijden aan het onoverbrugbaar houden van de kloof tussen de ha...

‘Niet denken, maar voelen. Alleen maar voelen’, herhaalt opperhoofd Maarten voortdurend als een soort mantra. Zijn stem klinkt monotoon en zacht. ‘Voel. Maak contact met je innerlijke zijn. Voel je energie. Ervaar je kracht.’ Jaap spant zich in om de bevelen van de meester op te volgen. Hij ...

Het is een avond zoals zovele andere. Jij leest een roman van een Russisch schrijver uit de 19de eeuw, zij ligt op de sofa te staren naar een Tv-film. Toch ben je er niet gerust in. Je voelt de spanning in de lucht. Zou het nu alweer zo ver zijn? Even later wordt je vermoeden bevestigd. ‘Schat, ga...

Sinds er zoveel moois te koop is in de winkels is het gebruik om iemand een pakje te geven waar een duivelskop door middel van een sterke veer uit naar buiten springt in de vergetelheid geraakt.

Als mijn verjaardag eraan komt dreig ik altijd dat ik de cadeautjes die ik niet wil hebben weer terug zal geven. Maar ik ben zo goedhartig: als het zover is gooi ik ze toch maar weer gewoon weg.

Een cadeautje? Maar de vorige keer heb ik toch duidelijk gezegd dat je dat niét had moeten doen?

Ik moet eens leren wat positiever te staan tegenover mijn negatieve gevoelens.