Troostmeisjes

In Duitsland liepen de kaasmeisjes rond en in Japan en omstreken dus de troostmeisjes. Persoonlijk ontleen ik heel veel troost aan een heerlijke, romige kaas, zodat ik zelden de meisjes nader beschouw die met troostende kaasstukjes rondlopen voorzien van de Hollandse driekleur op prikkertjes.
Troostmeisjes....wat een prachtig woord. Een woord dat warme gevoelens oproept terwijl het in werkelijkheid om een nogal kil en hard verschijnsel schijnt te gaan.
Mijn eerste troostmeisje was ongetwijfeld mijn mama die me wiegend en zogend probeerde wat troost te schenken voor het mij aangedane leed ter aarde te zijn geworpen.
De troostmeisjes twee tot en met heden hebben allen op hun eigen manier een bijdrage geleverd bij het voorkomen dat ik harikiri zoude toepassen, om maar in Japanse stijl te blijven. Maar even zovaak waren zij de reden om een nieuw troostmeisje te zoeken die mij weer de juiste 'cocooningfeelings' bezorgde om de navelstreng die mij met het leven verbindt niet abrupt door te knippen.
Proostmeisjes waren het vaak, mijn troostmeisjes.
Noch door geld noch door de wapenen doch uitsluitend uit hartstocht kwamen zij in mijn leven hun troostende talenten tot ontwikkeling brengen. Ze wisten niet dat ze het in zich hadden, maar ik zoog het uit hen. Mijn troostbehoeften waren onbevredigbaar en uiteindelijk eindigde ieder troostmeisje als een boos meisje. Wat zeg ik een boos vrouwtje dat mijn kinderlijke zieligheidsfratsen meer dan zat was en dat ook duidelijk maakte. Ontroostbaar was ik steed opnieuw tot er een nieuwe troosteres op het toneel verscheen zodat deze comedie zich voor de zoveelste keer ging herhalen. Of ik zelf ooit iemand getroost heb?
Voor zover ik me herinner slechts één keer. Ik heb mezelf een keer getroost met de gedachte dat troosteloosheid de natuurlijke orde der dingen is en dat gaf me een diep gevoel van troost

Schrijver: Gerard Wassekwam, 28 maart 2007

puntertele2.nl

prostitutie Japanse Japanse bezetting troost

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.3 met 7 stemmen 709