Vereenzaamd door psychische ziekte

(voor Maggie McNamara (1928 - 1978))

Je bent geboren als Marguerite op 18 juni 1928 in New York City.
Je ouders Timothy en en Helen waren van Iers-Amerikaanse afkomst en je was één van hun vier kinderen.
Op je negende zijn je ouders gescheiden, wat je gevoel van veiligheid deed wankelen.
Je studeerde aan het Bayard Rustin Educational Complex. Je was een tiener-model en je studeerde dans en drama. Je was één van de meest succesvolle modellen van het modellenbureau van John Robert Powers. Je was in het begin behoorlijk verlegen.
Op je eenentwintigste verscheen je op de cover van 'Life Magazine' en later nog een keer. De filmproducent David O. Selznick vroeg je voor een filmrol, maar je bleef eerst nog als model werken.

Op je tweeentwintigste trouwde je met de regisseur/acteur David Eugene Swift, die filmscenario's voor Walt Disney schreef, bijvoorbeeld 'Candleshoes'. Jullie zijn later gescheiden en hij hertrouwde in 1957 met het model Micheline Swift. Na de scheiding en een zenuwinzinking kreeg jij nog een relatie met Walter Bernstein, een scenario-schrijver en filmproducent.

Op je drieëntwintigste speelde je Patty O'Neill in het toneelstuk 'The Moon is Blue' van F. Hugh Herbert.
Op je vijfentwintigste ging je naar Hollywood, waar je debuteerde in 'The Moon is Blue' van Otto Preminger. De film behandelt seksuele thema's en bevat openhartige dialogen. Hij werd o.a verboden in Kansas. Vooral de roomse kerk had bezwaren.
Je speelde in 'Die Jungfrau auf dem Dach' van Preminger. Je speelde in de romantische komedie 'Three Coins in the Fountain' van Jean Negulesco, met Clifton Webb, die als homofiel tot zijn eenenzeventigste bij zijn moeder woonde en daarna kluizenaar was.

In 'Prince of Players' speelde je met Richard Burton en John Derek. En met de lesbische, excentrieke, hoogbegaafde Eva Le Gallienne, de dochter van Richard, een dichter/schrijver met een zeer vrouwelijk uiterlijk, en de Deense Julie Norregard.
In je laatste speelfilm 'The Cardinal' speelde je met Romy Schneider. Je weigerde naar Los Angeles te verhuizen en je wilde geen poespas-reclame voor je films maken, want daarvoor was je te depressief en te oprecht. Hierdoor kreeg je geen rol meer in een lange bioscoopfilm.

Wel speelde je nog in enkele tv-series; 'Ben Casey', 'The Twilight Zone', 'The Great Adventure', 'The Greatest Show on Earth', met Jack Palance in de hoofdrol, en 'The Alfred Hitchcock Hour', te weten in 'Body in the Barn'.

Op je zesendertigste was je filmcarrière voorbij en verdween je in de anonimiteit. Je werkte als typiste en je maakte je druk om de verschillen tussen arm en rijk. Je sprak obsessief veel over de dood en je hebt jezelf ingekapseld. Door je angsten werd je mensenschuw en als de telefoon rinkelde, dan nam je die niet meer op.
Je was manisch-depressief en de depressie sloeg door naar een wanhopig doodsverlangen. Je was vervreemd van je leven als filmster. De leegte sloeg extra hard toe. De onbegrepen, permanente pijn van je verduisterde psyche zocht naar een pijnloze oplossing. Je had woedend op de poortdeuren van een krankzinnigengesticht moeten bonken, in plaats van op 18 februari 1978 zelfdoding te plegen met een overdosis slaappillen.
Men vond je alleengelaten lichaam op de bank in je New Yorkse appartement. Er lag een afscheidsbrief op je piano.

Je werd negenenveertig jaar en je bent begraven in Saint Charles Cemetery in Farmingdale.

Maggie McNamara Vere Vereenzaamd door psy

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 77