Met een open hart voor de eeuwige schoonheid achter de schilderkunst

(voor Dorothea Maetzel-Johannsen (1886 - 1930))

Je bent geboren op 6 februari 1886 in Lensahn, Duitsland. Als kind leed jij aan gewrichtsreuma, waardoor jij chronische hartziekten kreeg. Jij was al vroeg aan het intensief tekenen en schilderen. Jij zat op de Hamburger Gewerbeschule für Mädchen en van 1907 tot 1909 liep jij stage als tekenlerares in Hamburg. Daarna was jij lerares op een school in Schleswig. Dit dorp behoorde oorspronkelijk tot Denemarken en koning Gudfred. Je maakte kunstwerken in diverse stijlen.

In 1910 trouwde jij met de Hamburgse architect/schilder/beeldhouwer/graficus Emil Maetzel, geboren op 5 mei 1877 in Cuxhaven, een grote vissersplaats aan de Noordzee. Jullie kregen samen vier kinderen; op 21 juli 1911 werd Ruth geboren, in 1913 Bogumil, in 1915 Peter en in 1917 Monika. Tussen 1911 en 1918 reisde jij geregeld naar Berlijn. In 1918 gingen jullie in Hamburg wonen. Ruth was ook een schilderes. Ze was getrouwd met de advocaat Ernst Buchholz. Ze kregen samen drie kinderen; Wolff, Jan en Doris. Monika was een keramiste, die haar atelier in de villa in Hamburg-Volksdorf had, op Langenwiesen 15. Daar was een grote tuin met een zwemvijver. Er kwamen vaak kunstenaars langs. Jouw man was mede-oprichter van de Hamburgse Secession.

Emil verzamelde Afrikaanse sculpturen, wat zijn primitieve schilderijen beïnvloedde. Als getrouwde vrouw mocht je in het Duitse Rijk van Keizer Wilhelm II niet meer als lerares werken. Je werd beïnvloed door Paul Cézanne en door de Duitse Freilichtmalerei. In 1913 schilderde jij 'Sitzender, weiblicher Akt im Raum', wat op een zelfportret in Van Gogh-stijl lijkt. In de Eerste Wereldoorlog ging jij bij de schilder/illustrator/graficus Lovis Corinth in de leer, die op 17 juli 1925 in Zandvoort overleed. Lovis trouwde op 23 maart 1904 met de schilderes/lithograaf/schrijfster Charlotte Berend, geboren op 25 mei 1880 in Berlijn en 22 jaar jonger dan Lovis. Zij modelleerde vaak voor Lovis en zij was zijn leerlinge. Ze kregen samen twee kinderen, Thomas en Wilhelmine, die actrice/schrijfster werd. Met haar eerste man Hanns Hecker kreeg Wilhelmine drie kinderen; Michael, Georg en Katharina.

Vanaf 1919 maakte jij jouw belangrijkste, expressionistische schilderijen, zoals 'Zwei weibliche Akte', 'Annemarie', 'Zwei Mädchen mit Tulpe', 'Interieur mit weiblichen Akten' en 'Visby - Gelbe Bäume'.

In 1919 was jij net als Emil mede-oprichter van de Hamburgische Sezession. In 1920 werden Emil en jij lid van de Hamburgische Künstlerschaft. In 1921 ging jij naar jouw eigen atelier op Ulmenau 3 in Hamburg. In 1923 maakte je muurschilderingen in de Hamburger Kunsthalle. In 1925 was je een half jaar in Parijs en Chartres. Je deed veel nieuwe ideeën op en je was o.a. door het fauvisme geraakt. In 1929 reisde je naar Visby op het Zweedse eiland Gotland. In 1930 werkte je aan een plafondschildering in het Planetarium Hamburg, wat daarvoor een 65 meter hoge watertoren was. Het uitkijkplatform biedt een panoramisch uitzicht over geheel Hamburg. Je schilderde de Wandelhalle, wat Heinrich Groth voltooide, want jij overleed op 8 februari 1930 door hartfalen na een hartoperatie. Je werd 44 jaar en je bent in de Friedhof Ohlsdorf begraven, bij Kapelle I aan de Kapellenstrasse. De houten kapel is in 1965 vervangen door een nieuwe kapel, die door Ursula Suhr is ontworpen, met een mooie piramidevorm.

Emil overleed op 23 juni 1950 in Hamburg, waarna hij bij jou is begraven. De Joodse schilderes Anita Clara Rée, die op 12 december 1933 in Kampen op het eiland Sylt zelfdoding pleegde, is daar ook begraven. Zij werd 47 jaar. Peter overleed in juli 1940, Bogumil in november 1989, Ruth op 22 oktober 2002 en Monika op 10 oktober 2010.