Van (j)ode(n)koeken naar Friese duimpjes tot Duitse braadworst

Waarom zo ontzettend moeilijk doen over de naam jodenkoeken? De koek is waarschijnlijk vernoemd naar een joodse bakker, terwijl bij mijn weten niemand ooit, naar mijn mening terecht, de Friese duimpjes of Duitse braadworsten bekritiseert. Zowel de duimpjes in Friesland als de originele braadworst met ware wortels bij onze oosterburen worden over en in de hele wereld geconsumeerd, maar natuurlijk vooral in Friesland en bij onze oosterburen. Redelijk recent hadden wij nog de negerzoenen en nog steeds de Hongaarse goulash, de Italiaanse pizza, Spaanse paella, Griekse moussaka, Belgisch bier of kot-friet, Schotse whisky, Russische wodka en de Chinese (afhaal-/bezorg)maaltijden. Mijn krant van afgelopen weekend schreef onder andere hierover.

Onder het artikeltje over de (j)ode(n)koek een schrijven over Corona, iets wat ons als mensheid veel meer bezighoudt. Moeheid en hoofdpijn schijnen de meest voorkomende symptomen bij patiënten die lijden aan Covid-19 te zijn. Naast reuk- zowel als smaakverlies, hoesten, kortademigheid en koorts, hoewel deze kenmerken minder vaak bleken/blijken voor te komen. Hoewel vermoeidheid en hoofdpijn natuurlijk niet specifiek Covid-19 gerelateerd zijn, daar deze aandoeningen helaas veelvoorkomend zijn. Hoewel de afgeserveerde Trump het steevast het Chinavirus blijft noemen, toegegeven, de bakermat ligt in dit immense land, weet deze man er verder helemaal niets vanaf. Ze vallen bij bosjes in de Verenigde Staten en hoewel wordt beweerd dat de voormalige Amerikaanse president eveneens aan Covid-19 heeft geleden, geloof ik daar persoonlijk helemaal niets van.

Trump was, is en blijft een aandachttrekker pur sang.

Hoewel Trump is uitgerangeerd, naar hij zelf beweert geenszins voorgoed, wordt de situatie op onze globe gespannen door haar gecompliceerdheid. Energiebronnen raken uitgeput, maar gelukkig hebben wij als mensheid immer wind en zon. Zowel windmolens als zonnepanelen bieden uitkomst. Net als elektrische wagens. Zonder de handigste vervoermiddelen in de stad, zoals daar zijn fiets, bus, tram en metro te noemen. Voor langere afstanden is er als altijd de trein en zoals ik eerder in een vorige beschouwing schreef, wordt er hard gewerkt aan elektrische vliegtuigen. Energiebronnen raken eens leeg, terwijl de wind immer zal waaien en de zon dag-in-dag-uit opkomt. Dit is toch een heerlijk gegeven, waar of niet? Een onomkeerbaar feit, zolang wij niet verkwanselen. Kandinsky's tijden waren, zeker milieutechnisch gezien, veel betere tijden, maar die komen geenszins terug en dit hoeft ook niet. Wel nodig is dat wij en masse als mensheid tot de conclusie komen dat het anders moet en kan. Zetten wij de afbraak door en blijven wij als mensheid onze globe ruïneren dan kan het te laat zijn voor wij dit zelf in de gaten hebben; of is hier misschien al sprake van...? Hoewel wij mondiaal als mensheid van zowel jungles als zeeën moeten leven, moeten wij, wederom als mensheid sowieso in stand houden, dus teruggeven...!

Schrijver: Annejan Kuperus
23 februari 2021