De juiste maat

Maarten rent de roltrap op. We volgen bedaard, stappen uit op de tweede etage. Zoon neemt de roltrap weer naar beneden. We kijken hem na. Kom je zo weer terug, gebaar ik naar hem. Hij doet het nog een keer. We wachten. Bovengekomen, schiet hij zigzaggend de winkel door. Zijn energie is benijdenswaardig. Het zou ons goed uitkomen als hij iets minder tomeloos tussen de rekken met kleding duikt. We maken wat afspraken: op deze etage blijven, niet alle broeken overhoop halen. Hij knikt en is weer weg.

Even later zie ik hem. Hij strikt de veters van een mannelijke paspop. Zoon zit rustig en geconcentreerd. Als de strik gelukt is, begint hij aan de volgende schoen.

Ik kijk even rond, zie nog een aantal wassen mannen staan. Mooi, dan kan ik me concentreren op T.

Ik ontpop me als zijn personal assistent. Kijk turend naar maat en model, kom aangesneld met twee spijkerbroeken over de arm en een over mijn schouder. ‘Hier’ hijg ik. T. pakt ze snel aan. ’Heb je ook nog iets met een kleur gezien?’ vraagt hij vriendelijk, zijn hoofd vanachter het gordijn. Ik knik, hol op een drafje weg. Waar had ik ze ook weer gezien? Daar. Ik snel met tien vingers door alle maten: 32, 32, nee 33, hebbes, of nee lengtemaat schiet tekort. Wacht, daar hangt ook nog een rijtje broeken.

Ik kijk op of ik Maarten nog ergens zie. Nee, weg. Beter even zoeken. Ik zie een verkoopster, vraag haar toch nog snel naar de juiste lengtemaat. Ik loop achter haar aan. Waar gaat ze helemaal heen? ‘Kijk’ zegt ze en overhandigt me een exemplaar. Het is niet hetzelfde model, wel de goede kleur. Dankjewel, zeg ik. Het blijkt ook niet de juiste maat. Ondertussen speur ik de omgeving af.

Daar zie ik hem. Ik blijf op een afstandje staan. Hij staat bedremmeld met de hand van een etalagepop in zijn handen. Een vrouw loopt op hem af, zoon knikt verlegen. Ze probeert hem te helpen, draait de arm van de pop er weer in. Het gaat moeizaam. Dan zie ik Maarten opgelucht lachen naar de vrouw. Zoon ziet mij nu ook. Hij draaft op me af. ‘Zo, nog iets geks meegemaakt?’ vraag ik hem. ‘Nee, hoor’ zegt hij.

T. komt uit zijn hok. ‘Deze is te wijd en te kort’ zegt hij. Hij loopt met rare, stijve benen om het te demonstreren. Het is de vierde broek die hij past. ‘Nu ga ik de broek passen die jij voor me uitgekozen hebt, Maarten’, zegt hij met een lach. Hij duikt weer achter het gordijn. Wat mij niet lukte was hem wel gelukt. Zoon had een broek met lengtemaat 36 uit de stapel gevist. ‘En?’ vraagt hij, als zijn vader tevoorschijn komt.

‘Deze zit erg strak, zegt die. ‘De stof rekt mee. Het voelt alsof ik een maillot draag’. Hij gaat zitten op de kruk. ‘Het heeft wel iets hoor’, knik ik goedkeurend. We wisselen een dwaze blik uit. ‘Maarten, jij hebt de maat heel goed gekozen, maar ik neem toch die andere broek’ zegt zijn vader. ‘Ik houd van cijfers, zegt zoon blij.

Schrijver: Mohair
Inzender: Monique Louis, 3 april 2014

Louismonique4gmail.com

broek maat winkel maat winkel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 4 stemmen 215