Vaders hond
Toen, in een lang vervlogen tijd, ik ontslagen was en gekwetst zoals nog maar zelden, ben ik de hond gaan halen. Van dieren heeft men nooit af te wachten wat de brute, misdadige en zogenaamd "normale" mens onder meer in het maatschappelijk leven klaarmaakt en ik koos de hond, die te midden van andere stakkers verbleef in een kale, getraliede kooi inderdaad uit zijn soortgenoten.
Hij droeg de naam "Rocky" en aan een lange lijn voerde ik hem door de straten naar mijn woning. Maar Rocky zou vaders hond worden; hem wilde ik het dier schenken en het zou zijn lieveling worden met wie hij trots op de Polaroid-foto staat die nog in mijn bezit is met de meerschuimen pijp tussen de lippen. Op zijn dagelijkse wandelingen voerde hij Rocky mee en liefdevol en zorgzaam borstelde hij de vacht van het dier op het kleine plaatsje achter het huis.
De dag van het tragische afscheid dat ons door de ziel sneed en ons hart verscheurde is gekomen. Toen vader was ingestort, is een auto komen voorrijden en werd Rocky weggevoerd met onbekende bestemming; de dagen van onbezorgd geluk behoorden voorgoed tot het verleden en alles waarvoor hij geleefd had werd vader ontnomen; zijn muziek, zijn boeken, zijn thuis en zijn liefste, dierbare Rocky, de kameraad die ik hem had willen schenken.....
Geef je reactie op deze inzending: