Als een inscriptie in een voorhistorische penning: voor altijd......
Op een vodje papier bewaar ik nog altijd de schrijfsels van mijn arme, getormenteerde ouders wiens levens voorbij ijlden als een stormwind....
Het handschrift van mijn vader, na lange jaren op kantoor vervormd en veranderd, getuigt, zoals ook een grafoloog zou beweren, van intelligentie en gevoeligheid. De letters staan nu eens los van elkaar en zijn dan weer op schijnbaar willekeurige en onvoorspelbare manier met elkaar verbonden....
Mijn moeder schreef in een sierlijk en elegant handschrift ook de woorden van de luttele gedichten die ze aangeleerd kreeg op de MULO...
Zij zijn niet meer te midden van de levenden; zij rusten voorgoed onder oude eiken op het "landgoed" aan de Karel Boddenweg, maar voor altijd blijven zij in de geest bij mij....
26 dec. 2019
Geplaatst in de categorie: emoties
overlijden
31
Geef je reactie op deze inzending: