Rendez-vous aan de Piushaven
Het spiegelende, zwarte water strekt zich uit tot in de verte en een bootje nadert, maar maakt rechtsomkeert en verdwijnt uit het zicht.
Een sterke man draait de oude brug open met al zijn krachtsinspanning. Mevrouw had me uitgenodigd en trakteerde me op ranja; de rozerode drank bevond zich in een glazen karaf en een dartele maar vreedzame wesp kringelde om de kan.
Mijn metgezellin droeg op haar zomerse bloes een ketting van houten kralen die haar niet terug kon schenken wat het leven haar voorgoed afgepakt heeft.
We wandelden later nog wat in de omgeving van ons terras aan de waterkant en het brugwachtershuis en de pastorie, decor van mijn jeugd, riepen in al hun desolate troosteloosheid herinneringen op aan mijn jonge jaren, want sinds jaar en dag vormt die omgeving een voor mij onvergetelijk panorama
En de tweelingzuiltjes in de lange, nu verlaten gang van het lyceum, waarvoor ik wachtte op een bus die maar niet kwam, herinnerden me bovendien aan mijn lang-vervlogen schooljaren
Geef je reactie op deze inzending: