Alle inzendingen over emoties

“Gele trompetnarcissen breken in donkere nachtmerries. Gladde vijvers maken furore als nachtspiegels, lachspiegels van de ziel. Landwegen kronkelen zich, in zijn sombere gedachten langs het hek van de wilde bloemenweide. Waar zijn slaap de stille dromen hervat, neemt het landschap de vrije hand i...

Het is iets dat regelmatig de kop opsteekt in de private en maatschappelijke reuring. Klagen dat we over onze diepste gevoelens toch zo onbeholpen communiceren. Dat de moderne mens, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de middeleeuwer, toch zo moeilijk met de eindigheid van het leven kan omgaan. We vin...

Zoals de naam misschien doet vermoeden heeft dit bos iets mysterieus. Althans die gevoelens roept het bij mij op. Waar dat blauw in de naam vandaan komt, is niet helemaal duidelijk. Het zal vast niet door die paar heldere vennetjes komen die er zijn. Volgens ingewijden zou de naam kunnen zijn onts...

==================== Ik gooi elke dag iets weg, zodat er meer lucht in mijn huis, meer lucht in mijn hoofd, meer lucht in mijn leven komt. De ene dag een oud prentenboek over olifantjes die in een flat wonen. De volgende dag een geroeste kruk, een kinderfiets zonder trappers, een cursus zeeze...

En zo weet ik nog goed hoe ik in de vroege jaren van mijn jeugd gefascineerd raakte door de groen-gouden fles die een heerlijke, geurige vloeistof bevatte, kennelijk afkomstig uit die verre, wonderlijke stad die de naam "Keulen΅ droeg en die ik alleen van horen zeggen kende. Bij mijn bezoek aan...

Merle kijkt op haar horloge, nog een kwartier voordat de volgende cliënt komt. Een meisje van acht. In het verslag van de huisarts staat dat ze verlegen is en op school erg gepest wordt. Ze durft niet meer naar school en heeft lichamelijke en geestelijke klachten. Hopelijk kan de kindertherapeute c...

De glazen deuren, die gedecoreerd zijn met afbeeldingen van dicht opeenstaande boomstammen als om de bosrijke omgeving van het pand te symboliseren, schuiven bij het "Boshuis" gastvrij voor me open. Mevrouw strompelt voort op de kale gang aan de arm van een verzorgster. Haar bestaan op de geslo...

Afgelopen zomer liep ik toch maar weer eens het minder fraaie, langs de landerijen gelegen, hobbelige zandpad op, tot ik in de verte iets verrassend kleurrijks zag. Het bleek een perceel weiland helemaal gevuld met korenbloemen, papavers, en ganzenbloemen en witte mij onbekende bloemen – een waar ...

De ouderdom is gekomen. Ik houd geen stand meer op mijn wankelende, onvaste benen die mij ondanks alles zouden moeten dragen. Een wandelstok is mij komen te vergezellen op mijn excursies naar stadscentrum, bibliotheek, zwembad en supermarkt. De blauwe, metalen stok biedt mij inderdaad steun. M...

De twee oude vrienden Stijn Duijvestein en Henri Spoor zitten in Café De Karpershoek op de Martelaarsgracht 2 in Amsterdam gezellig met elkaar te babbelen. "Ik ben smoorverliefd!', zegt Stijn. "O ja? op wie dan?" "Op Katja!" "Heeft Katja ook een achternaam?" "Niet dat ik weet!" "Niet toeval...

We liepen zij aan zij, Vader! Tijdens de schimmige jaren van mijn vroege jeugd was je op de achtergrond aanwezig. Altijd verdedigde en beschermde je me in latere en late jaren. Niets was goed genoeg voor mij, je favoriete dochter en we studeerden samen en Mozart en Beethoven spraken tot ons met d...

Met regelmaat komen er hier vliegtuigen over. Dat is overal zo natuurlijk maar soms komt het voor dat ze wel erg laag over komen…gaan richting het vliegveld natuurlijk. Dat is niet zo erg ver hiervandaan… En hoe combineer je dan het volgende? Ik hoor een enorm kabaal en zeg, oh jee, die komt ...

Het toeval wilde die dag dat ik op de zitplaats bij de bushalte, die ik altijd bezette als ik terugkwam van mijn vriend, een ring aantrof. Deze lag daar min of meer onopvallend maar zijn aanwezigheid kon me toch niet ontgaan. Hij bleek bezet te zijn met een guirlande van kleine, schitterende, lichtp...

India, (waar ‘k pas was hoe mensen oversteken in verkeer en weerwar). Film over jonge weduwe van mishandelde agent wordt ook agente, om woning te kunnen behouden. Ze wordt op haar nieuwe werk begeleid door vrouwelijke hoofdagente Er is veel opstand tegen agenten, vanwege corruptie en...

Vandaag is het de verjaardag van haar dochter. Ze pakt het fotoalbum en gaat aan de tafel zitten. Het is buiten herfstig, het regent en stormt. Ze doet de lamp boven de tafel aan en slaat het album open. Op de eerste bladzijden staan de babyfoto's. Ze glimlacht. Ze was zo’n schattige baby, met h...

Het was een dag in de vroege zomer waarop de ziel zich kon koesteren in vage dromen van onduidelijke signatuur als een hommel in de zon en de stoelen met de bekleding met bonte motieven stonden al klaar in de vergaderzaal. Het was een dag om te dromen voor een ziel die nog kon dromen maar tijdens...

Meneer draagt de kerven en insnijdingen van de vele verliezen in zijn hart, ziel en gemoed. Hij wankelt op de evenwichtsbalk van het leven onder de uitdagingen en beproevingen die hem gepresenteerd worden tussen blijmoedigheid en neerslachtigheid. We zetten via Udenhout en Oisterwijk koers naar O...

Een zachte zomerdag begon met een aangename temperatuur, niet te warm, niet te koel. Een dag om van te genieten. Een dag om veel te willen doen. Het lichaam van de vrouw besloot anders. Het was tijd voor rust. Al jaren moest de vrouw op tijd rusten. Ze wilde zo graag zoveel dingen doen. Maar haar li...

Rust en stilte heersen op het terrein van "Prisma" in Biezenmortel. De laagbouw van de paviljoens is gescheiden door de groene grasvlakten. In de verte zie je het hoofdgebouw, bekroond door een schamel, klein ornament. Binnen de paviljoens barsten daarentegen vaak de wilde excessen, waarmee de...

Ze waren tenslotte langsgekomen en met een joyeus handgebaar had ik mevrouw gedirigeerd naar de witgelakte stoel. Meneer trok de zwarte stoel naast mijn bureau naar voren en nam plaats. Met hun gestalten vulden zij inderdaad de niet zo ruime kamer; mijn woonkamer. Meneer richtte zich met zijn kla...

Ik naderde haast strompelend en me moeizaam voortslepend het terras waar het gezelschap van de bonte menigte opgewekt de opnieuw ingetreden zomer vierde. Een melodie, afkomstig van een straatorgel, overspoelde het geheel en de tranen barstten overvloedig uit mijn ogen om de melancholie van de muziek...

Na op bezoek geweest te zijn bij mijn vader in het bejaardentehuis in de plaats S. ging ik daar het dorp even in. Mijn vrouw moest naar de kledingzaak een beetje rondsnuffelen. Ik besloot om in de auto te blijven zitten met een muziekje aan, wetende dat als zij een kledingzaak bezoekt het heel lang...

Of het medelijden, mededogen, meewarigheid of in het uiterste, voor mij welhaast onvoorstelbare geval zelfs liefde of vriendschap betreft, blijft mij in het ongewisse, en ik weet niet wat ik uit hun blikken in mijn richting op moet maken. Het is overal "u" en "mevrouw"; eretitels die niet van to...

Vanmorgen moest ik van mijn vrouw een brief posten. Een briefkaart posten? Ja, dat bestaat nog, ook al is de in het centrum van het dorp staande postbus – misschien mede ter ontmoediging van het brieven schrijven - blijkbaar een poosje geleden verwijderd. Misschien wel terecht, want wie schrij...

Eens kocht ik in Parijs op Montmartre, in een van die straatjes waar je altijd wel een zaakje kunt vinden waar ze leuke snuisterijen verkopen, een klein roze fotoalbum, gedecoreerd met gouden sterretjes op de kaft. De bladzijden van het boekje worden gescheiden door fragiel vloeipapier en sinds jaar...

Er was eens een meisje dat zich vreselijk druk maakte om alles, zo klein als ze was. Haar mamma zei dat ze dat niet moest doen, maar ze kon het niet laten. Ze was ook erg gauw van slag af. Als haar mamma en pappa bezoek kregen, was het meisje helemaal de kluts kwijt. Altijd als iets anders dan ander...

Laat ik nou nooit tijdens het werken met mijn computer erbij hebben stilgestaan dat er ooit een moment zou kunnen komen dat dit digitale hulpmiddel opeens zijn werk niet meer zou doen. Zo gebeurde dit dan toch enkele dagen geleden. – Het verschijnsel dat ik nu aantip is één van de uitingen van m...

Ze loopt door de donkere, verlaten straat. Een man volgt haar. Ze gaat sneller lopen, hij ook. Ze begint te rennen, hoort aan de voetstappen achter haar dat hij ook rent. Eindelijk, ze is thuis. Zenuwachtig opent ze de voordeur met haar sleutel. Het lukt gelukkig in één keer. Ze smijt de voordeur...

De vaalgrijze nieuwe gordijnen met de deftige maar toepasselijke naam "Mission Night" bedekken sinds kort mijn ramen. Zij sluiten de magische nacht en de duisternis die de dromen begeleiden buiten. Ik laat de dromen toe die ongekende universa voor mij ontsluiten. Reeds lang overleden personen v...

Mijn leren bank, een erfstuk, die mijn armlastige ouders eens konden aanschaffen van een onverwachte en onvoorziene bonus; de bank met de gecapitonneerde kussens waarop mijn hoofd ooit rustte als op de blaasbalg van een mannenborst; deze bank is zwaar beschadigd en draagt als het ware wonden zoals o...