Afscheidssoap
Vanavond zat ik zeer gezellig te eten bij mijn favoriete cateringbedrijfje, maar het smaakte me toch niet zo goed als anders. Hoe dat komt? Ik had net gehoord dat er een reality-soap komt over het naderende einde van BZN. Die wetenschap bleek fataal voor mijn anders zo prima eetlust.
In Volendam en omstreken heeft men een paar decennia geleden meer dan uitstekende muziek gemaakt. Velen vinden die nu wellicht gedateerd, maar ik beschouw de meeste nummers van bij voorbeeld The Cats als prachtig en tijdloos. Lang geleden maakte een stelletje andere Volendammers ook heel behoorlijke muziek. Tamelijk aan de stevige kant. Nummers als Love Me Like a Lion waren best te pruimen. BZN.
Helaas besloot de band dat het anders moest. Lulliger. Truttiger. Langs de Volendamse haven zwierf al geruime tijd een meisje doelloos rond. Annie Schilder. Een soort perfecte, want doodsaaie, schoondochter. De ideale belichaming van de nieuwe richting die de band insloeg. Elpees vol flauwekul werden opgenomen, de liedjes meestal in steenkolenfrans. Regelmatig een uitstapje naar plekken als Egypte en Corsica, zodat de bijbehorende filmpjes konden worden opgenomen in een zo lullig mogelijke omgeving. Maar het vloog allemaal als warme broodjes over de toonbank. Het volk krijgt niet alleen de regering, maar ook de hitparade die het verdient…
Maar goed, die onzin houdt niemand lang vol. Annie dus ook niet. Ze verliet de band, en heeft jarenlang bijgeklust als boegbeeld van afslankpillen waarvan ik steeds denk dat je er ook mee kan opbellen. Vodafone Slank ofzoiets. Exit Annie.
Ene Carola werd de nieuwe zangeres. Net zo lullig, maar dan bruin in plaats van blond. En BZN rotzooide door met waardeloze onzin, tot grote vreugde van de gemiddelde metselaar, schoonmaakster, boekhouder, keukenhulp en beroepswerkloze. Maar ze zijn eindelijk verstandig geworden. Ze gaan uit elkaar.
BZN uit elkaar. “Mooi,” dacht ik, “volgende week nog een afscheidsconcert, de jongens van het geluid een extra grote fles champagne, Kleenex sponsort de gratis tissues voor het huilende publiek, exclusief interview in de Privé, en klaar is Kees.” Maar nee hoor. Er komt een afscheidstournee. Afscheidstournee. Ander woord voor uitstel van executie…
Hou nou toch op met die onzin!
En het wordt nog erger. Aan tafel hoorde ik vanavond dat er een reality-soap komt over het einde van de band die terecht geen naam mocht hebben. Een reality-soap! En door wie wordt die soap uitgezonden? Door de Treurige Rotzooi Omroep Stichting (TROS)! Ik verslikte me van schrik, de pasta zit nu tegen het plafond. Wat een leed. Kent u Lucille Werner? Dat is die mevrouw die ooit tegen de Playboy zei dat ze zo trots is op haar ballen. Die Lucille blijven ze ook uitzenden bij de TROS. Met ballen en al. Ook zo mooi: een cameraploeg, randdebielen en C-artiesten worden opgesloten op een boot die de Rijn op en neer vaart. En dat zenden ze dan ook uit. Zeeziek met Wolter Kroes, schommelen met Imca Marina, meedeinen met Mariane Weber. En nou ook nog die reality-soap over BZN’s afscheidstournee.
Karel van Doodewaard is het opperhoofd van de TROS. Hij ligt onder vuur wegens financieel gedoe. Eerst iets met veel te dure dienstreizen met zijn familie naar veel te dure hotels in veel te verre landen. En nu iets met BV’s. Volgens Karel heeft het Commissariaat voor de Media geen bezwaar. Dat heeft hij dus ook aan alle betrokkenen laten weten. Wat Karel niet vertelde, is dat het Commissariaat helemaal van niets wist, en een correctie van dit bericht had geëist. Goed zo, Karel, gewoon doorliegen! Alle ogen zijn dus op hem gericht.
Maar houdt er bij de TROS wel iemand in de gaten wat ze eigenlijk voor troep uitzenden?
yahoo.comGeplaatst in de categorie: muziek
media
2.109
Geef je reactie op deze inzending: