Hartenkreten

Mijn moeder

Vergeten.
Ik was de verjaardag van mijn moeder weer eens vergeten. Ik schaamde mij zelf verschrikkelijk, zij zelf vergeet nooit een verjaardag.

Hoe moest ik dit nu goed maken, oke ik woonde een eind uit de buurt maar dat is nog steeds geen excuus. Zelfs het excuus van het kaartje is te laat bezorgd kan in deze tegenwoordige tijd niet meer gebruikt worden. Met de ingang van de computer gaat dat niet meer op. Verdorie heel de week denk ik “Mama is de 15e jarig” en dan is het de 17e als ik er achter komt dat ik het toch weer vergeten bent.

Wat kan ik doen dat het niet zo lomp overkomt: weer een verontschuldiging,ja daar zit ze op te wachten. Ik kan mij zelf wel wat aandoen. Er zit niets anders op dan maar kleur te bekennen. Niet echt op mij gemak pak ik de telefoon en druk met de knop van bellen bij mama.
Ring,ring,ring...met Mevrouw van Dam.
Hallo Mama het is met mij Eva; voor ik wat kon zeggen zegt ze al 'je bent het weer eens vergeten he’. Weet je, dat geeft niet hoor, want ik vind het op mijn verjaardag altijd zo druk en daarom ben ik blij dat jij altijd wat later belt, dan heb ik wat meer tijd.
Nu Mama nog hartelijk gefeliciteerd met Uw verjaardag, hoe is het geweest? Prima, maar verschrikkelijk druk en dan komt het hele verhaal. Tante Zus en Nicht Zo en ze gaat nog 10 minuten door.

En ik vraag op het laatst: is het goed dat ik morgen kom. Natuurlijk meid en ze hangt op. Beteuterd kijk ik naar de telefoon, heb ik mij daar nu zo druk om gemaakt. De volgende dag stap ik binnen met een grote bos bloemen en lachend geef ik haar een kus op haar wang.
Mama toch.

Schrijver: E van Dam, 20 februari 2008