De Kolenkachel
Na lang wikken en wegen heb ik dan toch besloten een stukje terug te stappen in onze Nederlandse moderne voorziening van centrale verwarming. Ik ga terug naar de kolenkachel, wat gelukkig nog kan omdat mijn huis nog in het bezit is van een schoorsteen. Deze was wel jaren niet meer gebruikt en netjes dicht gemetseld.
Afgelopen zomer heb ik via marktplaats een kolenkachel op de kop getikt, dus geen vuiltje aan de lucht: dit zou wel gaan lukken. Maar zo makkelijk als ik er over dacht was het niet. Iemand moest hem plaatsen en uiteindelijk heb ik iemand gevonden die mij kon helpen. Er kwamen veel dingen bij kijken en dan heb ik het nog niet over de afwerking. Een schoorsteenveger, in gedachten zag ik al zo iemand als in de film. Maar de tegenwoordige schoorsteenveger klimt het dak niet meer op maar komt met een industrieële stofzuiger om van beneden af de rommel uit je schoorsteen te zuigen. Maar dat kon niet, want er zat nog geen gat van onderen. Gelukkig woon ik op een hoekhuis, dus kon toch een trap tegen het huis gezet worden. Aangezien deze meneer al zo'n 25 jaar in het vak zit, kon het toch gelukkig van het dak af gedaan worden.
Een aantal tegenslagen: de bezetting liet los en toen het gat er in
werd gemaakt, kwamen er ook nog eens twee stenen uit. Maar gelukkig was het een allround werkman en kon hij deze problemen oplossen. Het grootste probleem was om de kachel te plaatsen. Deze bestaat uit gietijzer en is loodzwaar, maar het lukte. Ik was in de wolken, nu kijken of hij wilde branden.
Eerst moest ik de benodigde spullen halen en overal waar ik kwam kreeg ik verschillend advies. Maar nu kon ik het toch gaan proberen. Wat ik er ook aan doe, hij wilde niet branden. Uiteindelijk ging er dan toch wat hout door maar ik had kolen gekocht. Terug overal informeren maar niemand die verstand had van het repareren van een kolenkachel. Van ellende ben ik een paar paletten gaan vragen, heb een zaag en een bijl gekocht: dan maar op hout. Ik dacht nog: ik had beter een open haard kunnen nemen, wat een ellende.
En dan de kosten die er ondertussen al gemaakt waren. Zodra ik er maar een paar kolen op durfde te gooien was het gedaan. Ik wist het niet meer en een nieuwe kolenkachel zat er niet in. Na dagen roet, zwarte kleding en steeds de kachel leeg halen, gebeurde het wonder: de kolen gingen branden. Dat heb ik geweten ook: 28 graden! Ik had het niet meer. En de angst dat hij weer uit zou gaan.
Achteraf hoorde ik dat als een schoorsteen zo lang niet gebruikt was en niet goed droog is de kolen niet willen branden. Dus al bij al is het dan toch gelukt.
Maar nu nog leren er mee om te gaan. Het is binnen nog steeds een sauna en door alles open te zetten ben ik ook nog eens flink verkouden geworden. Maar elke dag gaat het een stukje beter en het grootste probleem - mijn koude voeten - dat is over. En ondanks het nog steeds een beetje aan de warme kant is, kan je goed voelen dat dit een heel andere warmte is: lang niet zo benauwd als centrale verwarming.
Ik ben blij met mijn nieuwe warmtebron die ook een stukje gezelligheid geeft.
telfort.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: woonoord
kachel
590
Geef je reactie op deze inzending:
Maar wat zul je een eer van je werk hebben.
Leuk hoor die kachel en nog een gangbaar model ook!