Het cabaret en Yves Leterme

De vraag die mij nogal bezighodt is: Wat doen we met de Belgen? Of beter met dat deel waar we zo op kunnen afstemmen omdat ze onze taal in eigen varianten spreken. Met wie we de Taalunie vormen.

Ik zie een blijvend probleem - er zijn blijkbaar in de Noordelijke Nederlanden steeds te weinig aanknopingspunten in cultuur maatschappij en politiek voor een levendige uitwisseling en verstandhouding. Op de Vlaamse tv wordt herhaaldelijk verondersteld dat wij Nederlanders grappen over ze zouden maken.
Was het maar waar. Kent u ze, degelijke comedianten? Nee toch. Het zou een opzienbarend teken van onderlinge binding of verbondenheid kunnen zijn.

Zelfs de cabaretiers hier zien in België volstrekt geen brood. En dat zegt wat. De duizenden provinciale zalen moeten gevuld. We hebben er inmiddels duizenden, van de academies. Waar ze allemaal marketing hebben geleerd. Moderne mensen met eigentijdse methoden&technieken om de productvraag te onderzoeken. Slapende of gerijpte vraagcurves.
Niks frusterender in het vak dan een grap op de markt te zetten waar geen vraag naar is. En al die duizenden marktsurveys komen op het zelfde uit: België is geen fonds voor funshoppers.
Triest deze conclusie - ook voor de cabaretiers zelf. Zij zitten met het probleem dat veel humoristische gebieden risky zijn en publieken splijten dan wel verlammen en verwarren. Gewoon te moeilijk geworden, de mensen durven niet meer te lachen om rare Turken. Of juist niet-rare Turken. En Hosannah voor Obama is soft en spekt de pot niet. En de bedoeling in de keiharde concurrentie blijft lachsalvo's zoals bij Toon Son Freek of Youp.

Terwijl de gang van de hoofdfiguur der Belgen nu, Yves Leterme, toch een fascinerende was en is. Een dramatische die op de verbeelding werkt. Ik ken een mevrouw uit Eindhoven die Yves niet kan wegbranden. Ooit via de televisie binnengekomen en nu onuitwisbaar. Ze zegt hij heeft iets betoverends in zijn verschijning, en zijn ogen oh ja. Ze staat ermee op en gaat ermee naar bed.
Vreemd? Ik vind van niet, sterker ik begrijp haar. Voor alleenstaande dames komt hij als attentieve charmante en sprankelende man. Die het aandurft zich niet achter macho gedoe te verbergen. Dit even terzijde.

Echt iedereen die de afgelopen anderhalf jaar op de buis heeft gevolgd zit met de man omhoog. Overlopend van verkiezingsbeloften en persoonlijke dynamiek leerden wij hem kennen. Vanuit de CVP-jeugd nog. Minzaam opgeklommen en via Koninklijke Verkenners al meermalen in het zadel geholpen. Een padvindersdroom wordt waar en wie heeft daar iets tegen?
Geen van zijn rijke beloften zijn echter ook maar in beeld gekomen. In Amsterdam wachtte de club van politieke observatoren op de beelden: Yves gaat dapper strijdend voor zijn idealen tenonder tegen nu eindelijk zichtbaar gemaakte politieke blubberkrachten. Maar niks van dat.

Ook wie zich verheugde op Yves als vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha kwam bedrogen uit. We weten nog steeds niets van het realiteitsgehalte van zijn voorstellingen.
De man liep naar hij vrijwel altijd nauwelijks ook voor insiders verstaanbaar mompelde in de formatie stuk op 'de rol, de betekenis en de positie van de federale staat in verhouding met de gemeenschappen en gewesten'.

Saaier kon niet, uiteraard loop je daar op stuk. Daar moet je dus typisch niet tegenaan lopen denkt de nuchtere noorderling in mij.
Een beetje creatieve Belg loopt daar niet op stuk. Ook als het evident zo gelopen is. Juist voor dan verwacht de buitenwacht heeft de man een spectaculair gemeenschapsbreed issue achter de hand.
Wij denken daar bij voorbeeld aan:
Crisisgevoel door onbegrijpelijke Franse bijsluiters voor bij de hooikoorts.
De te verwachten spin-up te Lommel van de exclusief Belgische proeven in de ruimte door boordingenieur Frankie Dewinne uit Truien binnen het ISS.
Desnoods de uitzondering op de Wet Tabaksreclame voor Francorchamps: alsof de Formule-1 tabak pluimt.

Voor het vervolg lees 'Waarin Nederland achterloopt'

Yves Leterme belgisc belgische politiek Cabaret

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.7 met 6 stemmen 311