Oase
Velen weten niet van het bestaan, dat schitterende golvende en wuivende groene plekje in een onmetelijke zee van scherp, schurend zand. Waar palmen uitnodigend schaduw strooien, waar een zilveren beek dorst lest met hemels vocht en tijd niet is. Kokosnoten gevuld met moedermelk, rankende berghellingen begroeid met een veelbelovende wijn, wonderbaarlijke boabab en vissen in tropisch nat.
Die plek is er, maar velen leven liever in de woestijn. Als de gekko, poot om poot weg van het hete zand, maar toch blijven geloven in het eigen gelijk.
Oase, een ongelooflijk mooie vrijplaats.
Geplaatst in de categorie: vrijheid
oase 4.5 met 6 stemmen 
390
390
Geef je reactie op deze inzending:
In 1971 schreef ik reeds een nogal stuntelig en ongeoefend gedicht over een oase, die ik vergeleek met een kleurige zeepbel. Daarin werd je door niets en niemand belaagd of lastiggevallen.
Ik citeer voor jou, zij het niet geheel zonder gêne, de laatste regels:
Het zijn maar momenten, momenten van geluk
waarin je jezelf hebt hervonden
en plots gaat de fantasie-zeepbel stuk,
is je ziel tot het diepst geschonden
Patssss... je veegt de spetters van je smoel
en dan helpt je geen hond en geen pater.
Je stort je grimmig opnieuw in 't gewoel;
'weer tot ziens' zegt jouw psychiater.