Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

In den beginne was het Woord...

De titel van deze wanhoopskreet stamt uit de bijbel, dat boek wat mijn jeugd heeft verpest en mijn leven vergald. Ik ben net als Freek de Jonge een domineeszoon en alle domineeskinderen kampen met een specifiek probleem, het zogenaamde glazen huis syndroom. Ze zijn continu in the picture voor de gemeenteleden, want ze dienen als groot voorbeeld voor de protestantse leer en uitvoering. In die poppenkastsferen groeide ik op, onnatuurlijk en geharnast, als een marionet zonder eigen wil. Ik voel nog die zwaarmoedige, oerserieuze, aangepaste, adembenemende sfeer als ik met mijn broers achter onze moeder aan de kerk ingingen. Alsof iedereen je nauwlettend bekeek en beoordeelde. Het woord 'stijf' is hier zeer op zijn plaats. Stijve, harde kerkbanken, stijve liederen, stijve kleren, stijve gezichten en stijve, duistere oordelen, die in de lucht hingen en je elk moment konden vermoorden als de bliksemsnelle zeis van Magere Hein. De stijve in mijn schoongewassen jeans vanwege die ene lustopwekkende kanjer even niet meegeteld. Sex was uit den boze. Heel paradoxaal, want we komen allemaal voort uit erotiek, maar voor 'christenen' was de liefdesdaad gek genoeg en zwaar hypocriet uit den boze, iets oneerbaars van de grote tegenpool, mister duivel. Dat ze zelf die duivel creëerden, kwam natuurlijk niet in hen op. Dat de duivel verzonnen onzin is al evenmin. Sinds mijn vader zich voorgoed van de protestantse kerk heeft afgewend is het mij allemaal nog duidelijker geworden. Ik ben bestookt met leugens, met een zielsverneukende indoctrinatie, die zijn weerga niet kent. Na alles wat ik over wereldwijde, sjamanistische filosofieën en esoterische levensvisies heb gelezen ben ik er nog meer van overtuigd dat mijn kinderziel is vergiftigd door dualistische, oordelende, onderdrukkende, kleinerende onwaarheden. Psychische terreur van kerksystemen met mensonterende oogkleppen mag wel eens keihard aangepakt worden. Ik probeer het. Ik kom op voor al die verwoeste levens in naam van God, Allah, Jahweh, Adonai, Khrisna of wat niet al. Al die godennamen, die sommige mensen het recht geven om andere mensen negatief te indoctrineren en hun heilige levens als roofdieren kapot te maken. Mijn God heeft geen naam. Die zwijgt voor eeuwig en oordeelt nooit. Die weet nog wel de ware betekenis van liefde! van deemoed en mededogen. Die God ben ikzelf, zonder dwaze projecties, die anderen botweg uitsluiten. Dus God was en is het Woord? Welnu, dan ben ik dus God met elke letter die ik schrijf, zonder dollen, dit geloof ik echt en velen met mij, veel verlichte goeroes, je leest nu de woorden van God, of gaat die wijsheid je te ver? Je hoeft me daarom nog niet zomaar af te wijzen als een halve gare, het kan toch dat je er nog niet aan toe bent om dit te beseffen. Onwetendheid kan leiden tot paranoia en schizofrenie, jaloezie en wraakacties, valse verleidingskunsten en prehistorisch vampirisme. Ik veroordeel niemand. Ik gebruik mijn woordkunst enkel en alleen om het goddelijke in de mens zo getrouw mogelijk weer te geven. Zonder dodelijke poespas.

Schrijver: Joanan Rutgers, 23 mei 2011


Geplaatst in de categorie: religie

3.0 met 3 stemmen 102



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
27 mei 2011
Fijn dat jij reageert. Tja, het protestantisme heeft vele levens verwoest, omdat het te rigide en absurd is. Al dat zonde- en schuldbesef, goddeloos! De Ware Liefde is te vinden ver voor het Luthergedoe! Ik geloof met jou in de Liefde, de Godinnenliefde!
Naam:
Qieneke Elzenhout
Datum:
26 mei 2011
Een domineezoon wiens vader zich van de kerk heeft afgewend?
Wat is dat met de protestantse kerk waarin ik net zo teleurgesteld ben als hier beschreven?
Maar wel geloof in G'd.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)