De Tuin waar ik zo van hou.
“Ik weet niet of dit zo hoort. Maar zo niet, dan toch.” (uitspraak P.J. van Es)
Op een mooie zwoele avond kreeg ik opeens zin om mijn tuin op de foto te zetten. Niet omdat het zo geweldige mooie grote tuin is!
Maar wel omdat hij in een heel korte tijd erg veranderd is.
Toen ik hier 5 jaar geleden ben komen wonen, bestond mijn achterplaats uit niet meer dan twee stukken grond aan de linker en de rechterzijde. Met twee joekels van laurierheggen hoog en breed. Tussenin een redelijk plaatsje van tegels. Een echte tuin was het niet. Jammer, maar op dat moment zag ik het niet zitten om er wat aan te doen. Ik was al blij met mijn eengezinswoning.
Nu vijf jaar zag ik laatst er nog een foto van op mijn computer. Toen zag ik pas wat een verandering het had ondergaan.
Men zegt wel eens: wat je er in stopt krijg je er ook weer uit. Voor een tuin telt dat zeker. Voor een ander is er misschien niet veel aan omdat het vol staat met van alles door elkaar. Voor mij is het mijn paradijs, mijn bos, mijn geluk.
Hier een foto van mijn stukje tuin.
telfort.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: woonoord
Tuin
152
Geef je reactie op deze inzending: