Adidas

Vroeger was ik nog blij was met zwart-en-wit-salmiak, die we aanlengden met water tot een zeezoute smurrie, of mierzoete kauwgomsteentjes met inkepingen in wikkels met cowboytaferelen, soldatenpictures en melige afbeeldingen, die je met spuug als een neptattoo op je arm plaatste. Ik was een koningskind met een zakje Venco, een baron met een stuk roomijs tussen wafels van Jamin. We vroegen in elke winkel om stickers en soms kregen we die, superblij, zoals de kinderen nu blij zijn met de dierenkaarten van Albert's Gein. Ondanks de technologische vooruitgang is er weinig veranderd. Merkenvoorkeur is van alle tijden. In mijn jeugd was een broek van Lévis of Wrangler het summum op aarde, dan had je goud om je billen en benen, Coca Cola was nog een superunicum en ik begon mijn literaire carrière met Toppers-in-strip, die ik afgeprijsd inkocht. Later kregen we iedere zondag na de ochtenddienst ieder één exemplaar van onze gulle vader, die dat gebaar na zijn preek natuurlijk heel christelijk vond. Zo leerden ik en mijn broers de wereldliteratuur kennen. Alleen ik bleef erin vasthaken. Nu schijnt het weer mode te zijn om het Adidas-logo te tonen. Adidas was in mijn jeugd al een topmerk, er is dus sprake van een revival. Ik zie het opeens overal om mij heen, snap de hype maar amper, daar ik het merk associeer met lang vervlogen tijden en ouderwetse oubolligheid. Adidas-voetbalschoenen waren in mijn tijd onbetaalbare diamanten. Adidas is folklore, autochtonen en allochtonen zweren ineens bij dit mythische teken van collectieve eenwording. Londsdale snakt voorbijgestreefd naar adem. Marokkaanse jongeren staken hun defensieve gevechtskapsels, laten er een demonstratieve 'A' in scheren. ADIDAS klinkt dan ook heerlijk zacht als de pels van een das, maar pas op, een das blijft een roofdier en 'Ha die das!' kan wel eens heel misleidend vrolijk bedoeld zijn! Nee, ik heb het niet zo op onbewuste rages!

Adidas rage rage

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.4 met 5 stemmen 2.121