Kan een alcoholist geholpen worden?

Eigenlijk is dit een triest verhaal over een alcoholist. Ik noem hem Edwin, want zijn echte naam wilde hij niet kenbaar maken.
Maar op zijn sterfbed vroeg hij mij of ik zijn leven met alcohol op wilde schrijven. Ik heb toen notities gemaakt van wat hij belangrijk vond.

Ik was nèt verhuisd naar een grote plaats. Na alles ingericht te hebben had ik zin om er even op uit te gaan. Het was augustus en behoorlijk warm. Ik zag een cafeetje, vlak in de buurt, en ik dacht: pff..ff een pilsje pakken.
Een beetje onwennig schoof ik aan de bar en bestelde een pilsje.
De eigenaar van de bar vroeg mij of ik nieuw was, waarop ik een bevestigend antwoord gaf. Ik vertelde hem dat ik nèt verhuisd was en de omgeving een beetje wilde verkennen. Hij tapte een pilsje en zei dat de eerste voor de zaak was, waarop ik hem bedankte. Het was 3 uur in de middag en ik zag een aantal mensen aanschuiven aan de bar. Het waren de 'stamgasten', die naar mijn mening al behoorlijk gedronken hadden. Ze zongen mee met de Nederlandstalige muziek en vóór dat ik het wist, stonden er een aantal pilsjes voor mijn neus. De eigenaar vertelde dat ze van 'die en die' waren. Oké dan, meegenomen toch? Gratis drinken dus. Toen schoof Edwin naast mij en vond mij een 'lekker stuk'.

Ik voelde me ongemakkelijk en zei dat ook tegen hem. Hij zag er onverzorgd uit en ik had niet de behoefte om met hem te praten. Dus ik besloot om het café te verlaten. Ik stond op en de eigenaar wilde me tóch even spreken. Onder 4 ogen.
Hij vertelde mij dat Edwin te vertrouwen was. Ik vroeg hem waarom, want ik was toch een 'nieuw iemand'?. 'Nou, Edwin is er niet op uit om iemand te versieren, begrijp me goed, hij is ziek'. Waarop ik antwoordde wat ik daar mee te maken had. Iedereen kan weleens ziek worden. Enfin, toen kwam er een droevig verhaal uit, waarvan ik onder de indruk raakte. Dus ik schoof weer aan de bar, naast Edwin. Ik vroeg hem op de man af waar hij mee zat. Hij was verbaasd dat ik weer naast hem ging zitten. En bood mij drank aan, wat ik weigerde. Enfin, hij ging vertellen hoe zijn leven op dat moment in elkaar zat. Ook al was hij een beetje aangeschoten, het kwam wél over bij mij. Hij zocht iemand om zijn huis schoon te maken, want het was een behoorlijke puinhoop geworden. Of ik bereid was om dat te doen. Er stond een vergoeding tegenover. Met enige aarzeling maakte ik een afspraak met hem, voor de volgende dag.

De volgende dag stond ik voor zijn deur, al vroeg, want ik wist niet wat mij te wachten stond. Hij deed open en ik ging zijn huis binnen, er kwam mij een ongelofelijke stank tegemoet..vréselijk!
Ik vroeg hem waar ik moest beginnen met het schoonmaken. Maakte hem niet uit, kijk maar wat je het belangrijkste vindt.
Heb je schoonmaakhandschoenen, vroeg ik hem. Die zou hij gaan halen, want er was niet veel in huis. Plus nog een aantal schoonmaakmiddelen die ontbraken.
Oké, in de tijd dat hij even weg was, inspecteerde ik de boel, het was haast niet te doen.....
Toen hij terug kwam, ben ik samen met hem gaan zitten voor overleg.
Hij zou zijn bed afhalen en de afwas doen.
Ik de w.c., duurde 2 uur, de badkamer, 2 uur, slaapkamer 1 uur, boenen overal, 4 uur.

Pauze.

Het was inmiddels 5 uur in de middag, er was veel gedaan. De meeste stank was al weg. We gingen nog even zitten, want er was nog meer schoon te maken. Hij vond het genoeg voor deze dag en schonk zich een jenevertje in.
Daar was hij wel aan toe.
Enfin, de dagen erna heb ik hem nog geholpen met schoonmaken, eten koken enz.
Totdat de dag aanbrak dat hij stervende was, vermagerd, geen familie die op bezoek kwam. Ik heb zijn hand vastgehouden en hij zei dat hij me zéér dankbaar was voor mijn aanwezigheid. "Je hebt me liefde gegeven, die ik nooit gehad heb". Gewoon, omdat ik er voor hem was. Hij stierf in mijn bijzijn.

alcoholist niet te h niet te helpen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 166