De destilleerkolf van het leven.....
Het geluk vermengt zich momentaan vaak met andere sentimenten; vooral in de terugblik is men gelukkig. De positieve elementen die de ervaring begeleiden borrelen op uit de brij, uit de soep van het leven als uit een destilleerkolf; de negativiteit zinkt naar de bodem vanwaar men haar niet meer op kan vissen. De schilderijen van de ervaring kan men inlijsten en ophangen in het museum van het geheugen om ze te beschouwen met liefdevolle aandacht.
En zo zie ik voor het oog van mijn geest, in bonte opeenvolging en beurtelings; mijn vaders gezicht; mijn vaders opgewekte of treurige gezicht; het jeugdportret van mijn moeder dat de schoonheid en de onschuld draagt van het meisje dat zij was; de groeven en lijnen van het gezicht van mijn leraar, getekend door zijn oorlogstrauma, en ik zie kamers, lokalen en zalen; de kamers van een ziekenhuis; slaapkamers, woonkamers, hotelkamers die het decor vormden voor zovele gebeurtenissen uit mijn leven; voor de lange uren in de schoolbanken, voor de examens, voor de eerste dansles, voor de vakanties en voor zoveel meer.
Er werd ook in mijn leven geen lichtstraal geworpen op het ondoordringbare, ondoorgrondelijke geheim dat wereld en kosmos draagt en waarover bladzijden zijn volgeschreven en folianten.
Ik heb de zweepslag en de gesel van de angst gekend, de dartelheid van vreugde, blijheid en verliefdheid, de wurggreep van de wanhoop en de stille meren van diepe rust.....
Geplaatst in de categorie: wereld