Kanker

Onder mijn linkeroog zaten altijd twee bultjes. Nooit geen last mee gehad. Een paar maanden geleden gingen ze jeuken. De huisarts zei, dat zijn onschuldige kankerbultjes. Vond ik een vreemde uitspraak van hem. Hij bevroor ze wel, maar de klachten kwamen terug.
Inmiddels was mijn huisarts, die al boven de 65 was, met pensioen gegaan. Er kwam een jonge vrouwelijke huisarts. Bij haar heb ik die bultjes laten zien. Daar moet naar gekeken worden door een dermatoloog, zei ze. Ze gaf mij een brief mee en ik maakte een afspraak met dermatologie in het ziekenhuis.

Die bekeek ze met een blauwachtig licht en vertrouwde het niet. Hij stuurde mij door naar de plastisch chirurg. Omdat ik patiënt ben bij de trombosedienst moest ik vijf dagen stoppen met innemen van tabletten, totdat het bloed niet zo dun meer is. Daarna werd ik geopereerd. Ik kreeg in mijn wang een verdovingsprik, die wel pijn deed. De rest van de operatie voelde ik geen pijn meer, maar rook ik wel een brandlucht.

Toen de ovale wond dichtgenaaid was en beplakt met speciale pleisters kon ik gaan. Het weefsel dat verwijderd was werd in een potje gedaan en opgestuurd naar het laboratorium. Veertien dagen later moest ik weer bij de chirurg komen. Ik heb geen prettige mededeling voor je, het is kwaadaardig. Ik moet je weer opereren, zei hij. Ik schrok natuurlijk. Weer moest ik stoppen met de trombose tabletten. De tweede operatie was pijnlijker. De chirurg heeft nog dieper weefsel weggehaald en opgestuurd.

Gelukkig was de kanker verwijderd, maar de wond op mijn linkerwang is nu zes centimeter en vertoont zwellingen van vocht. Dat vocht zou vanzelf verdwijnen, via de wond zelf of via het lichaam. Een groot litteken zou blijven, maar dat vind ik niet erg, nu ik 82 ben.

Schrijver: kees niesse, 12 juni 2014

c.h.niessekpnplanet.nl

Biografie van deze schrijver

bultjes operatie kwa operatie kwaadaardig

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.8 met 6 stemmen 339