biografie: kees niesse

Het bejaarde echtpaar Henk en Ingrid zat in de bus naar Assen. Ingrid zat naast een jongeman en Henk achter haar naast een jong meisje. Het was juli en erg warm. Zij keek met een schuin oog naar de jongeman. Wat een knappe jongen, gekleed in een strakke korte broek, dacht ze. Hij zag er aantrekkelijk uit voor de vrouwen, lang blond krullend haar en een gaaf gezicht en gebit. Ze bleef maar naar hem kijken en toen de jongeman haar aan keek, zei ze:
''Vind je het fijn jongeman, dat ik naast je bent gaan zitten?'', vroeg ze met moederlijke tederheid.
Hij zei:
''Ik vind het heel fijn mevrouw, want ik val op oudere vrouwen. Fluisterend zei hij tegen haar:...

Op 3 oktober 1951 moest ik opkomen in militaire dienst. Toen was er nog dienstplicht. Met een treinkaartje van Defensie en een pakje brood belegd met speculaas koekjes nam ik afscheid van mijn ouders en ging ik met de tram naar het Centraalstation van Amsterdam. Op perron 4 stond een lange trein, die bijna vol zat met jongens van mijn leeftijd. We zaten op houten banken en we moesten naar Bergen op Zoom. Ik was ingedeeld bij de Luchtdoelartillerie Kornwerderzand.
Na een lange reis moesten we plaatsnemen in militaire vrachtauto's, die ons naar een kazerne brachten. Daar op het grote terrein moesten we uitstappen en wachten op nadere orders. Gelukkig was het mooi weer en nog vrij warm. We maakten veel lawaai en toen een al oudere Indische militair met drie sterren op de kraag van zijn uniform naderde, riep hij:
''Koppen dicht, jullie staan nu onder de krijgstucht.''...

Het is weer zover, kenau Alie woont voorlopig weer bij mij. Haar vriend werd verliefd op de vriendin van Alie. Ze heeft toen haar koffer gepakt en is met de trein uit Den Haag vertrokken naar Assen en met de bus naar mijn adres. Ik vind het wel fijn, dat ze bij mij woont, want ze kan veel beter koken dan ik, maar ze is erg dominant en loopt de ganse dag op mij te schelden, omdat ik alleen maar aardappelen kan schillen. Vanmorgen vroeg had ze al de tafel gedekt in de huiskamer. Ze kan flink eten, zodat de tafel vol staat. Zoals een mandje met broodjes, een Edammerkaas, hagelslag, jam en gekookte eieren.
Mijn hond Bonky vindt haar maar een secreet, omdat ze hem geen eten geeft. Dat is mijn taak, zei ze. In de badkamer had ik een hete douche genomen om mijn rugpijn te verzachten. Veel hielp het niet, dus strompelde ik de kamer om te ontbijten. Meestal eet ik twee beschuiten met bruine suiker, een snee krentenbrood en een gekookt ei en drink ik twee kopjes thee. Als ik al vol zit neemt ze het zesde broodje met spek. Hoe krijgt ze het weg, wel logisch, want ze is twee meter tien lang en vreselijk dik. Haar gezicht lijkt op een woeste piraat, die iemand om zeep wil helpen.
Bonky kwam meteen naar me toe en keek mij met zijn trouwe hondenogen aan, en zei:
''Baas, weet je, dat de klok stilstaat, want de klepel hangt stil?''...

Vlak na de oorlog toen ik bijna vijftien was mocht ik in augustus komen logeren bij tante Aaltje en Ome Piet. Er was geen geld om vanuit Amsterdam met de trein en de bus te gaan, maar mijn vader had voor een zacht prijsje een fiets met versnellingen op de kop getikt bij een mede kampgevangene. Samen hadden ze het concentratiekamp overleefd in Duitsland en waren gezworen vrienden geworden voor het leven.
Vlak na de oorlog was er genoeg werk om het zwaar beschadigde Nederland weer op te bouwen en vader en zijn vriend Johan hadden gesolliciteerd als tramconducteur en werden aangenomen. Toen vader in een gesprek met Johan het erover had, dat zijn zoon Kees in de vakantie mocht logeren bij zijn zuster Aaltje, bood zijn vriend hem een mooie fiets aan, die al die oorlogsjaren op zolder had gestaan, voor twintig gulden, alleen de banden moesten vervangen worden en dat kon bij onze fietsenmaker in de buurt.
Wat was ik daar blij mee en op een regenachtige dag vertrok ik. Gekleed in een lange blauwe broek, een bruine colbert en daar overheen een lichte versleten regenjas stapte ik op mijn fiets. Moeder stond op de stoep en gaf mij een kusje, en zei:...

Gerrit voelde zich de laatste tijd niet lekker, hij was gauw moe en had last van krampen in zijn benen en zei tegen zijn vrouw:
''Darling, ik maak een afspraak bij de dokter hoor, misschien heeft de dokter iets tegen krampen.''
''Ja doe maar en zeg, dat ik ook mee kom, want als ik op mijn linkerzij lig, gaat mijn hart zo te keer.''
''Doe ik'' en hij pakte de telefoon en draaide het nummer van het gezondheidscentrum en kreeg meteen verbinding en zei:...

Toen ik nog in het dorp woonde ging ik vaak wandelen. Ik hoefde alleen maar de straat uit te lopen en ik was op het platteland met smalle wegen en hier en daar een boerderij en ook mooie woningen, zoals villa's en eenvoudige huizen. Het was al laat in de ochtend toen ik deur achter mij sloot en de zon had gelukkig de mist verjaagd. Het werd lekker warm weer en ik zag, dat mijn jonge buurvrouw Rosa al het raam open deed. Ze zwaaide naar me en wenste mij een fijne dag. Ze had prachtig lang ravenzwart haar tussen een lief smal gelaat.
Spoedig was ik op het mooie platteland en liep ik op een laan met smalle bomen. In de verte raasde een trein richting Assen. Verder was het erg stil en genoot ik van de kleurige bloemen in de tuinen van de bewoners. Aan het einde van de laan kwam ik op een pad tussen de weilanden waar koeien en schapen graasden en aan het pad lag een brede sloot met witte waterlelies, waarop tot mijn verwondering een kikker zat te kwaken.
Toen kwam ik in een parkachtig gebied, een oase van groen waar de mij bekende jonge barones woont in een grote villa omheind met hoge bomen. Ik wilde zo gauw mogelijk doorlopen, maar het was tevergeefs, ik zag haar al in de tuin staan bij een lage heuvel vol met rode bloemen. Ze had mij kennelijk aan zien komen lopen en riep me of ik een kopje koffie met haar wilde drinken. Ik kon niet weigeren en ging naar haar toe. Ze begroette mij met een knuffel en een kusje.
In haar prachtige tuin gingen we in de schaduw van een hoge populier op een bank zitten met een ronde tafel er voor. De butler, al een oude man die een borrel niet verafschuwde, had een vrije dag. Zijn taak was overgenomen door Greet, de rondborstige dienstmeid. De barones was gescheiden van een graaf, die een verhouding was begonnen met een vrouwelijke wethouder, natuurlijk een VVD-er met veel poen. Soms moest ik haar butler vervangen wanneer hij ziek of dronken was en verdiende ik wat....

Toen ik vroeg in de ochtend een bord havermoutpap tot mij nam, ging de telefoon. Wie kan dat zijn, zo vroeg, dacht ik. Ik nam de hoorn van het toestel en hoorde een snikkende stem. Het was Greetje, een vroegere vriendin, inmiddels ook al bejaard. Ze wilde met mij trouwen, maar toen ik een keer onverwachts bij haar thuis kwam zat ze op de schoot van de dominee, die haar streelde en kusjes gaf.
Ze bleef huilen en kon niet uit haar woorden komen. Eindelijk begreep ik haar verhaal, haar witte muis Jimmy was dood. Ik had dat lieve beestje haar cadeau gegeven en ik had hem allerlei kunstjes geleerd. Zo kon hij met zijn rechterpootje de militaire groet brengen en fietsen. Jimmy was al snel gewend aan haar en had een goed leven. Ik kreeg medelijden met Greetje, ze was zo blij met hem en ze nam hem overal mee naar toe, waar dieren kunstjes mochten vertonen en ze had zelfs al een prijs gewonnen, een nieuwe kooi.
Ik stelde haar gerust, en zei:...

Het was kwart over elf toen de barones mij kwam ophalen. Ze stapte uit haar auto en kwam naar mij toe. Bonky begroette haar met veel geblaf en sprong tegen haar op. Dat vond hij fijn en meteen riep hij duidelijk: boom, boom. De nog jonge barones gekleed in en smerige overall begreep het meteen en ging met hem aangelijnd aan de wandel en bij de eerste boom langs het pad naar de hei ging hij al bouten. Erg geschrokken kwam ze terug en zag wit weggetrokken in haar gelaat.
Wat bleek? Bonky had de hele morgen met mijn witte muizen gespeeld en één muis was achter zijn grote oor blijven zitten en had tijdens de wandeling kans gezien onder de broekspijp van de barones te kruipen. De muis zat inmiddels op haar buik te spelen, waardoor zij bijna een zenuwinzinking kreeg en ze vroeg mij de muis van haar buik weg te halen.
Ik vond het geen prettig idee een jonge vrouw gedeeltelijk te ontkleden om een muis van haar buik te pakken en dat ging niet zo gemakkelijk, maar uiteindelijk is het mij gelukt. Wat was de barones blij en ze kuste mij, een bejaarde man van 86, heel geriefelijk, beter dan de kus van kenau Alie, want die wurgde bijna mijn kop eraf.
Eindelijk was ik gereed om in haar auto te stappen. Bonky bleef thuis in zijn mand en de muizen in hun kooi. Haar auto zag er niet fraai uit, vol deuken, maar de stoel waarop ik kon zitten was nog mooi. Ze startte de motor en ze deed de radio aan op de zender Drenthe, een gezellige zender met veel plaatselijke muziek. Het was prachtig weer met veel zonneschijn. Het was de tijd van het jaar dat de velden vol stonden met paardenbloemen, een prachtig gezicht die gele velden onder de blauwe hemel....

Aan de burgemeester had ik gevraagd nog een half jaar te mogen wonen in het huisje bij de hei en dat mocht, dat scheelt mij veel geld. Mijn huurwoning in het dorp tien kilometer verderop is bijna klaar en die van buurvrouw kenau Alie ook. Ze was tijdelijk bij mij, omdat ze ruzie had gekregen met haar vriendin Greetje, maar ze hebben vrede gesloten en is ze weer bij haar in Den Haag.
Nu ben ik weer alleen met Bonky mijn herdershond. Hij speelt graag met mijn twintig witte muizen, die ik voor het circus spelletjes had geleerd, zoals fietsen, touwtje klimmen en schommelen. Eerst had ik veel last van veldmuizen in de huiskamer, want ze waren gek op stukjes koek en kaas die ik had gemorst, maar mijn witte muizen hebben de grijze rakkers weggejaagd de tuin in.
Ik kan goed tegen alleen zijn, maar kenau Alie van meer dan twee meter met haar grote smoel was toch een verademing in mijn huis. Ze kon lekker koken vooral Indonesisch en we dronken samen een borrel en meer dan één. Ze sliep toen in het logeer kamertje en ik werd vaak wakker door haar gesnurk en keiharde winden die ze liet, maar dat kan je verwachten van iemand die langer is dan twee meter en één meter breed.
Ze werd in het dorp niet voor niks kenau Alie genoemd. Ook was ze oersterk, op een keer zag ik, dat ze twee vechtende grote kerels in een café van elkaar trok en ze een biertje trakteerde. De mannen waren toen heel vriendelijk tegen haar en de veldwachter, ook een beer van een kerel, hoefde niet op te treden, hij was al lang blij, dat hij een borrel kreeg. ...

Wat heb je aan overdaad, je wordt er onrustig van. Toen ik door mijn huis liep zag ik veel spullen die niks waard zijn. Op zolder en in de schuur hetzelfde liedje. Het ligt er maar en je gebruikt het niet. Zo heb ik de eigenschap in winkels goedkope dingen te kopen, die eigenlijk helemaal niet mooi zijn. Je zet het ergens neer of je bergt het op in een kast of lade en na jaren ligt het er nog. Koop het niet en houd je geld in je portemonnee.
Ga liever met het gespaarde geld vakantie houden of een reis maken, dan heb je plezier gehad. Ik ken iemand die kocht een huis en liet na een poosje het vergroten, omdat hij zoveel spullen had die hij niet meer kwijt kon. Dat is toch vragen om ellende, je wordt er echt niet gelukkiger van.
Ik weet het wel, ik ga minder kopen en veel opruimen, weg met die troep en wat nog waarde heeft gaat naar een kringloop winkel. Het resultaat zal zijn een rustig gevoel, goed voor je gezondheid en financieel heb je het beter. Kortom met minder voel je je vrijer. Had ik het maar eerder gedaan.
Het is allemaal het gevolg van de consumptie maatschappij. Ik herinner mijn ouders in de vorige eeuw. Ze woonden met twee jongens in een eenvoudig arbeidersdorp. Kleine huizen met een moestuintje. De huiskamer zag er heel eenvoudig uit met een tafel en vier stoelen in de midden. In de hoek een kleine radio, die zelden aanstond. Heel rustig in het huis. ...

Dank zij een aantekening in een kalender van juli 1989 kan ik mij nog een dag herinneren, dat mijn broer Gijs op visite kwam. Ik woonde toen in Harderwijk en hij kwam met de trein uit Amsterdam. Gijs was vrijgezel en hield van schilderen, zowel landschappen als portretten. Zijn vak was boekdrukker en hij bestudeerde als hobby godsdiensten en maatschappijleer en kon precies uitleggen het verschil tussen het katholiek zijn en het protestant zijn. Ik niet, ik hield meer van romans over het boerenleven en buizenradio's bouwen. Ik was toen nog 58 en mijn broer 56.
Hij kwam al vroeg en buiten was het nog heiig, maar spoedig kwam de zon goed door en werd het zelfs lekker warm. Mijn vrouw Dini had al vroeg boodschappen gedaan en had tompoezen meegenomen voor bij de koffie. Daar was ik eigenlijk niet blij mee, want als ik een tompoes had verorberd, moest ik altijd meteen bouten.
Mijn jongste broer Krelis is student aan de universiteit en studeert bestuurskunde en voedselallergieën. Hij heeft mijn afwijking onderzocht en honderd mensen, verdeeld in 50 vrouwen en 50 mannen uitgenodigd koffie te komen drinken met een tompoes. Iedereen was enthousiast.
Ik was er apart bij, maar niemand had last na het eten van de tompoes, maar ik moest weer meteen bouten. Een dokter heeft mij toen onderzocht en vond na een scan van mijn hersens een anti-tompoes gen, dat bij niemand voorkomt in de wereld. Ik ben dus een uitzonderlijk geval, maar ik dacht misschien valt het nu wel mee en we stapten goed gemutst in mijn DAF. We waren van plan naar Zwolle te rijden, omdat daar op vrijdag een grote markt is en de binnenstad erg gezellig is....

Laatst was ik verkouden samen met keelpijn en hoesten. Bij de drogist zag ik veel middelen in flesjes en verpakking daartegen en ik vond ze duur. Ik herinner mij, dat mijn moeder mij een zout dropje gaf wanneer ik keelpijn had en mijn borst werd ingesmeerd met Dampo en het hielp. Onlangs las ik in de krant, dat in Nederland veel drop wordt gegeten en dat buitenlanders hier op vakantie drop ook lekker vinden en een paar zakjes meenemen naar huis.
Graag wil ik alles weten en vroeg mij af hoe maken ze eigenlijk drop. In warme landen groeien zoethoutstruiken. Als kind zijnde ging ik vaak naar een snoepwinkel en kocht voor één cent zoethout, daar kon je een hele tijd op kauwen en het was nog lekker ook. Onder de zoethoutstruiken zitten wortels, die gedroogd worden, daarna gemalen en in water gezeefd en wat overblijft is een product waar drop van wordt gemaakt.
Je hebt dus zoute drop, suikervrije drop, veterdrop en nog veel meer soorten. Veel zoute drop eten is niet gezond, want daar kan je hoge bloeddruk van krijgen. Engelse drop is ook heel lekker. Nu ik 86 ben neem ik nog steeds een zout dropje en daarna een glas pils, heerlijk is dat na de zoute smaak in je mond. Bier bestaat al heel lang, in de verre oudheid werd al bier gedronken. De vroegere Germanen in ons land dronken naast water ook bier. Ik weet niet hoe ze het toen maakte, zal wel met graan geweest zijn, maar tegenwoordig wordt bier gemaakt van gerst, schoon water, hop en gist...

Toen ik een reis boekte naar Rome was ik net vijftig. In Assen stapte ik in de bus. Alle zitplaatsen waren al bezet behalve naast mij. Toen de chauffeur de motor startte kwam nog een jonge dame aanlopen met een kleine koffer in haar hand. Ze nam plaats naast mij. Ze was niet bepaald mijn type, slonzig gekleed met een korte leren bruine rok, daaronder dikke roomkleurige dijen.
Uit beleefdheid groette ik haar en nam haar koffer aan en plaatste die in het net. Toen keek ze naar mij met haar bolle wangen en volle rode lippen en ze zei:
''Dag opa, vindt U het fijn, dat ik bij u komt zitten?''
Ze dacht natuurlijk, wat een ouwe zak. Ik stelde mij voor als Kees en zij met de naam Brenda en toen deed ze heel raar, want ze hield mijn linkerarm vast en zei, dat ze gelukkig niet alleen was, maar met iemand kon praten. Zelf droeg ik een zilver grijs kostuum met een donker overhemd met een witte stropdas en op het toilet had ik mijn haar nog netjes gekamd. Ze praatte heel zachtjes en ze keek me aan met een blik of ze verliefd op me was, ik dacht bij me eigen, heb ik dat....

De telefoon rinkelde in de gang. Het bejaarde echtpaar Wout en Coba keken elkaar aan, met een blik wie gaat naar de telefoon?
''Ik ga wel, jij bent er toch te beroerd voor'', zei ze.
Ze nam de hoorn van het toestel en kreeg Chantal aan de lijn.
''Hé meid wat leuk dat je belt, er is toch niks naars gebeurd?''...

Ik ben vroeg opgestaan, zes uur gaf de wekker aan, maar kenau Alie in het kamertje naast mij hoorde ik nog zwaar snurken, ik werd er beroerd van. Door renovatie van onze huurhuizen in het Drentse dorp kregen we van de gemeente een ander onderkomen aangeboden, maar Alie ging wonen bij een lesbische vriendin in Assen en ik kreeg een klein vervallen huisje dichtbij de hei. Na een paar weken al belde ze mij op of ze bij mocht wonen, want ze had ruzie gekregen met haar vriendin.
Alie die spoedig een baantje als toiletjuffrouw in een warenhuis had gevonden kwam op een middag vroeger thuis omdat ze zich niet lekker voelde en was hevig verontwaardigd toen ze zag dat haar vriendin met een man in bed lag. Ze kende die kerel, want Alie was een keer met haar vriendin Chantal op het strand van Callantsoog en hadden niet in de gaten, dat ze op het naaktstrand liepen. Daar lag dichtbij de duinen een naakte man met zijn geslacht bedekt met een zwarte hoed. De vriendinnen vonden dat gek en liepen gauw giechelend door, maar Chantal zei op de terugweg keihard dichtbij de man met de hoed:
''Normaal gesproken neemt een heer zijn hoed af voor een dame.''
Hij deed het ook nog, Alie liep gauw door want die houd daar niet van, maar Chantal nam naast de man plaats. Ongeveer twintig meter verderop wachtte Alie nog op haar vriendin, maar die bleef bij de man zitten. Kwaad geworden liep ze toen naar de auto en wachtte op haar, want Chantal had de autosleutel. Na een poosje kwam ze aanlopen en opende het portier van de auto. Toen ze vertelde, dat ze de man had uitgenodigd om een keer een kopje koffie te komen drinken kregen ze in de auto flinke ruzie en zeiden daarna niets meer tegen elkaar. Alie was erg boos geworden, dat haar vriendin waarmee ze soms een lesbische relatie had, met die man had aangeknoopt....

Met de DAF van kenau Alie hebben wij de nieuwe steden Arnhem en Westervoort bezocht. Wat een gezellige steden zijn het geworden. Overal laagbouw en alle huizen hebben aan de straatzijde een grote tuin vol met mooie planten en een kleurenpracht van bloemen. Parkeren met je auto in de straat mag niet meer, want er zijn in de buurt parkeergarages. De jeugd kan nu buiten spelen en ze zien er gezond en slank uit. Niet meer zo dik van achter de computer zitten. Toen wij daar in Arnhem liepen viel het ons op, dat de mensen elkaar vriendelijk begroeten met een stralende lach, maar in Westervoort was het nog leuker, daar waren de mannen zo aardig om tegemoetkomende vrouwen en speciaal de jongere schonen met handkusjes te begroeten.
Wij zagen in Westervoort, dat een jongen een bal door een ruit schopte. Normaal verwacht je, dat de bewoner scheldend naar buiten komt, maar dat is daar verleden tijd. De bewoner nodigde de jongen uit samen een biertje te hijsen, want de bewoner weet, dat de gemeente de schade aan de ruit vergoed. Het was prachtig weer en vrij warm en we zagen, dat een jonge vrouw in zelfde plaats kookgerei buiten op de stoep plaatste en we hoorden haar een opera aria zingen, dus bleven we kijken en luisteren. De vrouw wierp een handkus naar mij en ik werd overweldigd door een warm gevoel en beantwoordde haar gebaar met ouwe jongens krentenbrood door mijn duim op te steken.
Ze ging pasta koken op campinggas. Toen het gaar was goot ze de pasta door een vergiet en met een pollepel roerde ze er een saus doorheen. Het lieve schepsel had niet in de gaten, dat haar man stond te vrijen met de buurvrouw, een weelderig blonde type met grote borsten. Hun tongen raakten elkaar en zijn handen omhelsden haar knap gezichtje. Toen de pollepel vrouw haar man riep om te komen eten zag ze dat tafereel, maar denk maar niet, dat ze kwaad werd. Helemaal niet, ze werd juist vrolijk, want de man van de buurvrouw verwende haar op tijd, ook op een vreselijke goede manier, beter dan haar eigen vent.
De gemeenten van beide steden hebben prima maatregelen genomen om de misdaad uit te roeien. Wat zeer goed geholpen heeft is, dat alle misdaadfilms niet meer op de buis komen, ze worden geblokkeerd. In plaats daarvan krijgen de bewoners vrolijke films te zien, dus de jeugd krijgt niet meer te zien, hoe je iemand om zeep helpt. Ook de media werd verzocht niet zo veel naar nieuws te brengen, de mensen worden er maar overspannen van, maar de media is woest, want ze laten graag geweld zien, de naarlingen. Het is nu zo, dat stoute mensen wegrennen als je boe, boe tegen ze schreeuwt. ...

Toen ik een tijdje geleden mijn familie bezocht, liet een zigeunerin mij tegen betaling in een glazen bol kijken en wat schrok ik toen ze mij vertelde, dat ik een schuinsmarcheerder ben en dat in de toekomst door een bekend iemand een partij zal worden opgericht van die orde en dat velen in ons land op die partij gaan stemmen. De minister van Sociale Zaken zal de ontwikkelingen nauwlettend in de gaten houden.
Het hoogbejaarde echtpaar Gerrit en Jo zat zondagmorgen vroeg elkaar weer uit te maken voor rotte vis. Bijna zestig jaar getrouwd en elke dag bonje en ze zijn aan elkaar gewaagd. Zij heeft altijd het hoogste woord en hij is een smerige leugenaar en een dief en probeert nog oude vrouwtjes te versieren, de schoft.
Jo is te groot voor een gewone stoel en hij heeft het voor elkaar gekregen van planken een brede stoel te maken, waarin haar enorme kont als een baggerschip net in past. Zij had in de keuken koffie gezet en de heerlijke lucht rook je al in de kamer. Ze kwam de kamer in en riep op keiharde toon als een drilsergeant:
''Hé ouwe, haal jij effen in looppas de tompoezen uit de koelkast, smerige hufter dat je bent.''...

Mijn Duitse herder is een bijzondere hond. Hij zit altijd naast me in zijn mand. De dierenarts heeft hem gezond bevonden en hij heeft geen last van erfelijke aandoeningen. Komt nog wel eens voor bij herdershonden. Het klikt prima tussen mij en Victor, zo heet hij. Gelukkig woon ik op het platteland en achter mijn huis ligt een pad naar het bos. Naast het pad zijn aan weerszijden weilanden, waar koeien en schapen grazen, dus houd ik Victor aangelijnd. Graag zou hij erop af willen, maar dat mag niet. Vooral schapen zijn doodsbang voor grote honden.
Vroeger kon je in mijn dorp je buitendeur open laten, er gebeurde niks. Tegenwoordig is dat verleden tijd. Soms lopen er vreemde figuren langs je huis. Bejaarden zijn de laatste tijd vaak slachtoffer van beroving en zelfs mishandeling. Daarom ben ik blij met Victor, die toch al op leeftijd is. Laatst zat ik in de huiskamer en Victor tikte met zijn rechterpoot tegen mijn enkel. Dat is zijn teken, dat hij moet bouten.
Ik dus met hem naar buiten en hij deed zijn behoeften tegen een boom langs het genoemde pad. We liepen nog een stukje en gingen weer naar huis. Thuis heb ik hem een paar woorden geleerd. Na een paar weken kon hij mijn naam Kees al zeggen en de woorden boom, bout, brok en kluif. Wanneer hij boom riep, dan moest hij bouten, maar hij tikt met zijn rechterpoot ook nog steeds tegen mijn enkel, kan ik hem niet afleren....

''Ik ga even de boeken omruilen in de bibliotheek, Ingrid.''
''Wout, neem dan meteen een paar gebakken schollen mee voor bij de hutspot vanavond.''
''Doe ik schattebout van me.''
Het bejaarde echtpaar Wout en Ingrid praat leuk met elkaar en heeft toch elke dag bonje....

Met onrustgevoelens zat ik tegenover mijn huisarts. Hij onderzocht me, en zei:
''Het is je eigen schuld, Niesse. Hoeveel borrels drink je?''
''Van weelderige Alie krijg ik voor het warme eten één borrel en na het journaal nog een kopje thee en om tien uur naar me nest. Alie, mijn buurvrouw, woont zolang bij mij totdat onze woningen klaar zijn in het dorp.''
''logisch dat je je zo beroerd voelt, daarom adviseer ik je, drink elke dag vijf borrels en rook een paar sigaren. Je zult versteld staan hoe snel je weer opknapt. Je bent 86 hé, doe je nog aan seks?''...

In mijn vorige leven had ik het niet gemakkelijk. Toen ik net 28 jaar was werd in 1602 de Verenigde Oost-Indische-Compagnie (VOC) opgericht. Vreselijke honger heb ik geleden tijdens het beleg van Leiden door de Spanjaarden. Toen het beleg was geëindigd ben ik als matroos meegegaan met de schepen van de V.O.C. Bijna iedereen weet wel dat producten, zoals koffie, thee, specerijen en tabak toen uit Indië werden aangevoerd. Deze goederen kwamen vroeger via Azië en Klein Azië naar ons land, maar toen de Turken in 1453 een eind maakten aan het Oost-Romeinse rijk werd de handel over land moeilijk.
De Portugezen waren slim en gingen de goederen halen over zee, via de Kaap de Goede Hoop, het zuidelijkste punt van Afrika. Vasco da Gamma vond uiteindelijk in 1499 de zeeweg naar Indië. De Portugezen brachten de handelswaar naar de haven van Lissabon.
De Hollanders waren ook slim en gingen met vrachtvaarders naar Lissabon om handel te drijven, maar ze waren niet meer welkom, want de Spaanse koning Filips II verbood de handel, immers we waren nog in oorlog met Spanje. Pas in 1648 erkende Spanje onze Republiek als een vrije onafhankelijke staat.
De Nederlanders gingen dus proberen Indië te bereiken via de Kaap. Eerder was al een poging gedaan via de Noordpool door Willem Barentsz en Jacob Heemskerk in 1596. Hun schip kwam vast te zitten in het drijfijs. Ze moesten de lange poolwinter heelhuids door zien te komen. Van aangespoelde boomstammen en planken hebben ze een hut in elkaar getimmerd. Ze noemden deze hut het Behouden Huis. Ze kregen het zwaar te verduren in de vreselijke koude. Zelfs hun voeten bleven steenkoud bij het houtvuur. Door ijsberen en poolvossen te schieten konden ze de pelzen geschikt maken om het lichaam op temperatuur te houden. Het vet van de dieren kon gebruikt worden voor de verlichting van de hut....

''Zullen we een eindje gaan wandelen, we moeten meer bewegen, Alie.''
''Goed idee van je, ik ga met je mee, even mijn schoenen aantrekken, lieve Janus.''
Het oude echtpaar verliet de woning en gingen op stap. Hij zag er keurig uit in zijn zwarte kostuum en hoed. Zij nam het niet zo nauw met de kleding, altijd weer die lange gebloemde jurk met daaronder die witte sokken en platte bruine schoenen. En dan haar kapsel, het was geen gezicht dat steile haar wapperend voor haar ogen. De mensen die zij tegenkwamen keken dan meestal met een glimlach naar hun. Vooral haar lengte was imponerend naast dat kleine manneke.
Zij schrok toen ze buurvrouw Carla tegemoet zag komen lopen. ...

''Hé Janus, wanneer ga je de gang nou eens verder behangen, veertien dagen geleden begon je ermee, maar na twee banen was je al moe en ze zaten nog scheef ook. Ik heb wel gelachen ouwe, toen die tweede baan van boven losliet en die om je kop heen draaide. Ik ben wel een kwartier bezig geweest om je gezicht schoon te krijgen.''
''Ja, de lijm zat zelfs in mijn oren, ik ben helemaal niet geschikt om te werken, ze hebben mij niet voor niks afgekeurd. Dat conciërge baantje heeft mijn rug versleten.''

Trouwens ik heb vandaag al veel gedaan, thee gezet en voor jou een plak ontbijtkoek gesneden. Je lag nog lekker te knorren en toen ik je aanstootte zei je, rot op. Daar werd ik niet vrolijk van en ben beneden een romannetje gaan lezen en dat ging over een vrouw, die de hele dag in haar nest lag te stinken.''...

September laat ons mooi in de steek. Nog steeds geen nazomer weer, maar dan hebben we wel een hogedrukgebied nodig boven centraal Europa, waardoor een zuidelijke stroming tot stand komt met warme lucht uit Spanje. Tot heden is hier ter lande de luchtdruk vaak laag, waardoor de wijzer op de barometer teveel naar links wijst. De temperatuur komt nauwelijks in de buurt van de 20 graden, meestal lager door de koele westelijke stroming met regen en buien, soms met hagel en onweer.
Hoe ontstaat eigenlijk een hogedrukgebied? Dat ontstaat als ergens op onze aarde boven in de atmosfeer meer lucht wordt aangevoerd dan er verdwijnt met het gevolg, dat de druk op de aarde hoger wordt. Vaak komen deze gebieden van hogedruk voor tussen twee lagedrukgebieden ( depressies)en brengen rustig droog weer met veel zon. Wanneer een hogedrukgebied een langere tijd op dezelfde plaats blijft liggen, dan blijft het weer langdurig mooi, vooral in de zomer. In de winter wil het wel eens tegenvallen door de aanwezigheid van mist en motregen.
Het mooiste weer krijg je in de zomer als de luchtdruk hoog is boven Scandinavië, want dan stroomt lucht uit het oosten, zeg maar uit Rusland, waar een landklimaat heerst. Zomers is het daar erg warm en in de winter vreselijk koud. Dus kan je hier in de zomer in je blootje zitten en in de winter schaatsen. Vermeld heb ik al hoe een hogedrukgebied ontstaat, maar er is nog meer aan de hand, want in een hogedrukgebied daalt de lucht en door de samendrukking (compressie) wordt de lucht warmer en lost de bewolking op. Denk maar aan een fietspomp, die wordt ook warm als je een band vol pompt met lucht....

In de Tweede Kamer kwam een vrouwelijk Kamerlid naar de microfoon en stelde een vraag via de voorzitter aan de minister-president.
''Kameraad, ik vond het heerlijk van u vernomen te hebben dat u in God gelooft en goede maatjes bent geworden met vooral de jongeren van de Gereformeerde partij. Toen ik u blijmoedig zag lopen tussen de vrolijke jongens en meisjes, kreeg ik een blij gevoel over me en ben daarom nog meer van u gaan houden. Mijn vraag is, bent u van plan lid te worden van de SGP, want dat is de partij die het meest opkomt voor de allerarmsten?"
Kijkend naar de voorzitter, zei hij:
''Neen schat''....

Ook midden in de nacht was het nog warm. Weelderige Alie lag op het logeerbed te zuchten en te steunen, ze kon kennelijk niet in slaap komen. Klaar wakker als ik was hoorde ik ineens het piepen van een deur opengaan. Volgens mij was het de deur van de schuur buiten, want dat geluid kende ik door en door. Ik moet toch effen kijken, dacht ik.
Rochelend stapte ik het bed uit en stootte mijn poot tegen de rollator. Het was pikdonker in de slaapkamer door de aan elkaar genaaide kolenzakken voor het raam en de elektriciteit was wegens schuld afgesloten. Ik schoof de kolenzakken opzij en meteen viel het hele zooitje op de grond. Volop licht had ik nu, want de volle maan scheen zeer helder. Eigenlijk zag ik twee manen, want ik had mijn prismabril niet bij de hand. Gelukkig lag hij in de vensterbank en kon ik hem opzetten.
Ik zag toen de deur van de schuur open staan en ik weet zeker, dat ik de deur op slot had gedaan, want ik was niet dronken. Met een flesje bier in de hand keek ik gespannen naar de schuur en laat ik nou een grote kerel uit de schuur zien komen. Dat was even schrikken, want ik zag een man in donkere kleding de elektrische fiets van weelderige Alie uit de schuur halen, maar hij kon er niet mee wegrijden. Ik zag toen, dat hij mijn zaag in zijn hand had en de zware ketting om het achterwiel probeerde los te maken....

Vannacht heb ik raar gedroomd. Ik las in een reclameblad een advertentie, waarin een man en een vrouw gevraagd werden een ruimtereis te willen ondernemen naar de planeet Mercurius. De hele onderneming zou ongeveer vijftien jaar duren, maar voor de voedselvoorziening zou een kleine supermarkt in het ruimtevaartuig aanwezig zijn. Het voedsel en drank zou door bestralingen langdurig goed blijven in speciaal daarvoor bestemde ruimten. Ik dacht dat is weer wat anders dan het saaie leven wat ik nu heb en weg van al die ellende op aarde. Zou weelderige Alie mee willen met mij? Ik belde haar op.
Ze was direct enthousiast. De NASA had jarenlang gepoogd deelnemers te vinden, maar altijd zonder resultaat, dus waren ze overrompeld, dat ze nu twee mensen hadden die het grote avontuur wilden ondernemen ten behoeve van de wetenschap. We zouden opgeroepen worden voor een medische keuring en als die verantwoord was kregen we een opleiding in het bedienen van de instrumenten. Een daarvoor opgeleide arts van de NASA zou overkomen uit de Verenigde Staten om ons te keuren. De opleiding zou plaatsvinden in Lutjebroek, waar ook het ruimtevaart toestel zou vertrekken.
Wat waren we blij, dat we de aarde konden verlaten. Ondanks het gebruik van mijn scootmobiel en rollator kwam ik glansrijk door de keuring heen. Alie mankeerde niets en de opleiding duurde maar veertien dagen. De jonge arts die krom liep van de reuma vond mijn leeftijd van 85 jaar een probleem, maar hij instrueerde haar hoe ze mij met pillen en poeders op de been kon houden. Mocht ik toch de moord steken dan mag ze mij opbergen in een vacuüm kist of door een luik de ruimte in schuiven, waarin ik door de hitte van de zon gecremeerd zou worden....

Achter mijn woning heb ik een grote moestuin en daarachter zijn weilanden. Tussen de weilanden gaat een smal pad naar het bos, ongeveer tien minuten lopen. Heel gaarne loop ik over dat pad naar het bos om daar een wandeling te maken. Toen ik na een kwartier plaats nam op een bank bij een meertje hoorde ik:
''Zuip je nog zoveel, Niesse?''
Wie flikt dat? Ik keek achter een paar dikke bomen, maar zag niemand. Met een luide whisky stem riep ik: ...

Bejaarde Annie had haar man naar de huisarts gestuurd, want hij klaagde over slapeloosheid en vermoeidheid. Op de afgesproken tijd kwam hij in de spreekkamer bij zijn huisarts, nog één van de oude stempel. De arts begroette Wout vriendelijk en nodigde hem uit plaats te nemen en zei:
''Goedemorgen mijnheer Jansen, een tijd niet gezien, dus moet u nu wel klachten hebben.''
''Klopt dokter'', en hij vertelde zijn kwalen.
De dokter onderzocht hem uitvoerig, maar kon geen nare dingen ontdekken....

Dries woonde met zijn vrouw Alie even buiten het dorp in een kleine boerderij. Het zag er oud en vervallen uit en het was alleen te bereiken over een pad van ongeveer vijftig meter die op een landweg aansloot. De omgeving was lieflijk, weilanden met daartussen smalle slootjes, waarin de kikkers kwaakten. De rijke boeren hadden op de weilanden veel koeien grazen en in de heerlijke natuur was hun loeien een verademing om te horen. Dries had maar een klein stukje grond achter zijn huis, een moestuin en verder een grasveld voor twee koeien en afgescheiden daarvan voor zijn paard Adonis. Elke morgen vroeg ging Alie de koeien melken en Dries ging met zijn paard en wagen langs de dorpen om schillen van de bewoners op te halen.
Dries stond bekend als een asociaal figuur. Sommige inwoners van het dorp hadden gezien, dat hij zijn paard wel eens in de keuken had staan. Dries was moeilijk ter been, want hij had een houten poot, overgehouden uit de tweede wereldoorlog. Hij kon een mooie prothese krijgen, maar hij was tevreden met zijn houten poot, want die was veel goedkoper in aanschaf. Als zijn poot kapot was had hij alleen maar een timmerman nodig. Hij had een oudere broer. Wout heette hij en hij was getrouwd met Truus.
Op een mooie warme dag, zei Truus:
‘’Zeg ouwe, moeten we niet weer eens je broer bezoeken. Het is lekker weer om te fietsen. Misschien heeft hij nog wat melk en fruit voor ons.’’...