Een schouder om op te leunen.......
Je huis en de buurt waarin je woonde "zegevierden" door troosteloosheid en miezerigheid (je noemde je huis zelfs een "wachtkamer voor de dood"), maar het was het huis waarin ik de Liefde gevonden had die het een welhaast bovenaardse, bovennatuurlijke glans verleende, zoals de Liefde, als door een toverstaf kan doen.
Jouw leven was eveneens aangeraakt door de toverstaf van je geloof in een wonderlijke, wonderbaarlijke Perzische Profeet, die je als Godmens beschouwde en het behoedde je uitstekend voor alle slagen van het lot, voor ieder gering spoortje van angst, van leed, van neerslachtigheid, van eenzaamheid, van verveling, van walging, voor al die verschijnselen die sinds jaar en dag de mensheid geselen, voor de voor anderen uiterste dreigingen van ziekte, verval en dood.
De armzalige, doodse stengels van planten die niet tot bloei wilden komen, probeerde je op te kweken met eindeloze zorg en liefde.
Je hebt gezegd "ik ben je vriend" in woorden die nog nooit tot mij gesproken waren gedurende de lange jaren van eenzaamheid, angst en ziekte; jouw schouder bood je mij aan om op te leunen zoals niemand ooit gedaan heeft of ooit nog zou doen......
Geplaatst in de categorie: vriendschap