Mislukking en succes/jaloezie?

De bus kwam tot stilstand en hield schijnbaar onnodig lang halt bij de bushalte in afwachting van een chauffeur die zijn voorganger zou vervangen. Vertrouwelijk schoof ze (een passagiere?) een stukje (een stoel?) dichter in de richting van het gangpad en vroeg ze de mevrouw aan de andere kant daarvan, die ze kende van eerdere gelegenheden: "U bent arbeidspsychologe, is het niet?" Glunderend en glimlachend vertelde laatstgenoemde hoe blij ze was met haar nieuwe baan bij een grote organisatie. De ander vertrouwde haar toe dat zij een mensenleeftijd daarvóór ook psychologie gestudeerd had maar dat de keuze voor die studie berust had op een volstrekt verkeerde en slecht begeleide beroepskeuze en dat die gevolgd was door een Sensitivity Training die haar de emotionele afgrond in had gestort.
"Ze moest er maar in berusten" stelde mevrouw de arbeidspsychologe. Ze moest maar proberen rust en vrede te vinden, proberen te accepteren dat ze eveneens in talloze banen mislukt was.
Heimelijk torste mevrouw na het uitstappen triomfantelijk de trofeeën van haar jeugd, van haar salaris, van haar schoonheid en gezondheid mee naar huis, die zich aan haar als een zwart-wit-tegenstelling opdrongen met de tragiek en treurnis van haar medepassagiere van zo-even, alsof zelfs de tegengestelde kleur van hun huid een equivalent vond in de gedaanten die hun levens voor hen hadden aangenomen....

vervoer [assagiere j [assagiere jaloezie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 57