Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Een vergeefse onderneming?

In de wachtkamer van de fysiotherapeute lagen op een massieve, stevige, houten tafel vele kleurige damestijdschriften die met hun teksten en foto's kennelijk wensten te suggereren, dat alle vrouwen fotomodellen zijn, op wie het leed geen vat heeft, en die altijd glimlachen met een rij parelwitte en kaarsrechte tanden, met Dior-lippenstift op, een perfect figuur en nagels die alleen maar gestileerd kunnen zijn in een exclusieve nagelstudio.

Een herenhuis, gesitueerd aan het park, was geheel ingericht ten behoeve van de praktijk van de dames en heren fysiotherapeuten. Door een hoog en groot raam kon je een voorproefje van de komende zomer waarnemen; mosgroene en lichter gekleurde struiken, broederlijk naast elkaar.

In de spreekkamer valt mijn blik meteen op een foto van een guitige, nog jeugdige man, die nonchalant leunt tegen een balustrade. De procedure waaraan ik onderworpen word is eenvoudig en geheel ontoereikend; mijn buikademhaling wordt geïnspecteerd; mevrouw de fysiotherapeute legt aarzelend en voorzichtig een hand op het lichaamsdeel dat stijgt en daalt in een onwillekeurige beweging omdat het orgaan daarvoor door de Natuur kennelijk is voorbestemd.
Liggend op de "onderzoekstafel", een soort veredelde stretcher met een grijs badlaken eroverheen, wil ik aan de orde stellen dat ik me zo'n zorgen maak over de ongetwijfeld spoedige ziekte en dood van mijn zozeer geliefde vriend, een gebeurtenis die de therapeute juist de vorige dag is overkomen en waarmee zij dus ervaring heeft maar de woorden willen kennelijk vanuit mijn binnenste of verstand de weg naar mijn keel, mond en lippen niet afleggen.

Het bleef nu, bij gebrek aan behandeling wel erg onduidelijk of er iets te doen zou zijn aan de regelmatig optredende hoestaanvallen die kennelijk door geen andere oorzaak dan mijn tomeloze angst voor toekomstige gebeurtenissen veroorzaakt schenen te worden en onverrichter zake legde ik de terugweg naar huis af door de troosteloze straten, die al zo vaak gediend hadden als decor voor mijn angst en wanhoop, zoals te doen gebruikelijk in onzekerheid over de rampen die niettemin voorbestemd leken te zijn, maar hun scenario gelukkig nog niet hadden ontrold.....

Schrijver: I.Broeckx, 24 juni 2016


Geplaatst in de categorie: emoties

3.7 met 3 stemmen 291



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)