Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Ons aller vader

In het tijdperk van het individualisme waarin mensen kolossale flatgebouwen bewonen als monniken in kloostercomplexen - ieder in hun cel - en op straat elkaar met anonieme ogen in de anonieme ogen staren zonder dat hun verkrampte en vervlakte gezichten tekenen van herkenning tonen - in dat tijdperk zag ik een oudere heer met een bloedende wond aan het voorhoofd die hij tevergeefs trachtte te stelpen met een zakdoek, voortstrompelen achter een rollator. Het was bij het station, waar de massa zich samenbalt en opgenomen en uitgestoten wordt door het Openbaar Vervoer als in een merkwaardig soort spijsverteringsstelsel.

De chauffeur van "Arriva", gekleed in het nieuwe uniform van zijn nieuwe werkgever, drukte razendsnel een knop in of draaide aan een handel in een stilstaande bus waarna de tekst "sorry geen dienst" verscheen in elektronische letters en kwam de man te hulp. Er kwam een verbandkist aan te pas en een en ander had veel voeten in de aarde. De rollator van het slachtoffer stond onbeheerd en doelloos op het trottoir; onwetende voorbijgangers liepen er ongeïnteresseerd aan voorbij. De chauffeur overlegde met een collega en er werd druk getelefoneerd om hulptroepen te doen aanrukken.

Na mijn jarenlange voortploeteren als een verkapte anonieme zwerver te midden van de massa wekte het tafereel mijn tranen op; tranen om zoveel hulpvaardigheid.
Het slachtoffer had de vader van de chauffeur kunnen zijn; mijn vader; uw vader; ons aller vader......

Schrijver: I.Broeckx, 28 augustus 2017


Geplaatst in de categorie: maatschappij

5.0 met 1 stemmen 81



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)