Een ongelooflijk miserabel flatje / Est-ce-ainsi que les hommes vivent?

Een nieuwe zomer was aangebroken, een zomer waarin ik nog nauwelijks kon geloven na het vele wat gepasseerd was....
Het interieur van het kleine flatje leek een flagrante tegenstelling te vormen tot alle frisheid en alle leven.
Het leek op een uiterst desolaat samenraapsel van spullen van een rommelmarkt en ik kon nauwelijks begrijpen hoe de oudere vrijgezel die daar woonde erin slaagde in zo'n omgeving zijn dagen te rekken. De witgelakte deuren schenen een somberheid uit te stralen als van een mortuarium en een levensgrote afbeelding van een kat boven de schoorsteenmantel miste iedere kunstzinnige charme....

Was het dan ook vanzelfsprekend dat een verontrustende en hemeltergende schreeuw op een zomermorgen weerklonk in ons appartementencomplex?

flatje troosteloosheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 56