Met geduld en doorzetten, kom je er wel

Zo wordt in huize T de slaapkamer opgeknapt en omdat we geen dertig of veertig meer zijn, het een en ander mankeren, je nu geen mensen over de vloer kunt hebben, duurt het allemaal een beetje langer dan anders, maar we hebben een potje geduld aangeschaft en doen alles in slow motion zeg maar. Dochter kwam een paar weken geleden behangen, hoe heerlijk is dat, geverfd was er intussen al, nieuwe gordijnen besteld en op maat laten maken, dat duurde natuurlijk een krappe twee maanden voor ze klaar waren, maar dan heb je ook wat!

Dan krijgen we het verhaal: de vloerbedekking moet ook vervangen worden, na 16 jaar mag dat ook wel, want als je nu het bed uitstapt denk je in een attractie te zitten die nog niet is uitgepakt, het knispert, kraakt en er zitten kleine bultjes in wat zoveel wil zeggen dat: de onderkant los zit van de bovenkant, dus op sjouw voor vloerbedekking en daar, waar we aannamen dat we daar snel uit zouden zijn, kwamen we bedrogen uit!

Wat wil het geval, wel, we hebben zogenaamde seniorenbedden, ideale dingen die elektrisch verstelbaar zijn en op wielen staan, toch een soort attractie dus, maar dat terzijde. Die bedden zijn hier door het bedrijf dat ze leverde, in elkaar gezet, makkelijk toch? Ze staan en liggen prima, maar dan dient zich een probleem aan in de vorm van: de bedden moeten de slaapkamer uit, want de kamer moet leeg zijn voor de mensen die de nieuwe vloerbedekking willen leggen! Foutje want dat gaat dus niet, nog los van het feit dat wij dat al helemaal niet meer kunnen, zijn nu ook de mensen waar je het wilt aanschaffen, duidelijk in hun standpunt!

De stoffeerders sjouwen niet de bedden weg, ik zeg: dat hoeft ook niet, ze staan op wieltjes en zijn te verrijden, maar mijn argumenten tellen niet mee, oh jemig wat nu? Tientallen zaken afgeweest en allemaal zeiden ze hetzelfde. We kwamen tot de conclusie dat we eventueel voor tapijttegels konden gaan en als dat ook niks werd, nou dan blijft de huidige maar gewoon liggen, het is dan niet anders! Jammer maar helaas zeg maar. Tot meneer T op nog een winkel uitkomt een dorp verder en de koe bij de horens vattend rijden we daar vanmorgen heen!

Zijn er om tien uur, rijden er om elf uur weg met de wetenschap dat de eigenaar dinsdag even komt kijken, we de vloerbedekking inmiddels al hebben uitgezocht, als dat niet gaat, de kleur van de tegels ook, maar als we daar zijn, zegt de man tegen twee stoffeerders die aan het werk gaan: rijden jullie eerst nog even langs mevrouw Jansen, want daar moet een kast worden verplaatst omdat ze die muur wil behangen? Kijk, dit bedoel ik nou, geen winkel die aan een grote keten verbonden is, gewoon een soort winkel waar je een stoel en koffie aangeboden krijgt, waar men meezoekt naar de beste, nee de allerbeste oplossing en waarvan je weet: dit komt goed!

Voor de Kerst is dit klusje wel geklaard denk ik zo, en weet je: zo kan het ook, zo moet het en zo hoort het!

... Het lukt best! ...

Schrijver: An Terlouw, 31 oktober 2020