Alle inzendingen over werk

Het viel niet te ontkennen dat het aardige jonge studenten waren die de belastingaangiften behartigden. Zij "zetelden" in een omvangrijk lokaal van "Wijkcentrum West" waarin ook ooit gymlessen plaatsvonden en een kunstzinnige muurschildering herinnerde aan jeugdig enthousiasme. Een toch wel wat...

In de advertentie in onze plaatselijke krant had men verzocht om "geroutineerde typistes". Met ogen op steeltjes, krampachtig, verstijfd, gekleed in de zelfgemaakte geel met zwart geruiten jurk maakte ik in dat lang vergeten jaar kennis met de Chef Personeelszaken van het "Hoogheilige" Bureau...

We schrijven maart 2021. De narcissen in het plantsoen die mij al begroetten bij mijn komst in deze straat en in deze woning, meer dan 30 jaar geleden, tonen hun maisgele en citroengele bloemen al en de bomen aan mijn venster dragen al heel kleine twijgjes, voorboden van een nieuw seizoen.... Op...

Mijn beste vriendin had een wandelroute voor ons uitgezet in ons Landschapspark "De Oude Warande" (ons Sterrenbos waarin alle wegen naar haar centrum leiden) en aan de hand van de cijfers op de paaltjes doorkruisten we het gebied en wandelden we langs de hockeyvelden, eerder bezichtigd met een...

Gedurende negen lange jaren had ik het kriebelige, minuscule en voor anderen mysterieuze en onleesbare handschrift van de Chef Personeelszaken ontcijferd. Gepromoveerd tot secretaresse draaide ik in een latere fase mijn rondjes op de waanzinnige carrousel van de werkzaamheden. Ik had nooit kunnen...

Dagblad Trouw van 25 november 2020 kopte boven een berichtje als volgt: Zeesluis IJmuiden; een naam zonder franje. Dat terwijl er creatieve suggesties als de Sluizenmoeder en de Irma Sluizen waren ingestuurd. Zeesluis IJmuiden is dan een anticlimax. Via de oude sluis ben ik ooit met mijn...

Zo wordt in huize T de slaapkamer opgeknapt en omdat we geen dertig of veertig meer zijn, het een en ander mankeren, je nu geen mensen over de vloer kunt hebben, duurt het allemaal een beetje langer dan anders, maar we hebben een potje geduld aangeschaft en doen alles in slow motion zeg maar....

"Je hebt niet de ideale maten" verklaarde de bebaarde chef personeelszaken, wiens foto, het getuigenis van zijn lelijkheid, prominent was afgedrukt in het personeelsblad "maar ik zal je aannemen als mijn secretaresse als je je werk goed doet" (Ik was me er niet van bewust dat ik in mijn...

In mijn werkzame leven had ik diverse leuke banen waarvan er eentje bij een schoonmaakbedrijf was, hartstikke leuk werk indertijd en ik werd na een verhuizing in de privésfeer ingezet op een bank, de naam zal ik niet melden, want stel je voor! Hartstikke leuke meiden die als collega's net als ik...

De McAllisterstraat, ongetwijfeld vernoemd naar een verzetsheld, naar een van die stoere Amerikanen die vijfenzeventig jaar geleden onze stad bevrijdden, bevindt zich in een uithoek en we bereiken deze met de snelle en comfortabele auto van mijn collega. De nacht is gevallen over Tilburg maar ik...

Vermoeid en tevreden van de dag ligt de landman 's avonds in zijn bed. Tussen zijn tong en gehemelte gaat een harde, lekker smakende bol heen en weer. Deze smelt langzaam en geeft de genietende boer speelse ogenblikken in het kamerduister. De kleuren van dat fijne smulgoed komen langzaam, maar...

Er wordt wat afgezucht, gezweten en gemopperd, er wordt gedronken omdat het verstandig is natuurlijk en intussen hoor ik de sirene’s van de brandweer voor de derde keer vandaag loeien, met deze hitte zul je maar bij de brandweer werken, een bepakking aan moeten terwijl het buiten al zo loeiheet...

Zoals gebruikelijk vindt de conversatie weer eens plaats in de Deeltaxi, die onverhoopt omgetoverd is tot een soort mobiele, alternatieve therapeutische salon en die dusdanig voorthobbelt over de verkeersdrempels die Tilburg zo rijk is, dat lijf en leden geschokt worden als een rietstengel onder...

De lieftallige secretaresses, allen blondines, die de kamers, gelegen aan de lange gang, bevolkten, gekleed in "nette" mantelpakjes, gelardeerd met hun parelkettinkjes, herinneren Sandra en ik ons nog zo goed.... Op kantoor scheen "horizontaal" de "enige taal" te zijn, zoals ik een collega...

Twaalf-en-een-half jaar geleden, schreef en publiceerde ik deel I. Ergens ertussenin deel II en uiteindelijk, u/jij leest het inmiddels, het slot. Lang niet alle brievenbussen zitten/zijn geïntegreerd in de deur; naast die groene van kunststof, zijn er ook veel heel inventieve;...

Ach, hoezeer koesterde de hoofdredactrice aanvankelijk haar redactieleden! Ze bracht zelfs eens worstenbroodjes voor hen mee! (Dat ze in de buurt beschouwd werd als een "misselijk wijf" wist ik toen nog niet...) Maar ze pronkte met de veren van haar vrijwilligers, terwijl ze zelf niet in...

De MacAllisterstraat in Tilburg is ongetwijfeld vernoemd, zoals ook de straten in haar omgeving, naar een van die generaals of bevelhebbers die 75 jaar geleden zo manmoedig onze stad mede bevrijdden van haar brute overheersers.... Mijn taxi met spraakzame chauffeur bracht me daar en daar bevindt...

Jules G werkt als " ict-coördinator" voor een tiental Antwerpse scholen. Normaal gezien zou zo iemand verstand moeten hebben van computers. Dat Jules G op dat gebied volkomen onkundig en onwetend is, maakt zijn job er alleen maar boeiender op. Dat blijkt uit het volgende stukje. We laten Jules G...

De Le Sage ten Broekstraat bevindt zich centraal in de wijk Theresia. In de avond passeren we met de auto de oude kerk, bekroond door de driehoek van haar leistenen dak en vinden we onze weg door de kronkelige doolhof van de straten. Ik ben genodigd voor notuleerwerk dat ik al dan niet naar...

In Tilburg-West bevindt zich naast de eengezinswoning van een huisarts een klein binnenplaatsje met een lokaaltje waar de psychologe zitting houdt. Daar komen de slachtoffers en gedupeerden en lijders aan de gebruikelijke kwalen, zo prominent geëtaleerd in sommige magazines en zelfhulpboeken:...

Wanneer ik naar de schappen en de reclames kijk, worden we overspoeld met niet eens 100+1 producten, maar een hoeveelheid die alle verstand te boven gaat! Nou weet ik ook wel dat mensen zweren bij “hun” eigen product, waarschijnlijk iets wat al jaren gebruikt wordt ook nog, maar het doolhof van...

De invalster die ze kreeg, omdat haar vaste hulp met een welverdiende vakantie ging, was een bekende voor haar, dus zei ze: laat haar maar komen en ach het was maar voor drie keer, dus overleven zou ze het wel! Nou dat laatste gaan we nu betwijfelen want wat wil het geval? Ze belt me op en zegt:...

In het meest duistere jaar van mijn leven en in zijn meest duistere seizoen koos ik er bewust en vrijwillig voor - in weerwil van mijn hogere opleiding - een salaris te gaan verdienen met mijn handen in combinatie met een machine; ik werd typiste. En zo herinner ik mij hoe ik voor het eerst in...

Ik was mijn gang gegaan; ik had mijn weg afgelegd door straten, nu troosteloos en grauw; eens het decor van een verheven liefde..... Thuisgekomen mocht ik een boeket in ontvangst nemen; lange witte lelies openden hun kelken en strekten zich bevallig uit. Paarse, wollige bloemen van mij...

Aan het hoofd staande van een groot bedrijf, ik mag wel zeggen, een heel groot bedrijf werkt een man, die men die “baas” noemt! Meestal dan toch, deze ‘baas’ heeft veel in de melk te brokkelen, veel te vertellen en: verdient ook een aardig sommetje geld natuurlijk, want dat is zo met bazen,...

Het uitzendbureau had me verwezen naar een van de villa's aan de Bredaseweg die tot kantoor was omgebouwd en in welks kamers heren in hemdsmouwen en nette pantalons en colberts de hele dag zaten te rekenen achter computerschermen; een accountantskantoor. Mijn stem schalde door het hele gebouw...

Tien jaar was ze en ze zit duidelijk op haar praatstoel, ik laat haar en sla het verhaal in mijn achterhoofd op. Een triest verhaal, dat me bezighoudt! Tien jaar was ze, richting de elf jaren en deed klusjes voor de buren als dat zo nodig was. Ze kreeg er een compliment voor en dat was het! Een...

In Tilburg Noord treft men twee onheilspellende, sfeerloze lokalen aan: de beide Wijkcentra. Met onzinnige en zinloze ambitie had ik me aldaar opgedrongen aan de onechte collega's van een Wijkraad om het lullige baantje van notuliste, dat niemand wil, te vervullen. De voorzitter van de Raad bazelde...

....ze had nu het jonge meisje meegebracht.In het trapportaal schudde ik haar de hand ter kennismaking. Chakira was haar naam.Het meisje was tenger en glimlachte verlegen. Een vlassig staartje sierde haar. Ze opteerde voor een carrière in de ouderenzorg. Ik probeerde haar gerust te stellen met de...

Vorig jaar nog zat ik aan de andere kant van deze tafel en stelde ik de vragen: “waar ben je trots op in jouw vorige baan?” of: “Wat zijn jouw goede en minder goede kanten?” Vandaag was dat, sinds jaren, dus weer andersom. Zo gaat dat. Er is dan ook veel gebeurd het afgelopen jaar. Dit...