Bij nacht en ontij/Herinnering aan een van de donkerste nachten van mijn leven

Mijn zo goede, zo liefdevolle zus, wiens liefdevolle zorg echter vaak zo moeilijk te bespeuren valt had me "het huis uitgezet" en had het woord "straatverbod" laten vallen. Met "het huis" bedoel ik niets minder dan de aanleunwoning in de buitenwijk waar onze oude moeder haar laatste dagen nog rekte....

Bezeten van een liefde en verliefdheid voor een charismatische acteur die jaren daarvoor de palmen, rivieren en oerwouden van een tropisch continent had verkozen boven onze zogenaamde "diepe vriendschap" meende ik onverminderd in het onbetwijfelbare en voort-durende, onwankelbare en zaligmakende "bezit" van deze "liefde" te zijn en dwaalde ik bij nacht en ontij langs de kade die het zwarte, kolkende water van onze zo desolate Piushaven flankeert, niettemin vol van twijfel en wanhoop, op weg naar een "hulppost" waar men mij diep in die nacht af trachtte te helpen van mijn onzinnige liefdesillusie c.q. -obsessie....

Thuisgekomen probeerde ik de herinnering aan Zijn balletachtige, wervelende gestalte tot leven te wekken door de muziek van een grootmeester, getiteld "Eugen Onegin"

liefde verdriet muziek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55