Ideaalbeeld
Je probeert je onzekerheid te camoufleren. Met grappige opmerkingen. Een beetje Botox. Een overvolle agenda. Een studie. Een dikke auto. Een grote bek. Mijn god, waarmee niet eigenlijk. Wanneer hou je hiermee op, schat?
Stop nu met fantaseren over wat je gaat ondernemen als je straks eindelijk voldoet aan dat stomme ideaalbeeld van je. Het gaat je echt niet lukken. Gelukkig niet. Gelukkig niet.
Want weet je, je bent al goed. Met al je fouten ben je goed. Met al je mooie, domme fouten ben je goed. Nog veel beter dan je bent als je doet alsof je onkwetsbaar bent.
Het heeft je zoveel gekost. Je moest de verbinding met jezelf verbreken om je staande te houden. Het bracht je aan het wankelen en je bent bijna alles kwijtgeraakt. Je kracht. Je souplesse. Je flexibiliteit. Je gezicht.
De schijn ophouden gaat niet meer. Het schild is gebarsten. Je ogen staan dof en je ademt zwaarte. Pijn staat op je voorhoofd geschreven. Daarom lopen mensen met een boog om je heen.
En dat verdomme alleen maar, omdat je ooit hebt aangenomen dat je het niet verdient. Dat je slecht bent. Beter je best moet doen. Dat je je moet schamen voor jouw lieve hart.
Geef je onzekerheid een podium. Doe het nu. Het maakt niet uit wat de mensen ervan zeggen. Het gaat erom wat jij ervan zegt. En… wat zeg jij ervan?
22 mei 2021
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Onzekerheid
144
Geef je reactie op deze inzending:
Ik vind het een mooie hartekreet, je nodigt de ander uit vanuit jouw pijn.