De dwingende, onbevredigde eis van haar wezen.....

De eenzaamheid, die haar nooit tot een gewoonte is geworden, hangt in de atmosfeer als een kwalijke damp die een welhaast verstikkende werking op haar uitoefent. Gewend aan de Indonesische cultuur van haar jeugd als zij is, vloeien de jammerklachten van haar lippen in een stroom die geen einde kent. Het is een welhaast dwingende eis die zij vertolkt met haar wezen, met haar ziel, met haar lichaam; de eis die zij tevergeefs uitschreeuwt en die nooit ingewilligd zal worden...

individu eis lichaam ziel geest

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 45