Alle inzendingen over individu

De allerliefste vond toentertijd al dat ik te eenzaam was en ze had alles voor me over, dus ze wilde iets voor me doen. Ik bewoonde een onderkomen in het zuidelijke gedeelte van de stad waar ik toch wel blij mee was maar de eenzame kan niet voorkomen dat de muren weleens op haar afkomen. En dus...

“Dit is wat je wil hè”, zei mijn vader lachend. Ik voelde zijn hand hardhandig over mijn hoofd wrijven, terwijl ik langs hem door de hal naar de voordeur liep. Ik ben al lang volwassen, heb inmiddels een eigen gezin, maar toch voelde ik me onmiddellijk weer dat kleine, angstige, onbeduidende...

Ze is altijd de rust zelve; is ondanks haar immens kwellende pijnen altijd vriendelijk. Ik durf het haar nauwelijks te vragen maar ik vermoed dat ze de dood, die haar zal bevrijden, voortdurend in het vizier heeft. Ik noem haar "Ans" en spreek haar naam vaak uit. In de kamer die uitzicht bood...

Al in vroege jeugdjaren fietste ik aan je voorbij, achterop de fiets bij mijn goede, onvergetelijke ouders en huiverde ik om de gekruisigde, om de Christusfiguur aan het kruis, daar in die bocht, die we passeerden, opgesteld. En je gotische torens verhieven zich, verheffen zich nog, zullen zich...

Thuiskomend in het portaal dat toegang geeft tot de trappen die op hun beurt toegang geven tot mijn woning, zie ik dat het plantje dat zolang de muur sierde verwijderd is. Ook was mij al opgevallen dat een andere, onbekende naam, weergegeven in zwarte letters, boven de brievenbus is...

De ogen van mijn zoon waren een spiegel geweest. Een spiegel waarin ik het verleden, het heden, maar ook de toekomst even heel helder had kunnen zien. Het besef was als een bliksemschicht bij me ingeslagen. Er waren al eerder voorvallen en situaties geweest die mij aan het denken hadden gezet. Maar...

Het was een zonnige zondag in augustus. De schoolvakantie liep op z’n eind. Een mooie dag om samen met zoon Tom en dochter Olivia mijn ouders weer eens te bezoeken op Texel. Een paar dagen eerder had ik ze gebeld en gevraagd of het goed was als ik met de kinderen langs zou komen. Ondanks het...

In de kale, supersonisch ingerichte winkel, die ik van eerdere gelegenheden ken, zorgt nog wel een strook met olijfgroen neonlicht voor enige verlichting. Tegen de wand is een collectie van tientallen zonnenbrillen bevestigd en op een groot desplay tonen enkele indrukwekkende fotomodellen met een...

Mijn goede vader, die me in alles heeft bijgestaan, was een Verlichtingsdenker en hij hield van de "Clarté Francaise" en het "sapere aude", maar met grote verontrusting en ontzetting staarde hij in de lege, oneindige en angstaanjagende kosmos; zijn onherroepelijke en onvermijdelijke toekomst...

“Hé volgens mij ben jij ……. !” Geschrokken bleef ik staan. Achter me hoorde ik iemand mijn oude naam zeggen. Niemand noemt me meer zo. Het is de naam die mijn ouders mij hebben gegeven. Van die naam heb ik lang geleden al afscheid genomen. Ik draaide me om en zag een man staan met heldere...

Bij een bekende drogist had ik dit keer een boekje op de kop getikt met veelbelovende kaft voor mijn broer. De kaft vermeldde: "Efteling, wereld vol wonderen". Mijn broer houdt immers zo van "De Efteling". Bij nadere inspectie en inzage bleek het boekje blanco bladzijden te bevatten in...

Het is nog koud in januari. Mevrouw heeft haar rollator geparkeerd bij de halte van lijn zeven. Ze gluurt als verdwaasd boven haar mondkap uit. De chauffeur van lijn zeven spreekt haar aan: "Hoort u mij, mevrouw?" De dame zou zijn moeder kunnen zijn. Mevrouw stapt in en neemt naast mij...

“Ik weet zeker dat je het kan!” Ik hoor het mijn trainer zeggen. Voor me op de grond ligt een stang met grote zwarte schijven. Ik tel: stang 20 kg, twee keer twee grote zwarte schijven van elk 10 kg, 40 kilo, plus aan elke kant nog een van 5… 70 kilo! Ruim een jaar eerder was ik met een...

Het siert nog altijd mijn kamer: ik heb het tegen mijn "schoorsteen" geschoven die overigens geen haard doet branden. Het is Haar lievelingsbureau, van binnen bekleed met de gouden stof waarmee ook ons bankstel bekleed was. Zij, mijn allerliefste die niet meer leeft, beschreef het bureautje eens...

Terugkerend van Kapsalon S. aan de Korvelseweg (ook een adres voor armoedzaaiers) trof ik meneer op de zitplaats bij de halte van lijn zeven. "Als u me niet verkracht, mag u naast me komen zitten" verklaarde hij. "Dan moet u mij ook niet verkrachten" antwoordde ik.... Meneer woonde in een...

Bij de bushalte aan de Dillenburglaan waar de "gekandelaberde" bomen nog slechts getooid zijn met een armzalig gewas dat zich als wanhopig om de stam slingert, ontmoette ik mijn benedenbuurman die zich meestal schuilhoudt en al vijfentwintig jaar kennelijk in stille berusting zijn dagen rekt in...

Aan het pand aan het Westerpark, de verbouwde eengezinswoning, is een koperen plaat bevestigd die haar ingewikkelde Chinese naam vermeldt: "Atillaoglu Tjon a Tham". Zij is de voorvechtster die ik al vele malen aangetroffen heb achter haar kolossale bureau waarop een naamplaatje haar naam...

Weer heb ik de weg afgelegd, de route gevolgd naar het naburige dorp langs de lanen die vernoemd zijn naar eerbiedwaardige politici uit een ver verleden zoals daar waren Minister Goseling en Ruys de Beerenbrouck, langs de panden van de industriëlen met hun stoere, trotse naam op de gevel, alsof...

----------------------------------------------------------------------------------------- De maandag-dagcolumn is een herhaling van de dagcolumn van 10 jaar geleden. Interessant om te zien in hoeverre omstandigheden, denkbeelden en zienswijzen van toen nu nog geldingskracht...

Het kleine lokaal waarin we waren samengekomen en dat men met enige moeite ook wel een "huiskamer" zou kunnen noemen bood uitzicht op een feeërieke tuin met "Engelse" hagen en in de verte een schattig huisje dat bij nader inzien een volière bleek te zijn waarin vogels zich amuseerden die ik...

September is begonnen en er zit kou in de lucht maar een stralend blauwe hemel overkoepelt ons. Op de "Social Sofa" kun je altijd iemand ontmoeten (daar schijnen ze ook voor bedoeld te zijn). Mevrouw is drieënzeventig en ziet er nog goed uit. Dat heeft men haar ook gezegd. Maar de...

Een groot probleem is dat heel veel mensen hun zegje over de bestrijding van het corona-virus willen doen. In plaats van te luisteren en te handelen naar de suggesties van onze regering wil menigeen zijn eigen geurvlag uitzetten. Ik doel niet op wezenlijke inhoudelijke kritiek van b.v. De Hond...

Ik zie mijn benedenbuurman niet zo vaak maar soms daal ik af naar zijn appartement, bijvoorbeeld wegens een telefoonstoring en eens bracht ik hem enkele pakken koffie die ik over had en "in de aanbieding" en bij die gelegenheid wierp ik een blik op de voluptueuze dames die hij afgebeeld had op...

Toen de jeugdpsychiater vroeg waarom ik dacht dat ik verliefd was op Kees bleef ik hem in eerste instantie een antwoord schuldig. Diep snoof ik de geuren van de herfst in mijn neus, die alle puurheid van het leven wilde proeven. Het raam stond open, om de muffe geur van de oude piano uit de...

In die jaren van mijn vroegste jeugd bezocht ik de kleuterschool aan de Betuwestraat in de wijk "Jeruzalem" en moest daartoe met mijn vriendinnetje Gabie over de Koningshoeve en over de lage draaibrug over het Wilhelminakanaal. En zo wilde het geval dat we op een onheilspellende dag het...

Het onderhuidse verlangen naar de warmte van de elegante Kees nam meer en meer in betekenis toe. Misschien moest ik hem werkelijk uitnodigen en hem zijn gang laten gaan. Hij had er over geschreven, dus hij wist waarover hij het had. Ik had nog een week vakantie. Ik wist niet wanneer Emma zou...

Altijd had mevrouw me, kennelijk omhuld door stilzwijgende melancholische sentimenten, aan zitten staren tijdens de vergaderingen, maar nooit en te nimmer had ik de diepte van de beerput waarin zij gezonken was, het onmenselijke panorama van haar geestes- en gevoelsleven kunnen beseffen of peilen...

Zo bewegen zij zich voor mijn ogen: als onherkenbare dansers, als figuranten in een spookvoorstelling: mijn beschermelingen. Wat er omgaat in de diepe, geheimzinnige krochten van hun innerlijk blijft mij voorgoed onbekend. In de onpeilbare diepten van het geestes- en gemoedsleven van mijn...

Hij was haar zoon, haar zozeer geliefde zoon, die ze de naam "Richard" had meegegeven en gedurende lange jaren waren moeder en zoon onze buren in de arbeiderswijk maar het moet gezegd worden dat "onzen Rich" wel rijkelijk excentriek was. Altijd zal ik me de poppenkastvoorstellingen blijven...

Te midden van de menigte zag ik Hem eens; de schizofrene man die mij ooit genodigd had in zijn flat. Hij haastte zich kennelijk voort tussen de anonieme massa..... De afstand tussen de diepste eenzaamheid en vertwijfeling en de toppen van het geluk is een afstand die in lichtjaren niet te meten...