Alle inzendingen over individu

“Een trieste zwerver liet zijn magere buik zien onderweg naar het natte park, toen hij voorbij liep naar een droom die beter bij hem paste. Herfstmist speelde een schaduwspel van koude melodieën. De oude kromme boom keerde zijn rug niet meer naar de hemel onder de wolken. Mensen liepen zonder ...

Mijn trotse naam; de naam van mijn voorouders, geschreven met ckx; de naam mij bij mijn geboorte meegegeven; de naam die ondanks alles vaak voorkomt in het Antwerpse telefoonboek, wordt kennelijk vaak beschouwd als een curiositeit en is vaak aanleiding tot het cliché: "U behoort zeker tot de...

Een Regiotaxi spoedt zich voort door de Tilburgse straten. Mijn medepassagier is een echte Tilburger. Met het als een diamant zo scherp geslepen verstand c.q. het boerenverstand c.q. het meedogenloze en alomtegenwoordige eigenbelang en het kritische vermogen van de gemiddelde Nederlander...

Hij was klein van postuur. De grote koffer op wielen die hij vervoerde, was manshoog en leek me van een gewicht dat minstens zijn lichaamsgewicht vertegenwoordigde. Bruine, vriendelijke ogen boven de mondkap. "Is this bus going to the central station?" vroeg hij. Ik moest zijn veronderstelling...

Ze droeg een soort tuinbroek met schouderbanden en sneakers en haar blonde haar in een staart en verder alle kenmerken van jong, overdadig en overvloedig leven. Ze sprak me aan: "Waar gaat u naar toe?" "Ik ga een terrasje pikken en even kijken bij "Portagora", de Kringloopwinkel" was mijn...

De jeugdige Bjarne had een vreemde droom die regennacht in Utrecht, nadat hij een slaapmutsje had gedronken uit de drankkast van zijn afwezige hospita. Een droom over iets wat niet echt was gebeurd, maar door de levendigheid van de droom leek het alsof het wel zo was. De donkerblonde Bjarne...

We waren beiden op weg met buslijn zeven. Hij droeg een krullerige haardos, een ringetje in het oor en een gouden kettinkje met medaillon om de hals, mogelijk duidend op bepaalde voorkeuren die mijn volledige begrip en billijking kunnen wegdragen. Hij was na zijn ongelukkige val nog maar net...

Ze zong het lied vaak met luide, galmende stem: "Catch a falling star and put it in your pocket, save it for a rainy day". De song moet haar bemoedigd hebben en hoopvol gestemd hebben bij haar diepe verdriet om de ongelukkige zoon, alsof de hoop, het kostbaarste en meest waardevolle...

Onmiddellijk drong de urgentie van het bericht op het antwoordapparaat van Emma Petronella tot de jeugdige Bjarne door. Arthur zat in een politiecel en hij vroeg Bjarne om een advocaat te bellen. De geschrokken Bjarne had een half uur later een advocaat aan de telefoon. Bjarne wist verder niet wat...

De foto stamt uit 1963 Op een bank ligt het jongetje dat het zoontje is en het broertje uitgestrekt en met een boek in zijn handen, getiteld: "De hemel is van jou". De hemel werd het jongetje nooit geschonken, integendeel. Hevige onrust leefde in het kind dat zijn leven zou doorbrengen in...

In het helle, schelle, onbarmhartige en ijzingwekkende witte licht dat reflecteert in de spiegel van de kapsalon vallen me lijnen op in mijn verouderde gezicht die ik voorheen nog niet had waargenomen. Zijn het de sporen, de beddingen, uitgesleten door mijn tranen die als riviertjes over mijn...

De zomer is gekomen met milde temperaturen; men zou de atmosfeer en de stemming als mild en behaaglijk kunnen kenschetsen. De stad en haar terrassen ontvouwen zich voor wandelaars en bezoekers en ik ben een van hen. Het is goed toeven bij een kop Earl Grey-thee met twee cupjes koffiemelk, maar men...

De eenzaamheid, die haar nooit tot een gewoonte is geworden, hangt in de atmosfeer als een kwalijke damp die een welhaast verstikkende werking op haar uitoefent. Gewend aan de Indonesische cultuur van haar jeugd als zij is, vloeien de jammerklachten van haar lippen in een stroom die geen einde...

In de vroege morgen had ze naast mij plaatsgenomen op de houten bank die daar met onduidelijke doeleinden in de Winkelgalerij staat opgesteld vóór de Copyshop en ik liet niet na haar aan te spreken: "Wat hebt u een chique pantalon aan! "Inderdaad bevond zich over de gehele lengte van haar...

Sinds hij getroffen was door het motorongeluk was hij "veroordeeld" tot de Zorgboerderij waar hij knutselde aan houten molentjes en huisjes. Zijn liefhebbende broer vond het erger dat de geest van de broer beschadigd was dan dat zijn been eraf was; een voor mij dubieuze gedachte. Ze moesten...

Ze noodde me naast haar te komen zitten in buslijn twee op weg van het Stadhuisplein naar het Station. Ik keek in twee glanzende, bruine ogen die mij aanstaarden boven haar mondkap. "Nee, de cursus voor depressieve ouderen waar we samen aan deelnamen had inderdaad niet veel resultaat" bevestigde...

In de namiddag na school terwijl de zomeravond naderde dacht Bjarne over zijn relatie met zijn hospita. Behalve dat ze een charmante verschijning was, had ze ook een problematische kant. Die lieve Emma. Ze was erg dominant, te dwingend naar haar vrienden. Ze had zelf toegegeven dat ze haar...

Op school had de ondeugende tuinderszoon Arthur uit Vleuten de geschiedenisles over de stad Utrecht verziekt. Maar de geschiedenisleraar had er kennelijk wel begrip voor en gaf de leerlingen de gelegenheid om bij te komen van het lachen. De grap op het randje van goed fatsoen viel bij de jeugd...

Met wat toch wel beschouwd kan worden als haar laatste krachten vouwde zij de vele, zijdeachtige, kleurige sjaals die in schrikbarende wanorde lagen opgestapeld in een muurkast met mijn assistentie nog op alsof dit allerlaatste project nog voldoening en zingeving verschafte.... De dood die niet...

U gaf me de roman van de wereldberoemde schrijver cadeau, geschreven in de taal die zowel de taal van de "dichters en denkers" is als de taal waarin eens brute Nazistische commando's weerklonken: de taal die als een welluidende melodie van uw lippen rolde. Mij had u verkozen als uw laatste...

"Wat is uw naam?", vraag ik de man die, als in stille, placide bedachtzaamheid, kennelijk gewikkeld in eigenzinnige, esoterische overpeinzingen, op de bank zit in de gemeenschappelijke, kale woonkamer die hij deelt met zijn mede-cliënten van de inrichting. "Mijn naam is Gijs", repliceert...

Ik had in de stad, nu het territorium of "jachtterrein" weer is opengesteld en nu velen zich verdringen voor de winkels en beladen met spullen rondsjouwen alsof de armoede niet meer bestaat en alsof de materie de allergrootste zaligheid vertegenwoordigt, niettemin wat spulletjes aangeschaft voor...

Hij had naast mij plaatsgenomen op een bankje vóór de Copyshop. Hij droeg een lange, grijze, onappetijtelijke baard waar hij de mondkap overheen had gedrapeerd maar liet deze zakken toen een kennelijke vriend, een in mijn ogen zeer aantrekkelijke "he-man" hem aansprak, die begon te ratelen in...

Een vaste groep Tilburgers verzamelt zich dagelijks vóór de Kapel. Bij de man in de rolstoel, een van hen, heeft de suikerziekte zijn verwoestende werk gedaan; de verbonden stomp van zijn rechterbeen hangt desolaat neer in zijn invalidenwagen. Voor zijn goede hart heeft hij emplooi gevonden;...

De Conradhof in Tilburg is ook via een "sluiproute" wel te bereiken want vele wegen leiden naar Rome.... Mijn nagels die als het ware getekend zijn door schilderijen van moderne kunstwerken moeten weer "bijgewerkt" worden en in het kleine kamertje op de eerste verdieping dat bereikbaar is via een...

De allerliefste vond toentertijd al dat ik te eenzaam was en ze had alles voor me over, dus ze wilde iets voor me doen. Ik bewoonde een onderkomen in het zuidelijke gedeelte van de stad waar ik toch wel blij mee was maar de eenzame kan niet voorkomen dat de muren weleens op haar afkomen. En dus...

“Dit is wat je wil hè”, zei mijn vader lachend. Ik voelde zijn hand hardhandig over mijn hoofd wrijven, terwijl ik langs hem door de hal naar de voordeur liep. Ik ben al lang volwassen, heb inmiddels een eigen gezin, maar toch voelde ik me onmiddellijk weer dat kleine, angstige, onbeduidende...

Ze is altijd de rust zelve; is ondanks haar immens kwellende pijnen altijd vriendelijk. Ik durf het haar nauwelijks te vragen maar ik vermoed dat ze de dood, die haar zal bevrijden, voortdurend in het vizier heeft. Ik noem haar "Ans" en spreek haar naam vaak uit. In de kamer die uitzicht bood...

Al in vroege jeugdjaren fietste ik aan je voorbij, achterop de fiets bij mijn goede, onvergetelijke ouders en huiverde ik om de gekruisigde, om de Christusfiguur aan het kruis, daar in die bocht, die we passeerden, opgesteld. En je gotische torens verhieven zich, verheffen zich nog, zullen zich...

Thuiskomend in het portaal dat toegang geeft tot de trappen die op hun beurt toegang geven tot mijn woning, zie ik dat het plantje dat zolang de muur sierde verwijderd is. Ook was mij al opgevallen dat een andere, onbekende naam, weergegeven in zwarte letters, boven de brievenbus is...