Herinneringen aan mijn mislukte carrière/Journaliste bij de Wijkkrant

Al eerder had ik meneer gesignaleerd op een bankje in de winkelgalerij, ontspannen en welgemoed, en nu troffen we elkaar vóór de supermarkt. Hij sprak mij aan: "Bent u niet ongeveer twintig jaar geleden langsgekomen voor een interview? En werkt u nog voor de Wijkkrant?" Hij woonde inderdaad nog altijd in de kapitale woning, vlakbij die van mij aan het Nassauplein met de bloemenweelde voor de deur en de chique donkergroene zonneschermen. Kennelijk was hij vastbesloten zijn voorspoedige leven aldaar tot in lengte van dagen voort te zetten.

"Nee, ik werk daar allang niet meer", repliceerde ik.

(Door de hatelijke, ergernis verwekkende toestanden, de conflicten, de laster, de corruptie en het gekonkel die schering en inslag vormen in onze gehele maatschappij was ik allang weggevlucht en weggejaagd van wat voor mij een strijdperk betekent; het immorele strijdperk, zo geheel en radicaal tegengesteld aan iedere werkelijke vorm van medemenselijkheid dan wel aan ieder werkelijk diepgaand religieus besef. In mijn machteloze weerloosheid had ik altijd nog geprobeerd mij te verdedigen.....)

werk journalistiek wijkkrant ontmoeting herinnering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.8 met 4 stemmen 64