Meer dierbaar dan het eigen bloed

Door een onheilspellende kou en duisternis was ik naar het nabijlegen ziekenhuis gestrompeld. Een donkerrode vloeistof, ongetwijfeld niets minder als mijn eigen bloed was eerder aan mijn lippen en mond ontsnapt....

De blauwe aderen liggen als dikke koorden op mijn tengere handen; een teken van ouderdom en ze vormen een uitdaging en een buitenkans voor de verpleegkundigen omdat zij gemakkelijk het bloed prijsgeven. De aderen liggen als kronkelige riviertjes zonder doel of bestemming op de handen en het fijne naaldje ontlokt er het wijnrode bloed aan dat kennelijk "enthousiast" en "gewillig" in de glazen buisjes stroomt.....

Enige tijd later: de verpleegafdeling; de ziekenkamer; het infuus, het vernuftige apparaat wordt hoog boven mijn hoofd opgehangen en het bloed, het aan mijn bloed verwante bloed van een goedgunstige onbekende kruipt langzaam door de dunne leidingen en het bereikt mijn lichaam...

De vraag blijft voorlopig: welk monster, welk gedrocht houdt zich schuil in ongeziene, duistere uithoeken van mijn lichaam dat ik zozeer liefheb???

Hoe dit ook zij: meer dierbaar dan mijn bloed, dan mijn lichaam zijn mij de onvoorspelbare wolkenluchten en de zwartgerokte vogels die haar bevolken en die onverdroten hun koers kiezen.....

ziekte individu emoties bloed behandeling liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 55