Opgenomen

We schreven november 2021. De benauwdheid en de hoest hadden veel terrein gewonnen. Ik was er zeer gelukkig mee dat de verplegers in de groen-gele kledij gekomen waren en ik bedankte hen uitvoerig. In een slordige nachtjapon, haast ontkleed, zat ik op de bank toen ze razendsnel het zuurstofmasker op mijn gezicht legden. Nog nooit was ik in een ambulance vervoerd, maar was dolblij naar het Elisabeth Ziekenhuis te worden gebracht. De zwaailichten hoefden er ondanks alles nog net niet op. Er was veel heisa op de Afdeling Spoedeisende Hulp; het "corona-staafje" moest in de keel; ze beklopten en betastten mijn lichaam van onder tot boven en manipuleerden met een mysterieuze plaat achter mijn rug. Ze vervoerden me naar een hooggelegen kamer waar ik de nacht doorbracht. Ik gaf golven van donkerrood bloed over die ik noodgedwongen naast mijn bed deponeerde.

Het zou later een onschuldige oorzaak blijken te hebben. Verlangend wierp ik blikken uit het hooggelegen raam; vurig verlangend naar de toekomst die nog vóór me lag. Het was "slechts" een longontsteking geweest....

verplegers ambulance verpleging longontsteking

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 45