De grauwe straten van mijn jeugd......

Als ik weer de parallelle straten zie vanuit de snelle auto die zich voortspoedt langs de armzalige arbeidershuizen die zich aaneenrijgen en als ik het raam zie van mijn kamer waarin ik sliep, studeerde en speelde, besef ik dat daar mijn jeugd voorbijgegleden is, zo lang geleden, snel als de voorbij-ijlende wind, niet te achterhalen, onvermijdelijk, onherroepelijk. De straten, genoemd naar wethouders van onze stad, lagen in de beschermende schaduw van de fabriek. De hoge, lange, stenen schoorsteen met de trotse naam AaBe aan haar top spuwde haar rook ten hemel. Het leven speelde zich af in de grauwe straten met de kinderen uit de buurt. Daar kaatsten we met de kleurige ballen tegen de bakstenen muren, daar wrongen we elastiek om onze enkels voor het merkwaardige maar leuke spel van het "elastieken", daar voltrokken zich onze jonge jaren.....

kinderen buurt jeugd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34