Om hun ongekunstelde oprechtheid.....

Ze zijn in de vroege avond bijeengekomen voor hun wekelijkse soosavond onder het lamplicht van bolronde lampen, die neerhangen aan dunne draden vanaf het plafond in het buurthuis: de cliënten van "Amarant". Hun gezichten dragen de tekenen van hun heel bijzondere, mongoloïde of zwakzinnige aard en wezen.

Sommigen zijn gekomen met de rollator, anderen in de rolstoel en weer anderen met de blindenstok in de hand. De vrijwilligers die hen begeleiden houden van hen om hun ongekunstelde oprechtheid, die zozeer in tegenstelling staat tot de huichelarij, tot de hypocrisie en tot het geslijm waarvan onze maatschappij bol staat en waaraan de meesten van ons zich bijna dagelijks schuldig maken.

Annette, die bijna vijfenzeventig is en zelfstandig in "De Reeshof" woont met haar vriend, verklaart me openlijk en onomwonden "Ik vind jou leuk" (het zal je maar gezegd worden) en ze trakteert me op een kop cappuccino.

De avond staat in het teken van smikkelen en smullen en van een heel bijzonder experiment. Geblinddoekt mogen de gasten raden welke lekkernij men hen laat proeven. Daarover kunnen, zoals blijkt, geen misverstanden bestaan. "Augurk" en "worst" luiden de triomfantelijke en onontkoombare conclusies van de cliënten, nadat men hen een en ander heeft aangeboden.

Misschien vormt de eenvoud van de zwakzinnigen voor ons een lichtend voorbeeld, misschien is deze een verademing nadat men kennisgemaakt heeft met het gecorrumpeerde, geslepen, misdadige intellect dat overigens hoe dan ook nooit tot gedegen eindconclusies kan komen omtrent mens, wereld en (bovennatuurlijke) werkelijkheid, misschien zijn zij de ware mensensoort. "L'important c'est la rose" is misschien een zinsnede die kan duiden op de waarheid, de goedheid en de schoonheid van het onbedorvene...

idool kinderen eenvoud

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 584