Vogels

Hij had wat broodkruimels weten uit te sparen. Hij opende de zware schuifdeur die de grote zaal begrensde, waardoor een windvlaag over de broze gestalte van zijn mede-bejaarden streek en een cognackleurig gordijn baldadig naar binnen woei. Hij strooide het brood verwachtingsvol op de grijze tegels van de binnenplaats waarop nog klonters sneeuw getuigden van de strenge winter. Hij wachtte af hoe de slimme meeuwen zijn bescheiden gave zouden opmerken met hun scherp en schitterend als een diamant geslepen instinct.

En spoedig al kwamen de vogels, elegant klapwiekend en over elkaar heen buitelend met witte, zachte lijven en vleugels en met zwarte, intelligente kraaloogjes.

De oude man keek voldaan en belangstellend vanaf enige afstand vanachter het glas toe. Zijn actie had succes.

Vermoedelijk hield hij van de schoonheid van de schitterende vogels en lokte hij ze bewust om hun dartele spel te kunnen gadeslaan dat misschien voor hem een troost betekende na een leven waarin diepe wonden geslagen waren door lotgevallen, beslommeringen en moeilijkheden waarover de onwetende beschouwer slechts een vermoeden kon koesteren.....

dieren brood meneer

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 136