De kop en schotel

In de eikenhouten kast had ze het voorwerp bewaard tussen het snoep, de sieraden en de overige parafernalia. De kop en schotel, in plastic verpakt, en met een feestelijke strik eromheen, stond daar te wachten om overhandigd te worden aan de trouwe vrijwilligster die iedere maandagmiddag de eenzaamheid van mevrouw wat kwam doorbreken en die dan de boodschappen meebracht waarom mevrouw gevraagd had.

De verjaardag van de vrijwilligster brak onvermijdelijk aan en er was nu geen noodzaak meer haar langer te laten wachten op wat mevrouw in petto had.

Mevrouw gaf de vrijwilligster de kop en schotel in een wit plastic tasje en deze verklaarde dat ze het "zo lief" van haar vond, die in de anderhalf jaar van haar geregelde bezoeken tot een vriendin was geworden, al bestond hun leeftijdsverschil uit dertig jaar.

En het ontroerde de vrijwilligster hoe de oude dame aan haar gedacht had, al lang van te voren en hoe ze nog gaf van het weinige dat ze te geven had en hoe hun vriendschap en vertrouwen waren gegroeid als taaie bloemen op rotsachtige grond, als bloemen die hardnekkig en vasthoudend hun weg naar het licht gezocht en gevonden hadden.

vriendschap emoties geschenk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 3 stemmen 122