Schamel bezit/Om de aandoenlijkheid

Het waren haar lievelingsboeken; een bundel met "cocktails"; badinerende stukjes die vooral ook over het huishouden gaan en wat daarbij zoal komt kijken en een boek met Franse recepten van Heleen Halverhout. Het waren de boeken van mijn overleden moeder en ach, als ik hun bladzijden zo opsla, dringen de tranen achter mijn ogen; hoe ging ze op in het huishouden; HAAR huishouden, HAAR gezinnetje met man en kinderen dat ze als jonge vrouw zozeer gewenst had en hoe verstoorden catastrofes het beeld van idyllisch geluk dat ze voor zichzelf geschapen had; de zoon, die zo gewenst was, bleek zwak begaafd te zijn; een levenslang ongeluk, een wond die telkens weer opengehaald werd tijdens de frequente bezoeken aan de inrichting (ze heeft het ons, de meisjes, zo vaak verteld; hoe het jongetje dat ons broertje was het bureau van de huisarts "vakkundig" afruimde; de dokter had verklaard dat er met hem niets aan de hand was, tot het tegendeel bewezen was). En ach, ze was lief, ze was naïef; haar schamele bezit was niet veel waard; is in een verhuisdoos te omvatten. Ze was mijn moeder en een vloed van tranen stroomt, blijft stromen. Haar dochter huilt, blijft huilen om de aandoenlijkheid, om de zieligheid, om de liefheid. om de armzalige boekjes. om het tragische noodlot, om de onschuld, om de kwetsbaarheid. Vandaag zou ze haar negentigste verjaardag vieren. Ze kan nu niet meer lijden.

verdriet moeder bezit

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 4 stemmen 125